Wanda Rutkiewicz

Wanda Halina Rutkiewicz-Błaszkiewicz przyszła na świat w Płungianach 4 lutego 1943 roku. Zmarła na stokach Kanczendzongi w Himalajach 13 maja 1992 roku. Była jedną z najwybitniejszych osobistości światowego himalaizmu. Była pierwszym Polakiem na szczytach góry Mount Everest.

Spis treści

Biografia i życiorys Wandy Rutkiewicz

Wanda Rutkiewicz dorastała w Łańcucie, później we Wrocławiu, gdzie zdała maturę udając się na Politechnikę Wrocławską – zdobyła dyplom inżyniera – elektronika. Podjęła pracę w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych. Później w warszawskim Instytucie Maszyn Matematycznych.

Pierwsze debiuty wspinaczkowe Wandy Rutkiewicz miały miejsce w pobliżu Jeleniej Góry. Rok 1962 oznaczał natomiast dla Wandy Rutkiewicz ukończenie kursu taternickiego. Następnie podejmowała szczyty właśnie w Tatrach, głównie te najtrudniejsze i rzadko uczęszczane, mając na koncie przetarcie kilku nowych dróg, przykładowo na Koprowym Wierchu.

Po wspinaczkowych przygodach w Tatrach, Rutkiewicz zdecydowała o dalszych wyprawach w Alpach oraz w Himalajach. Wówczas to należąc do Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu i w Warszawie podejmowała następne wyzwania.

Wanda Rutkiewicz była za pewne najlepszą himalaistką w historii. Opisywała swe wyprawy w czasopismach o tematyce alpinistycznej. Należała do zdecydowanych rzeczniczek i zdeterminowanych realizatorek pełnej wspinaczkowej samodzielności kobiet. Miała na swym koncie również autorstwo kilku pozycji książkowych. Zmarła na stokach Kanczendzongi w Himalajach 13 maja 1992 roku.

Ciekawostki o Wandzie Rutkiewicz

Jej ciała nie odnaleziono.
Jeszcze w czasach licealnych wszystko wskazywało na to, że zostanie świetną siatkarką. Grała nawet w I lidze siatkarskiej kobiet, ponadto była pretendentką do gry w siatkarskiej reprezentacji Polski.
Wanda Rutkiewicz była autorką i współautorką ośmiu filmów i książek o alpinizmie.
Atakując Kanczendzonge, mimo braku sprzętu biwakowego, Rutkiewicz zdecydowała się przeczekać noc i kontynuować wejście następnego dnia. Wszystko w wyjątkowo trudnych warunkach. Na szczycie stanął wówczas partner jej wyprawy – Carlos Carsolio. Schodząc, Carsolio nie odnalazł już przeczekującej warunki Wandę Rutkiewicz. Ministerstwo Turystyki Nepalu uznało akcje ratunkową za praktycznie niemożliwą. Poza tym informacja o zaginięciu Wandy Rutkiewicz dotarła do Polski dopiero po prawie dwóch tygodniach.

Cytaty Wandy Rutkiewicz

„Alpinizm – to wentyl dla ludzi odczuwających potrzebę walki.”

„Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest mi nasza szara codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty po dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze.”

„Niektórzy ludzie chodzą do kościoła przede wszystkim dlatego, że lubią nastrój, monumentalność, spokój, skupienie, muzykę organową. I niewiele ma to wspólnego z prawdziwą wiarą.”

„W górach koniec wspinaczki jest bardzo naturalny – jest nim szczyt. Dookoła nieograniczona przestrzeń, słońce, czasem wiatr i deszcz, czasem mgła. A my na szczycie, poprzez wysiłek i zmęczenie oczyszczeni i wolni, choć na chwilę stajemy się cząstką natury.”