Wojciech Horacy Kossak przyszedł na świat w Paryżu, 31 grudnia 1856 roku. Zmarł w Krakowie 29 lipca 1942 roku. Był polskim malarzem, przedstawicielem nurtu malarstwa historycznego i batalistycznego. Współautor słynnej „Bitwy pod Racławicami”.
Krótki życiorys Wojciecha Kossaka
Wojciech Kossak (urodzony w Paryżu 31 grudnia 1856 r., zm. w Krakowie 29 lipca 1942 roku), czyli polski malarz. Był przedstawicielem malarstwa, którego to tematyka dotyczyła batalistyki i zdarzeń historycznych. Uczył się malarskiego fachu od swojego ojca, Juliusza. W 1871 r. rozpoczął swą naukę w Szkole Rysunku i Malarstwa, by w 1875 r. znaleźć się w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1883 r., po powrocie do ojczyzny, Wojciech Kossak pobrał się z Marią Kisielnicką. Para doczekała się trójki dzieci: Jerzego Kossaka, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (później popularnej poetki) oraz Magdaleny Samozwaniec (później pisarki). Kossak został z biegiem czasu protegowanym cesarza niemieckiego Wilhelma II, malował w związku z tym dla dworu pruskiego pod koniec lat 90. XIX w.. Brał oprócz tego udział w walkach II wojny światowej, jako rotmistrz. Wojciech Kossak był założycielem w 1908 r. grupy malarskiej „Zero”. Natomiast na przestrzeni lat 1915-1918 był profesorem w Szkole sztuk Pięknych w Warszawie . Został wpierw wiceprezesem, a następnie prezesem popularnego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Jego najsłynniejsze dzieła to bardzo monumentalna i słynna „Panorama Racławicka” (wspólnie z: T. Popielem, T. Axentowiczem, Z. Rozwadowskim i in.), również sztuka pt. „Sowiński na Szańcach Woli”, ale i „Grunwald”, „Kościuszko pod Racławicami”, oraz „Zaślubiny Polski z morzem”.
Biografia rozszerzona Wojciecha Kossaka
Pierwsze lekcje rysunkowe otrzymał Wojciech Kossak od ojca, Juliusza Kossaka. Studiował sztukę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Akademii w Monachium, w warsztatach Alexandra Strähubera, Alexandra von Wagnera i Wilhelma Lindenschmita Młodszego. Po ukończeniu roku służby wojskowej w krakowskim pułku Uhlan (1876/1877) przeniósł się do Paryża, gdzie praktykował malarstwo w École des Beaux-Arts, pod kierunkiem Léona Bonnata i Aleksandra Cabanela. W 1884 r. wrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie, wprowadzając się do rodzinnej rezydencji zwanej Kossakówką.
W 1895 r. Wyjechał do Berlina, aby wraz z Julianem Fałatem (we współpracy z Antonim Piotrowskim, Kazimierzem Pułaskim, Janem Stanisławskim i Michałem Wywiórskim) namalować panoramę „Napoleon przekracza Berezynę”; obraz wystawiany w Berlinie (1896), Warszawie (1898), Krakowie, Kijowie (1900) i Moskwie (1901) był niezwykle udany i popularny zarówno wśród opinii publicznej, jak i krytyków (fragment przechowywany jest w Muzeum Narodowym w Poznaniu). Było to jedno z przedsięwzięć, w których Kossak otrzymał patronat od cesarza Wilhelma II, który zapewnił mu studio w pałacu Monbijou i liczne zlecenia; artysta otrzymał uznanie od dworskich sfer jako znakomity malarz wojskowy i portretowy. Pod naciskiem krytyki ze strony polskich dziennikarzy, w związku z czerpaniem korzyści ze współpracy z inwazyjnym kaiserem i rosnącej antypolskiej polityki Wilhelma, Kossak opuścił Berlin w 1902 roku. Jego reputacja znakomitego portrecisty pomogła mu uzyskać korzystne prowizje w Wiedniu ( 1902/1904) i Londynie (1905). W latach 1907-1914 mieszkał w Krakowie, gdzie był aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego. W 1908 r. został członkiem-założycielem grupy „Zero”, która podważyła dominującą pozycję Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”; w 1909 r. wstąpił do dyrekcji Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, stając się jego prezesem w 1913 r. i pozostając na tym stanowisku do 1916 r.. Kiedy wybuchła pierwsza wojna światowa, został powołany do armii austriackiej, podczas gdy w 1918 r. służył w wojsku polskim jako major w trzecim pułku ułanów. Mimo obowiązków wojskowych w 1915 roku został mianowany profesorem malarstwa wojskowego w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych; kontynuował pracę pedagogiczną do 1919 r.. Po wojnie wrócił do Krakowa, jednak spędził dużo czasu w Warszawie, gdzie w 1921 r. zaczął wynajmować pracownię malarską w hotelu Bristol, co pozwoliło mu wykonać wiele pracy. Odbył kilka podróży do Stanów Zjednoczonych (1920, 1927, 1928/29, 1930, 1932, 1934), gdzie został uznany przez elity za wyjątkowego portrecistę. Artysta podróżował z Florydy przez Nowy Jork i Chicago, do Los Angeles i Francisco, malując portrety wybitnych polityków, bankierów, gwiazd filmowych, rolników i Polaków mieszkających za oceanem. Świadectwem jego sukcesu było założenie Towarzystwa Artystycznego „Kossak”, którego celem było promowanie twórczości Kossaka przez polskie środowiska imigrantów. Organizacja była jednak głównie wspierana i finansowana przez polską arystokrację i ziemiańską szlachtę, której majątki Kossak odwiedził wraz z synem Jerzym. Po wybuchu II wojny światowej przebywał w okupowanym przez Niemcy Krakowie; powrócił na stanowisko prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, mając nadzieję na wynegocjowanie ochrony polskiego dziedzictwa kulturowego.
Kossak był bardzo aktywnym uczestnikiem ruchu wystawowego w Polsce i za granicą. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności, przyznawaną przez fundację Probusa Barczewskiego (1914), otrzymując też Krzyż Kawalerski Cesarskiego Austriackiego Zakonu Franciszka Józefa (1898), złoty medal na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Berlinie ( 1899), Francuską Legie Honorową (1901), złoty medal na Międzynarodowej Wystawie w Monachium (1906) oraz Nagrodę Sztuki Miasta Stołecznego Warszawy (1933, 1937). W 1923 r. artysta otrzymał też Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Wojciech Kossak umocnił swoje miejsce w polskiej historii sztuki jako czołowy przedstawiciel historii i malarstwa wojskowego. Podstawową cechą jego twórczego podejścia – w dużej mierze pod wpływem ojca, Juliusza – był patriotyzm, widoczny w serii obrazów poświęconych powstaniu listopadowemu z 1831 r..
Zmarł 29 lipca 1942 roku w Krakowie.
Ciekawostki o Wojciechu Kossaku
- Miał szczęście urodzić się 31 grudnia przed samą północą. Natomiast w akcie urodzenia jego brata bliźniaka, który urodził się po nim, widnieje już data 1 stycznia.
- Swój talent Wojciech Kossak najwyraźniej dziedziczył, ponieważ pobierał nauki malarstwa od swojego ojca, Juliusza Kossaka.
- Wojciech Kossak, jako artysta już uznany przez świat malarski, został w ślad za tym protegowanym samego cesarza niemieckiego Wilhelma II. W ten sposób zdobył znaczny majątek, malując dla dworu pruskiego pod koniec dekady lat 90. XIX w.
- To Wojciech Kossak jest właśnie autorem monumentalnego dzieła pod tytułem „Panorama Racławicka”.
- Był zdobywcą zawrotnej ilości ośmiu wysokich rangą odznaczeń, jak na przykład Orderu Orła Białego czy też Orderu Żelaznego Korony Pruskiej.
- Odbywał będąc w małżeństwie swoiste „skoki w bok”, co poskutkowało leczeniem się Kossaka z choroby wenerycznej.
- Był ojcem Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec.
Cytaty Wojciecha Kossaka
„Chełmoński posiadał ten sam cudowny obiektyw, który wiele lat potem miała bezduszna soczewka aparatów migawkowych.”
„Gdy patrzę na to nowe pokolenie, na te śliczne nasze polskie dziewczęta, myślę sobie: mój Boże, żebym to ja miał moje lat…siedemdziesiąt”
Źródła
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Kossakhttps://biografia24.pl/wojciech-kossak/
https://culture.pl/en/artist/wojciech-kossak
http://katarzynagrzebyk.pl/wojciech-kossak-co-to-byl-za-mezczyzna/
Zobacz także
Z wykształcenia socjolog. Swoje dziennikarskie doświadczenie zdobywał pracując w lokalnym czasopiśmie na Podkarpaciu i w regionalnej telewizji na Podbeskidziu. Jego kilkuletnia przygoda z redakcją Zyciorysy.info zaowocowała znacznym wkładem w rozwój portalu.
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: