Zbigniew Boniek

Zbigniew Boniek (ur. 1956) był wybitnym polskim piłkarzem. Od 2012 roku jest prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Wiek: 65 lat(a)
Wzrost: 181 cm

Zbigniew Boniek – życiorys

Zbigniew Boniek urodził się 3 marca 1956 roku w Bydgoszczy.

Początki kariery

Zamiłowanie do piłki odziedziczył po ojcu, stoperze Zawiszy Bydgoszcz. Sportową karierę zaczynał w wieku 12 lat w tym samym klubie, co ojciec. Po jednym ze spotkań, w którym przestrzelił karnego, pokłócił się z jednym z działaczy i w wieku 19 lat musiał odejść. Trafił do Widzewa Łódź. Został wówczas zaledwie rezerwowym zawodnikiem, lecz wkrótce stał się jego podporą. W 1976 roku klub był zbieraniną zawodników, których nie chciano gdzie indziej, lecz w ciągu kilku lat udało się z nich stworzyć silną drużynę, która liczyła się nawet w europejskich pucharach. Widzewiacy stanowili niezwykle zgrany kolektyw, np. gdy prezesowi klubu zabrakło pieniędzy na zakup bramkarza, piłkarze pożyczyli mu własne oszczędności.

Do 1982 roku Boniek w łódzkim klubie rozegrał 172 spotkania i strzelił w nich 50 bramek.

Wykształcenie, żona, dzieci

Zbigniew Boniek uczył się w VI Liceum Ogólnokształcącym nr. 6 im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Przed nim absolwentem tej szkoły był m.in. Jan Kulczyk. Maturę robił zaocznie, ze względu na grę w Widzewie Łódź. W wywiadach podkreślał, że uczył się w najlepszym liceum w Bydgoszczy. Podczas zaocznego trybu nauczania zdarzało mu się nawet pisać oprócz swojego wypracowania, jeszcze trzy inne – za swoich kolegów, którzy jako pracownicy różnych instytucji, uzupełniali swoje wykształcenie.

W liceum poznał Wiesławę, która była jego koleżanką z klasy. Sympatia do niej szybko przerodziła się w miłość. W 1976 roku w Bydgoszczy wzięli ślub. Wiesława studiowała filologię romańską na Uniwersytecie w Łodzi, a Zbigniew Boniek ekonomię. Po pierwszym roku Zbigniew przeniósł się na AWF w Łodzi, który ostatecznie ukończył w Warszawie. Jego praca magisterska dotyczyła analizy wzrostu koszykarzy. Dyplom obronił w maju 1982 roku, zostając magistrem wychowania fizycznego i automatycznie trenerem piłki nożnej II klasy.

Od ponad 40 lat Zbigniew Boniek jest w szczęśliwym małżeństwie z Wiesławą. Wychowali trójkę dzieci: dwie córki, Karolinę i Kamilę oraz syna, Tomasza. Cieszą się także z wnuków.

Człowiek z charakterem

O Zbigniewie Bońku było głośno nie tylko z powodu jego sportowych sukcesów. Dziennikarzy i działaczy drażniła jego impulsywność, a tym bardziej poczucie własnej wartości. Już po pierwszym meczu w drużynie narodowej odmówił utytułowanym kolegom noszenia worków ze sprzętem. Jacek Gmoch poddał reprezentantów testom, które wykazały, że Boniek ma największe zdolności przywódcze. Dwukrotnie był zawieszony w prawach zawodnika: w 1979 roku za szczekanie (dosłownie) na nieprzechylnie piszącego o reprezentacji dziennikarza i w 1980 roku za obronę kolegi.

Gdy przechodził do Widzewa, zapytano go, czym może się wkupić do zespołu doświadczonych zawodników. Odpowiedział wówczas: „Za rok będę grał w reprezentacji Polski, za trzy lata wystąpię na mistrzostwach świata, później wyjadę do znanego zagranicznego klubu, a po zakończeniu kariery będę trenerem„. Jego słowa okazały się prorocze. Przewidział w nich swoją świetlaną karierę.

Sukcesy

Zbigniew Boniek debiutował w kadrze narodowej w 1976 roku, przy legendarnym trenerze Kazimierzu Górskim. Uczestniczył w trzech turniejach finałowych mistrzostw świata – Argentyna 1978, Hiszpania 1982 i Meksyk 1986. Łącznie wystąpił w 16 spotkaniach mistrzostw świata i zdobył 6 goli. W 1982 roku reprezentacja Polski zdobyła brązowy medal, a jedno ze spotkań tych mistrzostw Polska – Belgia stało się najsłynniejszym występem Bońka w reprezentacji. Polska wygrała ten mecz 3:0 po trzech pięknych bramkach Zbigniewa Bońka. Zyskał opinie zawodnika, który sam może wygrać każdy mecz – o ile zechce. W tym samym roku „Zibi” przeszedł do Juventusu Turyn.

Ponoć Giovanni Agnelli, prezes koncernu fiata i włoskiego klubu zagroził, że jeżeli nie dostanie piłkarza, to zerwie umowy dotyczące otrzymania przez Polskę licencji na nowy model fiata. Boniek przeszedł do klubu z Turynu za ogromną kwotę 1,8 miliona dolarów.

Zbigniew Boniek w Juventusie był jednym z filarów zespołu, obok takich zawodników jak Paolo Rossi i Michael Platini. W latach 1984-85 zdobył z tym klubem wszystkie najważniejsze trofea: Superpuchar Europy (1984), Puchar Zdobywców Pucharów (1984) i Puchar Europy (1985).

W 1985 roku za 3 miliardy lirów przeszedł do AS Roma. Z tym klubem w 1986 roku zdobył Puchar Włoch, a w 1988 roku zakończył piłkarską karierę.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery sportowej Zbigniew Boniek zdobył uprawnienia trenerskie. Prowadził w ciągu trzech sezonów trzy włoskie kluby, bez większego powodzenia. Kluby te nie dysponowały wielkimi pieniędzmi czy gwiazdami, w związku z tym nie było także dobrych wyników. Bari i Lecce wypadły z I ligi, natomiast Avelino awansowało z III do II ligi.

Boniek w 2002 roku przez kilka miesięcy piastował funkcję selekcjonera reprezentacji Polski. W trakcie 5 spotkań odnotował bilans: 2 zwycięstwa, 1 remis i 2 porażki.

Działacz piłkarski

W 2012 roku Zbigniew Boniek wygrał konkurs na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej, a w 2016 roku wybrano go na drugą kadencję.

W 2017 roku został wybrany w skład Komitetu Wykonawczego UEFA, zostając drugim Polakiem na tej funkcji w historii.

Zbigniew Boniek – ciekawostki

• W wieku nastoletnim uprawiał hokej na lodzie, grając jako bramkarz w sekcji hokejowej Polonii Bydgoszcz. Uprawiał także piłkę ręczną, a z reprezentacją swojego liceum zdobył mistrzostwo szkół średnich woj. bydgoskiego. Poza tym jako wielki fan żużla szybko udawał się na stadion po spełnionej posłudze ministranckiej.
• Mężem jego córki Karoliny jest były włoski tenisista, Vincenzo Santopadre.
• Mieszka w Rzymie. Posiada obywatelstwo polskie i włoskie.
• Zbigniew Boniek w plebiscycie Złotej Piłki w 1982 roku zajął 3 miejsce. Powtórzył tym samym osiągnięcie Kazimierza Deyny, który 3 miejsce zajął w 1974 roku. Tego osiągnięcia nie dokonał nawet Robert Lewandowski, który najwyżej uplasował się na 4 miejscu (2015 rok).
• Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982) oraz Order Zasługi Republiki Włoskiej (1997).
• W 2020 roku ukazała się jego książka biograficzna „Zibi, czyli Boniek”, której autorem jest dziennikarz i publicysta – Roman Kołtoń.

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu flickr.com. Autorem jest Sławek. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.0.
Encyklopedia Sławnych Polaków, wyd. Publicat
https://regiony.rp.pl/archiwum/17720-nigdy-nie-pracowalem
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Boniek

Tagi: