Gustav Klimt

Gustav Klimt (1862-1918) był austriackim malarzem i grafikiem, symbolistą. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przywódcą modernizmu wiedeńskiego.

Krótki życiorys Gustava Klimta

Gustav Klimt przyszedł na świat w Baumgarten 14 lipca 1862 roku (obecnie dzielnica Wiednia). Ojciec Gustava Klimta, Ernst, zawodowo zajmował się złotnictwem i grawerowaniem. Bracia Klimta również mieli zajęcia całkiem twórcze: Ernst zajmował się malarstwem dekoracyjnym oraz historycznym, Georg natomiast był cyzelatorem.

Klimt podjął się studiów na wiedeńskiej Kunstgewerbeschule (Szkole Sztuki Stosowanej). Pierwsze swe doświadczenia zawodowe młody Klimt zdobył wykonując rozmaite prace dekoracyjne. Zajęcie to w połączeniu z klimatem artystycznym jaki rozwijał się na przełomie wieków w Wiedniu odnalazło duży wyraz w dojrzałej już twórczości artysty. Klimt stał się żyjącym artystycznym bodźcem przemian, głównym inicjatorem dokonujących się przeobrażeń artystycznych. Tymczasem jesteśmy przy roku 1897, bynajmniej nieprzypadkowo, bowiem wówczas to Gustav Klim oficjalnie odrzucił dominujące kanony akademickie i wspólnie z innymi świata artystycznego tego miejsca i okresu założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich – Secesje, z którym to związany był do 1905 roku.
Celem Klimta została próba stworzenia dzieła totalnego, czy może dosadniej – absolutnego, tzn. uwolnionego od wszelkich konwencji, co oznaczało wolność od ograniczeń narzuconych przez akademickie przyjęte koncepcje. Obrazy Gustava Klimta są zatem swoistym wyrazem nieograniczonej swobody twórczej, w pełni wyrażają złożoność i bujność epoki, w której przyszło mu tworzyć. Jego prace zostały inspiracją wielu rozwiązań wśród nowoczesnych artystów.
Zmarł w Wiedniu 6 lutego 1918 roku, zostawiając po sobie wspaniała schedę.

Rozszerzona biografia Gustava Klimta

Gustav Klimt przyszedł na świat w Baumgarten 14 lipca 1862 roku (obecnie Penzing – dzielnica Wiednia), jako drugie z siedmiorga dzieci – trzech chłopców oraz czterech dziewczynek. Jego matka, Anna Klimt (z domu Finster), miała niezrealizowane ambicje dotyczące wykonywania sztuk muzycznych. Jego ojciec z kolei, Ernst Klimt (starszy), który przyszedł na świat na terenie dzisiejszych Czech, parał się rytowaniem w złocie. Wszyscy trzej synowie państwa Klimt wcześnie wykazywali talent artystyczny.

Od biednego studenta do „Kompanii Artystów”

Klimt żył w biedzie, uczęszczając na wiedeński Uniwersytet Sztuki Stosowanej, szkoły sztuki użytkowej i rzemiosła, gdzie studiował malarstwo architektoniczne (w latach 1876–1883). Za wzór młody Klimt stawiał sobie czołowego malarza historii Wiednia, mianowicie Hansa Makarta. Klimt chętnie przyjął zasady konserwatywnej sztuki malarskiej; jego wczesna praca może zostać zaklasyfikowana zapewne jako ściśle akademicka. W 1877 roku jego brat Ernst, który podobnie jak jego ojciec został grawerem, również zapisał się do szkoły sztuk pięknych. Dwaj bracia i ich przyjaciel, Franz Matsch, rozpoczęli współpracę i do 1880 r. otrzymywali liczne zlecenia tworząc z powodzeniem zespół, który nazwali „Kompania Artystów”. Byli przy tym całkiem pomocni swojemu wiedeńskiemu nauczycielowi w malowaniu dzieł ściennych w Kunsthistorisches Museum. W ten sposób Klimt rozpoczął swoją karierę zawodową od malowania wewnętrznych malowideł ściennych i sufitów w dużych budynkach użyteczności publicznej na Ringstraße, zasłynął wtedy z udanej serii, którą opatrzył tytułem „Alegoria i emblematy”.

Nuda veritas

W 1888 roku Klimt otrzymał Złoty Order Zasługi od cesarza Franciszka Józefa I, za wkład w wykonanie malowideł ściennych malowanych w teatrze Burgtheater w Wiedniu. Został również członkiem honorowym Uniwersytetu w Monachium i Uniwersytetu w Wiedniu. W 1892 r. zmarł ojciec oraz brat Klimta, Ernst, i wówczas artysta musiał wziąć na siebie odpowiedzialność finansową za losy rodziny ojca i brata. Tragedie wpłynęły również na jego wizję artystyczną, co wpłynęło niewątpliwie na pojawienie się w jego sztuce nowego stylu osobistego. Charakterystyczne dla jego to właśnie stylu – pod koniec XIX wieku – jest włączenie motywu wyrażanego w słowach „nuda veritas” (naga prawda) jako symbolu wyrażanego w postaciach niektórych jego dzieł, w tym w takich jak „starożytna Grecja i Egipt” (1891), „Pallas Atene” (1898) czy też w samym już jego dziele zatytułowanym „Nuda Veritas” (1899). Historycy uważają, że Klimt ze swą nudą veritas potępiał zarówno politykę Habsburgów, jak i społeczeństwa austriackiego, które miało w jego perspektywie ignorować wszystkie polityczne i społeczne problemy tamtych czasów.

Rodzina i „złoty okres” twórczości

Na początku lat 90. XIX wieku Klimt poznał austriacką projektantkę mody Emilie Louise Flöge (rodzeństwo jego szwagierki), która miała być jego towarzyszką do końca życia. Jego obraz „Pocałunek” (1907–08) uważany jest za obraz dedykowany ich miłości. Klimt zaprojektował przy tym wiele kostiumów, które później ona produkowała. W tym też okresie Klimtowi przyszło spłodzić co najmniej czternaścioro dzieci.

„Złotą erę” Klimta cechowała całkiem pozytywna reakcja krytyki, co znalazło zdecydowane odbicie w sukcesie finansowym. Wiele jego obrazów z tego okresu zawierało symbol złotego liścia. Klimt wcześniej używał złota w swym dziele „Pallas Athene” (1898) i „Judyta I” (1901), jednak jego najbardziej popularne prace związane z tym okresem to „Portret Adele Bloch-Bauer I” (1907) i „Pocałunek” (1907–08).

Ostateczny etap rozwoju ozdób

Klimt niewiele podróżował, ale wycieczki do Wenecji i Rawenny, zaowocowały pięknymi mozaikami, najprawdopodobniej inspirując artystę do rozwijania jego złotej techniki a odnajdując się znakomicie w bizantyjskich obrazach. W 1904 roku współpracował z innymi artystami przy wystawnym Palais Stoclet, domu bogatego belgijskiego przemysłowca, który został jednym z najwspanialszych zabytków epoki secesji. Wkład Klimta w zakresie tamtejszej jadalni, należą do jednych z jego najlepszych dzieł dekoracyjnych i, jak publicznie stwierdził, „prawdopodobnie ostatecznym etapem mojego rozwoju ozdób”.

W 1905 roku Klimt stworzył malowany portret Margarete Wittgenstein, siostry Ludwiga Wittgensteina, z okazji jej małżeństwa. Następnie, w latach 1907–1909, Klimt namalował pięć płócien kobiet okrytych futrem. Jego pozorna miłość do kostiumu przejawia się w wielu fotografiach zaprojektowanej przez niego odzieży modelarskiej Flöge.

W zaciszu swej pracowni

Gdy pracował i relaksował się w swoim domu, Klimt zwykle nosił sandały i długą szatę bez bielizny. Jego z pozoru proste życie było nieco zamknięte, poświęcone sztuce, rodzinie i ruchowi secesjonistycznemu. Unikał kawiarnianego towarzystwa i rzadko spotykał się z innymi artystami. Sława Klimta zwykle przyciągała klientów do jego drzwi i mógł sobie pozwolić na dużą selektywność. Jego metoda malowania była niejednokrotnie żmudna, co powodowało, że chcący się z nim zobaczyć musieli odsiedzieć swoje w jego malarskiej poczekalni. Chociaż Gustaw Klimt był bardzo aktywny seksualnie, utrzymywał należytą dyskrecję i z wdziękiem unikał skandalu osobistego.

Rzadkie wynurzenia

Klimt niewiele pisał o swojej wizji lub metodach. Pisał głównie pocztówki do Flöge, nie prowadząc nic co mogło by w przybliżeniu pełnić funkcje pamiętnika. W rzadkim piśmie zatytułowanym „Komentarz do nieistniejącego autoportretu” stwierdza: „Nigdy nie malowałem autoportretu. Przede wszystkim jestem mniej zainteresowany sobą jako tematem malarstwa niż innymi ludźmi. Nie ma we mnie nic specjalnego. Jestem malarzem, który maluje dzień po dniu od rana do wieczora… Kto chce coś o mnie wiedzieć… powinien uważnie przyjrzeć się moim zdjęciom.”

Gustav Klimt zmarł 6 lutego 1918 w Wiedniu, będąc austriackim malarzem i grafikiem, wybitnym symbolistą. Jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, Gustav Klimt, był przywódcą wiedeńskiego modernizmu.

Ciekawostki o Gustavie Klimcie

• Niech za dowód dorobku twórczego Klimta zaświadcza fakt, iż jego portret Adeli Bloch-Bauer I, zwany „Złotą Adelą”, z roku 1907, obraz przy wykonaniu którego artysta zastosował złoto i srebro w płatkach, został w roku 2006 sprzedany za 135 mln $ – była to wówczas najwyższa kwota, jaką uzyskano za obraz.
• Nad portretem Elisabeth Bachofen-Echt Klimt przepracował trzy lata. Do legend przeszło, gdy w końcu pozująca mu Elisabeth straciła cierpliwość i niedokończone dzieło wzięła ze sobą do domu – wbrew woli twórcy, który później widząc obraz na ścianie jej domu podczas trwającego bankietu, stwierdzić miał, iż nie przedstawia on jednak Elizabeth.
• Po całym mieście Wiedeń kursowały niezliczone plotki o romansach Gustava Klimta, a dotyczyły jego podobno zażyłych relacji z pozującymi mu modelkami, jak również z jego mieszczańskimi zleceniodawczyniami.
• Pewnego razu Klimt zwiedzał wystawę dzieł Velazqueza. W końcu miał stwierdzić: „Jest tylko dwóch malarzy: Velázquez i ja.“

Cytaty Gustava Klimta

„Dość cenzury. Chcę się oderwać. Odmawiam każdej formie wsparcia ze strony państwa, poradzę sobie bez tego.”

„Jeśli ktokolwiek chce mnie zrozumieć, powinien uważnie patrzeć na moje obrazy.”

„Po herbacie wracam do malowania – jest tam wielka topola o zmierzchu z wzbierającą burzą. Od czasu do czasu zamiast wieczornej sesji malarskiej chodzę na kręgle w sąsiednich wioskach, ale niezbyt często.”

„Jeśli pogoda jest dobra, idę do pobliskiego lasu – tam maluję mały bukowy las (w słońcu) z kilkoma mieszankami iglastymi. Trwa to do ósmej wieczór..”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Źródła

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Gustav_Klimt
• https://www.austria.info/pl/informacje-ogolne/o-austrii/slawni-austriacy/gustav-klimt-symbol-wiedenskiej-secesji/gustav-klimt-anegdoty
• https://www.brainyquote.com/authors/gustav_klimt
• http://www.bbc.com/culture/story/20160920-who-was-the-woman-in-gold
• https://en.wikipedia.org/wiki/Gustav_Klimt
• https://www.gustav-klimt.com/Nuda-Veritas.jsp
• https://www.biography.com/artist/gustav-klimt

Tagi: