św. WIktoria

Święta Wiktoria żyła na przestrzeni III i IV wieku, nie wiadomo dokładnie jednak kiedy, lecz było to za pewne na terytoriach rzymskich, gdzie wsławiła się jako ta, która odmówiła zamążpójścia na rzecz wiekuistego spokoju, jako nagrody za dochowaną cnotę.

Spis treści

Biografia i życiorys św. Wiktorii

W historii świętej Wiktorii sporo jest domysłów i legendy, w którą owa historia obrosła. Jedna rzecz jednak zdaje się nie pozostawiać domysłów, mianowicie fakt, iż świętość Wiktorii dotyczyła jej męczeńskiej śmierci, a to w ramach prześladowań chrześcijan w połowie III wieku lub na początku IV, więc albo za panowania cesarza Decjusza, albo Dioklecjana.

Podanie, które zachowało się jako legenda natomiast, głosi, że Wiktoria była silnie związana z siostrą lub przyjaciółką, którą była święta Anatolia. Obie kobiety były zaręczone: Wiktoria z niejakim Eugeniuszem, Anatolia z kolei z kawalerem Tytusem Aureliuszem. Tymczasem Eugeniusz pochodził wprawdzie ze znamienitego rodu, ale nie był on jednak chrześcijaninem, co spotkało się z oporem Wiktorii. Obie kobiety bowiem, głęboko wierzące w Jezusa Chrystusa, zapragnęły pozostać w myśl najświętszych chęci dziewicami do końca swego życia.
Następnie legenda ta opowiada o Aniole, który objawił się obu kobietom, mówiąc słowa ważne, a dla nich związane z sensem całego życia, mianowicie, iż: „Jest miejsce na dziewictwo, czystość i małżeństwo, z tym, że dziewictwo to złoto, czystość (niewinność) to srebro, małżeństwo – brąz.” Dziewczęta bynajmniej nie celowały w brąz, a nawet w srebro, bowiem zdecydowanie opowiadały się za złotem, więc za swym dozgonnym dziewictwem.
Urażeni rzymscy młodzieńcy jednak nie byli zbyt wyrozumiali. W odpowiedzi na to porwali kobiety, które uznali już za swoje i uwięzili w domach, by zmusić jej do małżeństwa wbrew ich wszelkiej woli. Kobiety pozostały nieugięte, Eugeniusz zatem oskarżył Wiktorię przed sądem cesarskim jako chrześcijankę. Ten zarzut w tamtym czasie równał się wyrokowi śmierci.

Św. Wiktoria poniosła śmierć męczeńską w połowie III wieku lub ok. 305 roku. W legendzie jest mowa, że Wiktoria albo została ścięta, lub rozszarpana przez byka, czy też przebita mieczem. Jej ciało złożono w sarkofagu 23 grudnia. W tym też dniu obchodzono jej liturgiczne wspomnienie.

Anatolia z kolei zawieziona została do dóbr Aureliusza koło Ankony, nawracając tam dużą liczbę pogan. Pozostała jednak nieugięta, więc ją również oskarżono przed cesarzem jako chrześcijankę. Św. Anatolia umarła przebita mieczem 9 czerwca, w odpowiedzi na jej skuteczny opór przed karnym złożeniem hołdu bożkom.

Ciekawostki o św. Wiktorii

Relikwie św. Wiktorii znajdują się w dwóch miejscach, są one w miejscowości Subia, oraz w Łowiczu – uświetniają tam kolegiat Matki Bożej Wniebowziętej. Otrzymał je od papieża Urbana VIII arcybiskup gnieźnieński, Henryk Firlej, uroczyście wprowadzając je tam w 1625 roku.
Jednym z atrybutów św. Wiktorii jest smok.
Pochodziła ze świetnego rodu rzymskiego Sabinów.