Maria Magdalena żyła w I wieku n.e. Urodziła się wówczas w Magdali, współcześnie Migdal. Była uczennicą Jezusa, nawróconą jawnogrzesznicą oraz zwana też apostołką apostołów, której kult trwa niezmiennie, do dziś.
Krótki życiorys św. Marii Magdaleny
Maria Magdalena, a właściwie Maria zwana Magdaleną, zwana tak od regionu, z którego pochodziła – mianowicie z Magdali, co w tłumaczeniu oznacza „wieża ryb”. Bardzo trudno o zwartą biografię Marii Magdaleny, ponieważ pojawia się ona w Piśmie na zasadach epizodycznych. Wiemy natomiast niezbicie, że była tą osobą, z której Jezus wygnał złe duchy i słabości powodujące uprzednio jej niemoralne prowadzenie się. Wiadomo też, że Maria Magdalena była obecna pod krzyżem w momencie, gdy Jezus umierał. Ale nie tylko, była bowiem tą, która odwiedziła grób pański tuż po zmartwychwstaniu Mesjasza. To właśnie Marii Magdalenie Jezus ukazał się wówczas na znak swej rezurekcji, która początkowo zdawała się Magdalenie niczym innym niż zwykłym aktem wandalizmu – zobaczywszy otwarte wejście do grobowca, początkowo myślała, że ciało Jezusa skradziono, gdy tymczasem on ukazał jej się we mgle, by dowieść czegoś znacznie większego, niż mogłaby przypuszczać.
Kult św. Marii Magdaleny jest powszechny i symboliczny z uwagi na przesłanie, gdyż jej życiorys pokazuje naturalny rozwój moralności od upadku do jej wzrostu. Jednocześnie Pismo Święte wspaniale pokazuje w Marii Magdalenie istotę człowieczeństwa, które wzrasta ponadto co niskie i ściśle ziemskie. To pewnie powód, dla którego ku wielkości Świętej powstały liczne sanktuaria, miejsca pielgrzymek i modlitw zastępów wiernych. Kościół Wschodni i Zachodni oddaje hołd Magdalenie dnia 22 lipca. Na uwagę zasługuje fakt, iż to w Efezie wystawiono bazylikę ku jej czci. Turcy niegdyś zajęli miasto, lecz doniosłość kultu poniekąd awansowała, przenosząc szczątki Świętej do Konstantynopola. Z kolei Konstantynopol zajęli później Krzyżowcy, a mając na uwadze kult Magdaleny, szczątki zawieźli do Francji, gdzie pozostają do dziś.
Biografia rozszerzona Marii Magdaleny
Wśród niewiast galilejskich, które doznały od Pana Jezusa cudownej pomocy w ich dolegliwościach, a które odwdzięczyły mu się w jego apostolskich wędrówkach swą posługą, była właśnie Maria Magdalena. Zdaniem biblistów przydomek „Magdalena” wskazuje na miejsce jej pochodzenia. O św. Marii Magdalenie pisze św. Łukasz w swojej Ewangelii: „Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z nim dwunastu i kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów”.
Po raz drugi jest o naszej Świętej wzmianka w Ewangeliach z okazji męki i śmierci Pana Jezusa: „A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena”. „A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono”. „Lecz Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedząc naprzeciw grobu”.
Najpiękniejszy epizod z życia Marii Magdaleny opisał nam św. Jan Apostoł i św. Marek. Oto wczesnym rankiem w niedzielę udała się Maria Magdalena wraz z dwoma towarzyszkami swoimi do grobu Pana Jezusa, aby namaścić wonnymi olejkami Jego ciało. Kiedy Magdalena ujrzała kamień od grobu odwalony, przerażona, że Żydzi ciało ukochanego Zbawiciela zbezcześcili, wyrzucając je z grobu w miejsce niewiadome, pobiegła do Apostołów i powiadomiła ich o tym. Potem sama ponownie wróciła do grobu Pana Jezusa. Pan Jezus ukazał jej się, ale we mgle porannej, tak że Go nie poznała. Jakaż była jej radość, kiedy Chrystus Pan dał się jej poznać.
Jest dla nas zagadką, co właściwie rozumiał św. Łukasz, pisząc o Marii Magdalenie, że Pan Jezus wypędził z niej siedem złych duchów. Pierwszy św. Grzegorz I Wielki utożsamił Marię Magdalenę z jawnogrzesznicą, o której w innym miejscu pisze tenże Ewangelista, jak też z Marią, siostrą Łazarza, o której pisze św. Jan, że podobnie jak jawnogrzesznica u św. Łukasza, obmyła nogi Pana Jezusa wonnymi olejkami. Współcześni bibliści, idąc za pierwotną tradycją i za ojcami Kościoła na Wschodzie, uważają wszystkie trzy niewiasty za osoby odrębne, niemające ze sobą bliższego związku. A jednak dotąd tak w liturgicznych tekstach, jak też w ikonografii Marię Magdalenę zwykło się przedstawiać w roli Łukaszowej jawnogrzesznicy, myjącej nogi Pana Jezusa. Najnowsza reforma kalendarza z 1969 roku wyodrębnia Marię Magdalenę od Marii, siostry Łazarza, ustanawiając ku ich czci osobne dni wspomnienia.
Kult św. Marii Magdaleny jest powszechny w Kościele, tak na Zachodzie, jak i na Wschodzie. Ta Święta należy do najbardziej popularnych świętych może dlatego, że tak bardzo jest kobiecą i ludzką. Ma też Święta swoje sanktuaria, do których od wieków podążają licznie pielgrzymi. I tak w Efezie pokazywano jej grób i bazylikę wystawioną nad nim ku jej czci. Kiedy zaś Turcy zawładnęli miastem, miano jej relikwie przenieść z Efezu do Konstantynopola za cesarza Leona Filozofa. Kiedy zaś Krzyżowcy opanowali Konstantynopol, mieli przenieść relikwie Świętej do Francji, gdzie do pozostają do dzisiaj.
Ciekawostki o Marii Magdalenie
- Papież Franciszek podniósł wspomnienie Marii Magdaleny do rangi święta.
- Jako pierwsza przekazała Radosną Nowinę apostołom, która dotyczyła zmartwychwstania Jezusa.
- W Piśmie Świętym istnieje zaledwie kilka krótkich cytatów, które kreślą postać Magdaleny.
- Niepohamowany popęd seksualny, który był przyczyną grzesznego życia Magdaleny, wynikać miał z opętania demonami, które Jezus usunął.
Źródła
Autor zdjęcia Marii Magdaleny: ManuelGarciaDes.
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Magdalena
- http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-22a.php3
- http://wypracowania24.pl/religia/1745/sw-maria-magdalena-zyciorys