Irena Kwiatkowska

Irena Kwiatkowska-Kielska przyszła na świat w Warszawie 17 września 1912 roku. Zmarła w Konstancinie-Jeziornie 3 marca 2011 roku. Była polską aktorką teatralną, filmową i telewizyjną, artystką kabaretową.

Spis treści

Biografia i życiorys Ireny Kwiatkowskiej

Ukończyła warszawskie liceum, by następnie udać się na Wydział Aktorski Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, gdzie ukierunkował ją m.in. Aleksander Zelwerowicz. Swój debiut odbyła w teatrze Cyrulik Warszawski, dokąd zaprosił Kwiatkowską Fryderyk Jarosy. Do wrześnie roku 1939 Irena Kwiatkowska występowała w warszawskim Teatrze Powszechnym, poznańskim Teatrze Nowym oraz na deskach katowickiego Teatru Polskiego.

Podczas II wojny światowej Kwiatkowska pracowała w kuchni Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji, równolegle podejmując się także innych prac dorywczych. Wreszcie była również żołnierzem Armii Krajowej, jako łączniczka sztabu grupy „Północ” pod pseudonimem „Katarzyna”. Nie rezygnowała bynajmniej z gry aktorskiej, bowiem brała udział w sztukach wystawianych w teatrze powstańczym, który odnajdywał lokum w piwnicach i szpitalach.

Po zakończeniu wojny, na prośbę wyjechała do Krakowa. Tam podjęła się występów w kabarecie Siedem Kotów, gdzie skecze, wiersze oraz piosenki pisał dla niej m.in. Konstanty Ildefons Gałczyński. W ramach natomiast Teatrzyku Zielona Gęś specjalnie dla Ireny Kwiatkowskiej Gałczyński stworzył kreacje Hermenegildy Kociubińskiej, mianowicie „poetki hermetyczno-sympatycznej”. Od 1948 Kwiatkowska była związana już ze scenami warszawskimi na dobre. Zagrała przeszło sto ról teatralnych, dwadzieścia filmowych i telewizyjnych (m.in. znana została z kreacji matki Pawła w słynnej wówczas „Wojnie Domowej”, ak również kobiety pracującej w kultowym już „Czterdziestolatku”. Odnalazła się też znakomicie w Kabarecie Starszych Panów i Kabarecie Dudek.

Warto podkreślić, że Irena Kwiatkowska współpracowała z Polskim Radiem przez prawie 65 lat. Była tam m.in. spikerką, działa w nagraniu wielu audycji, zwłaszcza dla tych dedykowanych dzieciom. Czytała im m.in. wiersze Tuwima (jej wykonanie chociażby „Ptasiego radia” Tuwima do dzisiaj należy do najwybitniejszych interpretacji tego wiersza w XX wieku), qle i dzieła Marka Twaina jak „Przygody Tomka Sawyera” oraz Montgomery’ego „Ania z Zielonego Wzgórza.

Ciekawostki o Irenie Kwiatkowskiej

Jej mężem był od 1948 do śmierci był populary spiker Polskiego Radia Bolesław Kielski.
Polskie Radio nagrodziło Irene Kwiatkowską prestiżowym Złotym i Diamentowym Mikrofonem, ale i Wielkim Splendorem.
Była żołnierką AK, w ramach tej formacji wzięła aktywny udział w działaniach powstania warszawskiego.
Jak wielu pewnie pamięta, swój klasyczny warsztat zaangażowała do swego występu w reklamie z lat 90-tych, której przedmiotem był proszek do prania Pollena 2000.
Jej wykonanie Ptasiego radia Tuwima do dzisiaj należy do jednej z najwybitniejszych interpretacji tego wiersza w XX wieku.
Jej nauczycielem był znany i niezwykle poważany w środowisku aktorskim Aleksander Zelwerowicz.
Jej kariera przedwojenna była dość krótka, ale wystarczyła, żeby doceniono Ireny Kwiatkowskiej autentyczny żywiołowy warsztat komediowy, jak napisała krytyka – “samorodny humor”.

Cytaty Ireny Kwiatkowskiej

„Aktor przede wszystkim musi być pokorny wobec zadania, przed którym stoi. Nie należy ulegać pozorom rzekomej łatwości danego tekstu.”

„Wybór zawsze wiąże się z utratą rzeczy, której nie wybraliśmy. Ale jeśli zaczynamy po niej rozpaczać, to nie mamy czasu dobrze zająć się tym, co wybraliśmy. Ani nie zjemy kotleta, ani nie nacieszymy się smakiem ryby. Żeby być szczęśliwym, trzeba kurczowo trzymać się teraźniejszości.”

„Widownię trzeba lubić.”

„Starość jest dobra, tylko trzeba nad tym pracować. Zapominam. Nie poznaję. Mogłabym się tym martwić, a ja w tym szukam niespodzianki. Więcej razy mogę się cieszyć, a tak byłoby mi nudno.”

„Optymizm w życie człowieka wnosi dużo spokoju.”

„Nie lubię opowiadać o sobie. Niech mówi o mnie to, co robię.”