Stanisław Bareja

Stanisław Bareja, przyszedł na świat w Warszawie, 5 grudnia 1929 roku. Zmarł w Essen 14 czerwca 1987 roku. Był polskim reżyserem, scenarzystą filmowym i aktorem.

Spis treści

Biografia i życiorys Stanisława Barei

Studiował na Wydziale Reżyserii w słynnej łódzkiej „filmówce” – razem z takimi gigantami polskiego kina jak Kazimierz Kutz i Janusz Morgenstern. Studia ukończył Bareja w roku 1954, ale dyplom mógł odebrać dopiero 20 lat później, czyli w roku 1974. Pierwsze jego lata po studiach naznaczył swymi występami w filmach innych reżyserów, będąc aktorem – pojawił się m.in. w takiej komedii jak ta pt. „Kapelusz pana Anatola” Jana Rybkowskiego z roku 1957.

Karierę reżysera natomiast rozpoczął w 1960 roku satyryczną obyczajową komedią pt. „Mąż swojej żony”. W kolejnych latach wyreżyserował m.in. produkcje zatytułowaną „Żona dla Australijczyka” z roku 1963, „Małżeństwo z rozsądku” w roku 1967 oraz serial wyemitowany w telewizji „Kapitan Sowa na tropie” z roku 1965.

Lecz to w latach 70. powstały te najsłynniejsze produkcje w reżyserii Barei. W 1973 roku na ekrany weszła na przykład komedia [t. „Poszukiwany, poszukiwana”. Później, bo w roku 1974 „Nie ma róży bez ognia”, a rok później „Niespotykanie spokojny człowiek”, w ślad za którym „Brunet wieczorową porą” (1976) i wreszcie w 1879 roku „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?”.

Wielu fanów Barei do dziś jednak za jego największe osiągnięcie uważa niezrównana polską komedię „Miś” z 1981 roku.

Szczególne miejsce w kinematografii made of Bareja zajmuje po dziś dzień serial z roku 1983, mianowicie „Alternatywy 4” jak również ten ostatni – „Zmiennicy” (1987).

Bareja, podobnie do Hitchcocka, lubił występować w rolach swych własnych filmach, ale epizodycznych. Pojawił się chociażby w „Misiu” – tamże będąc właścicielem sklepu w Londynie, w „Alternatywach” natomiast jako dzielnicowy Parys, i w „Zmiennikach” – będąc „Krokodylowym”.

Zmarł na atak serca w Essen, 14 czerwca 1987 roku.

Przeczytaj życiorys: Eugeniusz Bodo

Ciekawostki o Stanisławie Barei

W Misiu, będące rekwizytem słynne paróweczki, przygotowane zostały według przedwojennych przepisów. Był to gest w kierunku profesji zarówno jego ojca, jak i dziadka, którzy poświęcili się branży wędliniarskiej.
W 2011 roku w łódzkiej Alei Sławy na głównej ulicy miasta odsłonięto gwiazdę twórcy „Misia”.
Podczas studiów w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi na Wydziale Reżyserii, Stanisław Bareja należał do nieformalnej grupy kilku przyjaciół określanej mianem „Kolektywu”, do której to należał również Jan Łomnicki, ale i Janusz Weychert, Lech Lorentowicz, Janusz Morgenstern czy też Kazimierz Kutz. W „Kolektywie” tym członkowie dzielili się ze sobą literaturą, w tym ma sie rozumieć tą niedostępną w oficjalnym obiegu, i wspólnie oglądali takie też filmy.
Dyplom ukończenia Studiów Bareja odebrał dopiero po 20 latach od ukończenia egzaminów końcowych.

Cytaty Stanisława Barei

„Na każdą rzecz można patrzeć z dwóch stron. Jest prawda czasów, o których mówimy, i prawda ekranu, która mówi: „Prasłowiańska grusza chroni w swych konarach plebejskiego uciekiniera”. Zróbcie mi przebitkę zająca na gruszy… Nie, nie! Zamieńcie go na psa! Zamieńcie go na psa. Niech on się odszczekuje swoim prześladowcom z pańskiego dworu. Niech on nie miauczy…”

„Każdy kilogram obywatela z wyższym wykształceniem szczególnym dobrem narodu.”

„Nie ma dublera dla sapera. Wesoła komedia frontowa.”

„Twoje serce przypomina – piechotą zdrowiej.”

„Za garderobę i rzeczy zostawione w szatni, szatniarz nie odpowiada.”