Benedykt XVI, a właśc. Joseph Ratzinger (1927-2022) to niemiecki duchowny rzymskokatolicki, który w latach 2005-2013 pełnił urząd papieża. Od 28 lutego 2013 roku był emerytowanym papieżem.
Krótki życiorys Benedykta XVI
Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 roku w niemieckim Marktl. Przyszedł na świat w rodzinie, która wówczas należała do niższej klasy średniej. Już od dziecka chciał zostać księdzem. W 1939 roku wstąpił do seminarium. Niestety rzeczywistość wojenna zmusiła go do wstąpienia do Hitlerjugend, następnie służył w wojsku w latach 1943-1945. Po wojnie kontynuował naukę w seminarium, dzięki czemu w 1951 otrzymał święcenia kapłańskie. Dwa lata później otrzymał stopień doktora, w 1957 roku się habilitował, a rok później objął profesurę Uniwersytetu w Bonn, wykładał także w Münsterze. Od 1977 roku działał jako arcybiskup i kardynał.
Ratzinger w 1981 roku został prefektem Kongregacji Nauki Wiary, od tego czasu pracował również dla Jana Pawła II jako ghostwriter. W udziale przypadło mu wiele funkcji w Kurii Rzymskiej, był m.in. przewodniczącym Międzynarodowej Komisji Teologicznej i Papieskiej Komisji Biblijnej, zajmował też stanowisko dziekana Kolegium Kardynalskiego.
19 kwietnia 2005 roku Joseph Ratzinger został wybrany na papieża, przyjął imię Benedykt XVI. Stanowisko sprawował do lutego 2013 roku. Wówczas to abdykował i stał się papieżem emerytowanym.
Rozważania teologiczne Benedykta XVI osadzone były i obejmowały w dużej mierze obszar teologii zwanej dogmatyczną i fundamentalną, bazował także na chrystologii sensu. Benedykt XVI zwracał uwagę na negatywne wpływy ze strony sekt czy też ruchu New Age, próbował naświetlić teologię wyzwolenia od jej ciemnej strony, podobnie w przypadku radykalnego feminizmu. Negatywnym zjawiskiem opatrzył samo kwestionowanie moralności chrześcijańskiej i prawa naturalnego. Jego książka „Kreacja i Ewolucja” z roku 2007 przedstawia sceptycyzm na temat teorii ewolucji. Był i pozostał wrogiem aborcji, podobnie w przypadku antykoncepcji, homoseksualizmu czy też związków partnerskich.
Papież Benedykt XVI zmarł 31 grudnia 2022 roku w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie. Zmagał się ze stwardnieniem zanikowym bocznym, nieuleczalną chorobą, która prowadzi do degeneracji mięśni.
Biografia rozszerzona Benedykta XVI
Rodzice i rodzeństwo
Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 roku w niewielkiej gminie niemieckiej Marktl am Inn. Dzień jego urodzin przypadł na Wielką Sobotę i jeszcze tego samego dnia został ochrzczony. Jego ojciec Josef (1877-1959) był wiejskim żandarmem w randze komisarza, a matka Maria (1884-1963) była uzdolnioną kucharką, pracującą w małych pensjonatach. Ojciec Josepha był osobą głęboko wierzącą. Przyszły papież w swoich wspomnieniach mówił, że ojciec dał mu krytyczny umysł, natomiast matka obdarzyła go serdecznym zmysłem religijnym.
Joseph miał dwoje rodzeństwa. Jego siostra Maria Ratzinger (1921-1991) była jego gospodynią aż do śmierci, a brat Georg Ratzinger (1924-2020) był duchownym.
Wczesne lata (1927-1943)
Gdy Joseph miał 2 lata jego rodzina przeprowadziła się do Tittmoning, małego miasteczka nad rzeką Salzach, przy granicy austriackiej. Trzy lata później z powodu głośno wyrażanej przez jego ojca krytyki nazizmu, przesiedlono ich do Aschau am Inn, u stóp Alp. To właśnie tam Joseph podczas rezurekcji wielkanocnej zakochał się we mszy świętej.
Jego kuzynka twierdziła, że już od dzieciństwa chciał zostać księdzem. Z kolei, gdy miał 5 lat był w grupie dzieci wręczających kardynałowi kwiaty. Tamtego dnia powiedział, że także chciałby zostać kardynałem.
W 1937 ojciec Josepha przechodzi na emeryturę i przeprowadza się z rodziną do Hufschlag. Jego ojciec był opisywany w londyńskim „Sunday Time” jako antynazista, którego próby powstrzymania Brązowych Koszul zmusiły do kilku przeprowadzek wraz z rodziną. Był przeciwnikiem nazizmu, gdyż uważał, że jest to w sprzeczności z wiarą. Nazizm w 1941 dotknął ich rodzinę, gdyż ich 14-letni kuzyn cierpiący na zespół Downa został zabrany przez nazistowskie władze na „terapię”, a niedługo później rodzina otrzymała informację o jego śmierci.
W latach 1937-1939 młody Joseph uczęszczał do miejscowego gimnazjum.
W 1939 roku Joseph Ratzinger wstąpił do niższego seminarium w Traunstein. W 1941 roku w wieku 14 lat został członkiem Hitlerjugend. Członkostwo w organizacji było obowiązkowe od 25 marca 1939 roku. Joseph Ratzinger nie był entuzjastycznie nastawiony do tej organizacji i odmawiał brania udziału w spotkaniach.
W 1942 roku zamieniono seminarium na szpital wojskowy w wyniku wojny III Rzeszy z ZSRR, więc studentów odesłano do domu. Joseph powrócił do nauki w gimnazjum, w którym przebywał do 1943 roku.
Służba wojskowa (1943–1945)
W 1943 roku wraz z klasą seminaryjną zostaje wcielony do oddziału obrony przeciwlotniczej. We wrześniu 1944 roku zostaje zwolniony z korpusu, jednak podczas powrotu do domu zostaje wcielony do Reichsarbeitsdienst (Służby Pracy Rzeszy), a następnie skierowany do przygotowywania umocnień przeciwpancernych szykowanych na ofensywę wojsk radzieckich. W listopadzie 1944 roku jego oddział zostaje zwolniony ze służby.
Wrócił do domu, jednak już po trzech tygodniach otrzymał przydział do koszar Wehrmachtu w mieście Traunstein. Służył w posterunkach wokół miasta, jednak nigdy nie został wysłany na front.
Na przełomie kwietnia i maja 1945 roku, czyli na krótko przed poddaniem się Niemiec, Joseph Ratzinger zdezerterował. W ostatnich tygodniach wojny dezercja była powszechna, jednak często była karana śmiercią. W drodze powrotnej spotkał dwóch żołnierzy, jednak szczęśliwie pościli go wolno, a za usprawiedliwienie uznali to, że miał rękę na temblaku.
Gdy do jego wsi przybyli Amerykanie, jako niemiecki żołnierz dostał się na krótki czas do obozu jenieckiego. Wypuszczono go 19 czerwca 1945 roku. Jego brata Georga wypuszczono z obozu jenieckiego we Włoszech i cała rodzina była ponownie w komplecie.
Edukacja (1946–1951)
Joseph Ratzinger w 1945 roku wstępuje wraz z bratem do katolickiego seminarium duchownego we Freising oraz do Herzogliches Georgianum, instytutu teologicznego Uniwersytetu w Monachium.
Kariera naukowa (1951–1977)
Dnia 29 czerwca 1951 roku Joseph Ratzinger i jego brat przyjmują święcenia kapłańskie w katedrze Freising. W lipcu 1953 roku Ratzinger otrzymuje tytuł doktora teologii na Uniwersytecie w Monachium. Jego praca dotyczy św. Augustyna, a jej tytuł to Ludzie i Dom Boży w doktrynie kościelnej św. Augustyna. W 1957 roku habilituje się rozprawą o św. Bonawenturze pt. Teologia dziejów u św. Bonawentury. W 1958 roku zostaje profesorem wyższej szkoły teologicznej we Freising, gdzie wykłada teologię dogmatyczną oraz fundamentalną.
15 kwietnia 1959 roku Joseph Ratzinger otrzymuje katedrę profesorską (teologia fundamentalna) na uniwersytecie w Bonn. W 1963 zaczyna wykładać na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze. Podczas pierwszego wykładu aula jest wypełniona po brzegi, gdyż już wtedy był znanym teologiem.
W latach 1962-1965 jest obecny na wszystkich sesjach II Soboru Watykańskiego, jako główny doradca teologiczny kard. Josepha Fringsa z Kolonii. Uznaje to jako bardzo cenne doświadczenie oraz jako potwierdzenie swojego powołania jako teologia. W kolejnych latach ukazuje się wiele jego publikacji teologicznych.
W 1966 roku Ratzinger otrzymuje drugą katedrę teologii dogmatycznej na Universytecie w Tübingen.
W tamtych latach fale demonstracji studenckich ogarnęły Europę, a na uniwersytecie w Tübingen modny stał się marksizm, który wywarł wpływ na wielu studentów i wykładowców. Ratzinger wiązał to (a także spadek szacunku wśród studentów dla autorytetów oraz rosnący, niemiecki ruch na rzecz praw homoseksualistów) z odejściem od tradycyjnego nauczania katolickiego.
Zbulwersowany spotkaniem z radykalną ideologią w Tübingen, wraca do Bawarii, gdzie przyjmuje posadę wykładowcy na Uniwersytecie w Regensburgu. Później zostaje dziekanem, wice-rektorem, a następnie teologicznym doradcą biskupów niemieckich.
W 1972 roku jest wśród grona osób, które zakłada katolickie pismo teologiczne „Communio”, kwartalnik katolickiej teologii i kultury. Obecnie czasopismo jest publikowane w 17 wydaniach (także polskim) i stało się wybitnym dziennikiem współczesnej, katolickiej myśli teologicznej. Ratzinger do czasu wyboru na papieża był najbardziej aktywnym publicystą gazety.
Kardynał i arcybiskup Monachium (1977–1982)
25 marca 1977 roku Joseph Ratzinger został ustanowiony przez papieża Pawła VI arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Konsekracja biskupia odbywa się 28 maja. Dnia 27 czerwca otrzymuje od papieża godność kardynała.
Prefekt Kongregacji Nauki Wiary (1981–2005)
Dnia 25 listopada 1981 roku Ratzinger z rąk Jana Pawła II otrzymuje nominację na prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Od 1981 roku aż do śmierci papieża Jana Pawła II w 2005 roku jest jego ghostwriterem.
Jako prefekt broni doktryny i nauczania Kościoła w m.in. w takich dziedzinach jak: dialog międzyreligijny, planowanie poczęć, homoseksualizm oraz prawne regulacje związków partnerskich. W czasie jego prefektury Kongregacja poczyniła kroki mające na celu zdyscyplinowanie teologów głoszących nieortodoksyjne poglądy w Ameryce Łacińskiej w latach 80.
Zostaje także Przewodniczącym Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Papieskiej Komisji Teologicznej.
Z czasem Joseph Ratzinger objął wiele funkcji w Kurii Rzymskiej. Został m.in Przewodniczącym Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Papieskiej Komisji Teologicznej.
W latach 1986-1992 intensywnie pracuje jako Przewodnicząc Komisji przygotowującej Katechizm Kościoła Katolickiego.
Dnia 6 listopada 1998 roku otrzymuje nominację na wice-dziekana Kolegium kardynałów, a 30 listopada 2002 roku Jan Paweł II potwierdza, że został wybrany przez kardynałów biskupów jako dziekan Kolegium Kardynałów. Po śmierci Jana Pawła II w dniu 2 kwietnia 2005 roku przewodniczy obradom Kolegium.
Pontyfikat
Dnia 19 kwietnia 2005 roku w drugim dniu konklawe zostaje wybrany na następcę Jana Pawła II i jako 265. następca św. Piotra przyjmuje imię Benedykta XVI. W dniu wyboru miał 78 lat.
Benedykt XVI ogłosił ważne dla Kościoła inicjatywy duszpasterskie: Rok św. Pawła, Rok Kapłański oraz Rok Wiary.
W 2006 roku odbył podróż do Turcji podczas której podpisał wraz z patriarchą Bartłomiejem I wspólną deklarację odnośnie kontynuacji dialogu katolicko-prawosławnego.
W 2011 roku odbył się zwołany przez niego Synod Biskupów dla Bliskiego Wschodu, w którym uczestniczyli delegaci innych wyznań chrześcijańskich i przedstawiciele judaizmu oraz islamu. Poruszono m.in. temat Jerozolimy, jako miasta świętego wyznawców trzech religii monoteistycznych.
W październiku 2011 roku z jego inicjatywy odbył się w Asyżu „Dzień Refleksji, Dialogu i Modlitwy o Pokój i Sprawiedliwość na Świecie”, w którym uczestniczyło kilkuset delegatów z ponad trzydziestu Kościołów chrześcijańskich i przedstawiciele innych religii świata. Ustalono i przyjęto 12 zobowiązań dotyczących działań na rzecz pokoju.
Podczas swojego pontyfikatu Benedykt XVI wydał następujące encykliki:
- „Deus Caritas est” o miłości chrześcijańskiej (2005)
- „Spe Salvi” o nadziei chrześcijańskiej (2007)
- „Caritas in Veritate” o integralnym rozwoju ludzkim w miłości i prawdzie (2009)
Benedykt XVI wydał także cztery posynodalne adhortacje apostolskie:
- „Sacramentum Caritatis” o Eucharystii, źródle i szczycie życia i misji Kościoła, (2007)
- „Verbum Domini” o Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła (2010)
- „Africae munus” o zadaniach Kościoła w Afryce (2011)
- „Ecclesia in Medio Oriente” o Kościele na Bliskim Wschodzie (2012)
Benedykt XVI wydał liczne Konstytucje apostolskie i napisał 18 listów apostolskich w formie Motu Proprio.
W czasie pontyfikatu odbył 24 zagraniczne podróże apostolskie, w tym jedną do Polski w maju 2006 roku. Odbył także 33 podróże apostolskie na terenie Włoch.
Podczas jego pontyfikatu ogłoszono 44. świętych i 289. błogosławionych. Benedykt XVI przewodniczył osobiście wszystkim uroczystościom kanonizacyjnym. Dnia 1 maja 2011 roku w Watykanie beatyfikował Jana Pawła II. Pierwszy raz w historii Kościoła katolickiego następca beatyfikował swojego poprzednika.
Bardzo ważnym dziełem Benedykta XVI jest trylogia „Jezus z Nazaretu”, którą zaczął pisać jeszcze przed wyborem na Tron Piotrowy. Nie jest to dokument Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, lecz „owoc jego długiej wewnętrznej drogi”.
11 lutego 2013 roku podczas konsystorzu kardynałów Benedykt XVI ogłosił rezygnację z posługi papieskiej. Jego pontyfikat trwał do 28 lutego 2013 roku do godz. 20:00. Jego następcą został wybrany argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio, który tytułowany jest jako papież Franciszek.
Emerytura
Papież senior zamieszkał w watykańskim klasztorze Mater Ecclesia. Czas swojej emerytury poświęca modlitwie za swojego następcę, za Kościół i świat.
Na zaproszenie papieża Franciszka uczestniczył w wybranych ważniejszych wydarzeniach odbywających się w Watykanie. Dnia 27 kwietnia był jednym z koncelebransów uroczystości kanonizacyjnych papieży: Jana XXIII i Jana Pawła II. Z kolei 8 grudnia 2015 roku towarzyszył papieżowi Franciszkowi podczas kulminacyjnego punktu rozpoczęcia Roku Miłosierdzia, jakim było otwarcie Drzwi Świętych.
Jako emerytowany papież pięciokrotnie w latach 2016-2020 przyjmował w swojej rezydencji nowo kreowanych kardynałów.
Śmierć
Papież Benedykt XVI zmarł 31 grudnia 2022 roku w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie. Zmagał się ze stwardnieniem zanikowym bocznym, nieuleczalną chorobą, która prowadzi do degeneracji mięśni. Miał 95 lat.
Nauczanie Benedykta XVI w kontekście zmian klimatu
Globalne zmiany klimatyczne są jedną z najpilniejszych spraw naszych czasów. W encyklice Caritas In Veritate papież Benedykt XVI mówi o tym, że jesteśmy odpowiedzialni za ten Boży dar, jakim jest środowisko naturalne. W związku z tym każdy z nas ma w tym temacie rolę do spełnienia i każde nawet najmniejsze działanie na rzecz zdrowego środowiska naturalnego ma wielką wartość. Papież Benedykt XVI nawołuje do zmiany stylu życia opartego na hedonizmie i konsumpcjonizmie na taki w którym liczy się dobro wspólne.
Globalne ocieplenie klimatu jest rezultatem podnoszenia się poziomu gazów cieplarnianych w atmosferze. Jest to w dużej mierze rezultat spalania paliw kopalnianych, które są centralnym elementem gospodarki i codziennego życia. Naukowcy przewidują, że dalszy wzrost ocieplenia klimatu będzie miał poważne konsekwencje dla planety i ludzkości.
Papież Benedykt XVI mówi o tym, że środowisko naturalne zostało nam wszystkim ofiarowane od Boga jako dar i jesteśmy odpowiedzialni za nie wobec ubogich, przyszłych pokoleń oraz całej ludzkości. W związku z tym z naszej strony potrzebne są zdecydowane działania, aby Boże stworzenie przetrwało.
Benedykt XVI pisze w encyklice: „Powinniśmy jednak uznać za nader poważny obowiązek to, by nowym pokoleniom przekazać ziemię w takim stanie, aby i one mogły godnie ją zamieszkiwać i dalej uprawiać”.
Źródłem do stworzenia tego rozdziału była publikacja pt. Wołanie Ziemi. Ostatni rozdział tej publikacji wskazuje na różne kroki, które możemy podjąć na rzecz zdrowego środowiska naturalnego.
Ciekawostki o Benedykcie XVI
Gdy był uczniem gimnazjum codziennie przez minimum 15 minut grywał na fortepianie utwory Mozarta i Beethovena. Próbował także Brahmsa, lecz było to dla niego za trudne.
Przed konklawe w którym został wybrany miał nadzieję, że odejdzie w pokoju. Powiedział o tym: Podczas konklawe modliłem się do Boga, żeby mnie nie wybrano. Tym razem jednak Bóg wyraźnie mnie nie posłuchał.
Przyjął imię Benedykt XVI w nawiązaniu do pontyfikatu Benedykta XV, który czasach I wojny światowej dążył do pokoju oraz w nawiązaniu do św. Benedykta, który wniósł wkład w budowę chrześcijańskiej tożsamości Europy.
W miejscowości Wathlingen w Dolnej Saksonii Benedykt XVI ma plac swojego imienia, jest to bowiem ten jedyny region w Niemczech, gdzie można ulicom i placom nadawać imiona osób żyjących.
Jego pontyfikat trwał 8 lat.
Został nazwany „papieżem słowa”, w przeciwieństwie do Jana Pawła II – „papieża czynu”.
Benedykt XVI ma licencję pilota i lubił latać z Watykanu do letniej rezydencji papieskiej w Castel Gandolfo, ale nie ma prawa jazdy, ponieważ nigdy nie nauczył się prowadzić samochodu.
Benedykt XVI mówi biegle po niemiecku, angielsku, włosku, francusku i hiszpańsku. Zna język portugalski oraz klasyczną łacinę.
Benedykt XVI uwielbia koty, dlatego miał dwa własne kociaki. Jeden był przybłędą, którego znalazł w Rzymie.
Benedykt XVI otrzymał siedem doktoratów honorowych.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/trans/nauczanie/papiez/benedykt_xvi/biografia.htmlhttps://ppbenedyktxvi.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THO/b16_pontyfikat_sz.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Benedykt_XVI
http://www.popevisit2008.com/facts.php
https://www.medonet.pl/zdrowie/zdrowie-dla-kazdego,na-co-zmarl-benedykt-xvi–ta-choroba-rozwija-sie-stopniowo–ale-paralizuje-cale-cialo,artykul,95289153.html
Zdjęcie: Tadeusz Górny, Wikimedia, Domena publiczna, obróbka: przycięcie i wyostrzenie
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: