Św. Paweł. Kim był? Jak zginął? Komu patronuje? Interesujący życiorys Świętego

Święty Paweł (Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, Szaweł) początkowo prześladował chrześcijan, lecz nawrócił się, gdy objawił mu się Jezus Chrystus. Nie należał do grona dwunastu apostołów, ale i tak zasłużył sobie na miano Apostoła Narodów. Czyim patronem jest św. Paweł? Jak wyglądało jego życie i śmierć? Odpowiedzi na te pytania oraz wiele innych ciekawostek poznasz dzięki temu życiorysowi.

Krótki życiorys św. Pawła

Szaweł, późniejszy Paweł, urodził się w Tarsie ok. 5-10 roku. Był obywatelem Rzymskim. Początkowo był gorliwym faryzeuszem, prześladującym chrześcijan jako, w jego przekonaniu, odszczepieńców. Był rzemieślnikiem z wykształcenia. Gdy miał trzydzieści lat, udał się do Damaszku, aby aresztować wyznawców Jezusa. Wówczas objawił mu się Jezus, dzięki czemu przeszedł przemianę. Szaweł prześladujący chrześcijan stał się Pawłem – gorliwym wyznawcą Jezusa. Ze względu na zdradę prawd którym uprzednio służył, musiał uchodzić do Damaszku, następnie na pustkowie, gdzie przebywał trzy lata studiując Stare Przymierze. Na soborze apostolskim w roku ok. 49-50 doszło do przełomu, był tam bowiem i Paweł wraz ze swym postulatem dotyczącym nawracania na chrześcijaństwo, a ściślej tezy mówiącej o wolności od prawa mojżeszowego dla świeżo nawróconych z pogaństwa. Później odbył swe cztery słynne podróże – ich celem została Grecja, Azja Mniejsza, Macedonia, jak również Italia i Hiszpania. W wymienionych miejscach zakładał gminy chrześcijańskie. W końcu jednak został aresztowany i osadzony w więzieniu na dwa lata, podczas których popełnił swe listy. Więzienie szczęśliwie opuścił, lecz w efekcie swych dalszych zabiegów ewangelizujących został skazany na męczeńską śmierć w roku 67.

Św. Paweł – patron

Św. Paweł jest patronem prasy katolickiej, duszpasterzy, teologów, robotnic, tkaczy, siodlarzy, wikliniarzy, powroźników, garncarzy, murarzy, zdunów, cegielników, ślusarzy, kowali, marynarzy, rybaków, sprzedawców ryb. Bywa wzywany w przypadku chorób uszu i skurczów, ukąszenia przez węża, w strachu, a także w błaganiach o deszcz i urodzaj.

Biografia rozszerzona św. Pawła

Szaweł, późniejszy Paweł, urodził się w Tarsie (współczesny Tarsus) ok. 5-10 roku w rodzinie żydowskiej, która posiadała rzymskie obywatelstwo. Jego dokładna data urodzenia nie jest znana. Szaweł był synem faryzeusza, który był z pokolenia Beniamina. Jak podaje Hieronim ze Strydonu, jego rodzice pochodzili z Giskali (obecnie Dżisz).

Nie wiadomo jest w jaki sposób przodkowie Pawła uzyskali obywatelstwo rzymskie. Jednym ze sposobów były zasługi lub względy polityczne, a drugim wyzwolenie niewolnika, gdzie wyzwoleniec otrzymywał z reguły obywatelstwo. Wg. niemieckiego teologa Joachima Gnilki ten drugi sposób jest bardziej prawdopodobny.

Ósmego dnia po urodzeniu Szaweł został obrzezany. Środowisko żydowskiej diaspory w którym się wychowywał, spotykało się w jego rejonie z kulturą hellenistyczną. Znał języki: aramejski i grecki. Musiał się jako młody faryzeusz nauczyć jakiegoś rzemiosła i w jego przypadku było to tkanie płacht namiotowych.

Przybył do Jerozolimy między 18, a 20 rokiem lub około 28-30 roku, aby studiować Torę w szkole Gamaliela Starszego.

Był przeciwnikiem chrześcijan jako młody faryzeusz. Był obecny przy ukamienowaniu św. Szczepana ok. 35 roku, a później sam zaangażował się w prześladowanie chrześcijan w Jerozolimie. Ok. 35 roku, będąc w posiadaniu listów polecających od Sanhedrynu, udał się do Damaszku, aby wg. nakazu aresztować zwolenników nowej religii.

Dzieje Apostolskie podają:

„Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” „Kto jesteś Panie?” – powiedział. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”. Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.”

Nawrócenie św. Pawła (Bartolomé Esteban Murillo, ok. 1675-1682):

Nazywane jest to zdarzenie nawróceniem Szawła, jednak część teologów zwraca uwagę, że trafniej nazywać to powołaniem.

W Damaszku przyjął chrzest i zmienił imię na Paweł.

Szaweł nawrócił się w drugim roku po śmierci Chrystusa, otworzył nową epokę swojego życia – zaczął głosić Słowo. Był to powód, dla którego rozpoczął się po prawdzie trudny dla niego czas prześladowania ze strony dotychczasowych współbraci. Musiał następnie zbiec z Damaszku, więc udał się na pustkowie, gdzie pozostawał trzy lata studiując od nowa Stare Przymierze. Dochodząc do nowych wniosków powziął nowy dyskurs i udał się do Jerozolimy by zasilić szeregi chrześcijan, a ściślej apostołów Jezusa. Jakkolwiek przyjęty chłodno, to doczekał się jednak akceptacji, ale musiał znów uciekać przed zasadzkami, tym razem do rodzinnego Tarsu. Warto nadmienić, że swoistym klucznikiem i odźwiernym w szeregi apostołów był dla niego Barnaba, by w duecie udać się do Antiochii, do gminy chrześcijańskiej. Tam też powzięli wykładanie Słowa, ale nie było to proste ze względu na różnice w interpretacjach między nimi a innymi w gminie, a dotyczyło między innymi sposobów pozyskiwania wiernych. Dopiero jednak na soborze apostolskim w roku ok. 49-50 doszło do przełomu. Stanowisko w sprawie zajął wówczas św. Piotr, dość pomyślnie dla Pawła, bowiem utrzymując, że na nawróconych z pogaństwa nie należy nakładać ciężarów prawa mojżeszowego. Paweł i Barnaba tryumfowali. Był to moment kulminacyjny, ponieważ Paweł rozpoczął wtedy swoje cztery wielkie podróże. Przemierzał w ten sposób obszary Grecji, Syrii, Małej Azji, Macedonii, czy też nawet Italii i według źródeł także Hiszpanii. Wszędzie tam dokładał starań by powstawały gminy wyznaniowe, i trzeba dodać że z niemałym powodzeniem. Wykonał wówczas szaloną pracę, bo jak się szacuje pokonał drogami morskimi i lądowymi około 10000 km, co było na tamte czasy wyczynem, i co w połączeniu ze znakomitymi efektami ewangelicznymi, dało rezultat w zastępach nowych wiernych chrześcijańskich.

Dobra passa trwała, aby przerwało ją dopiero aresztowanie Pawła w Jerozolimie w roku sześćdziesiątym. Przebywał w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej. Był to okres dwóch lat uwięzienia, który również obfitował w głoszenie Słowa. Wtedy to właśnie pisał swoje słynne listy. Sprawa Pawła z Tarsu znalazła swe pomyślne rozwiązanie, ponieważ brakowało twardych dowodów aby go skazać. Wyszedł więc po dwóch latach na wolność. Podjął swoją dalszą wędrówkę, najpierw do Hiszpanii, następnie do Achai. Był to już jednak czas wielkiego prześladowania dla Pawła z Tarsu. Na rok 67 datuje się męczeńską śmierć Pawła. Według bardzo starożytnego podania św. Paweł miał ponieść śmierć od miecza. Nie jest znany dzień jego śmierci. Za to dobrze zachowano w pamięci miejsce jego męczeństwa za Bramą Ostyjską w Rzymie. Ciało Męczennika wpierw odnalazło swe miejsce w posiadłości św. Lucyny przy drodze Ostyjskiej. W roku 284, kiedy to miały miejsce wielkie prześladowania parafowane przez cesarza Waleriana, przeniesiono relikwie Apostoła do Katakumb, zwanych dzisiaj Katakumbami św. Sebastiana przy drodze Apijskiej. Natomiast w 313 roku edykt cesarza Konstantyna Wielkiego sprawił, że ciało św. Pawła przeniesiono na miejsce jego męczeństwa, gdzie cesarz wystawił ku jego czci bazylikę pod wezwaniem św. Pawła.

„O Apostole Pawle inaczej” jest książką autorstwa Władysława Sałackiego, która może być dla zainteresowanych postacią św. Pawła lekturą wzbogacającą wiedzę i horyzonty, przez pryzmat faktów dotąd czasem pomijanych.

Ciekawostki o św. Pawle

• Bardzo dawne podanie na temat św. Pawła mówi, że poniósł śmierć od miecza.
• Nie jest znany dzień jego śmierci.
• Nie należał do słynnej apostolskiej dwunastki, tym niemniej nazywany jest Apostołem Narodów.
• Był z początku gorliwym faryzeuszem, który prześladował chrześcijan.
• Jest autorem listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Należy zaznaczyć, że część z nich być może została napisana przez duchownych przepisujących księgi Pisma, więc jego autorstwo w przypadku sześciu spośród trzynastu listów jest wielce dyskusyjne.
• Miał objawienie, podczas którego usłyszał słowa Jezusa Chrystusa, które sprawiło, że z prześladowcy chrześcijan stał się gorliwym wyznawcą Jezusa.

Cytaty św. Pawła

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus.”

„Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy.”

„(…) ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.”

„Chwała zaś, cześć i pokój spotkają każdego, kto czyni dobrze – najpierw Żyda, a potem Greka. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.”

„Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus.”

„Gdybym mówił językiem ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.”

Św. Paweł – FAQ (Najczęściej zadawane pytania)

Źródła

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Pawe%C5%82_z_Tarsu
• http://wypracowania24.pl/religia/1786/sw-pawel-apostol-zyciorys
• https://www.nawrocenia.pl/zyciorys-sw-pawla/
• https://imiona.net.pl/pawel-apostol/
• ompozycja twarzy św. Pawła (* 7-10; † 64-67); stworzona przez ekspertów Landeskriminalamt z Nadrenii Północnej-Westfalii na podstawie źródeł historycznych, zaproponowana przez historyka z Düsseldorfu Michaela Hesemanna

Grafika: Twarz św. Pawła stworzona przez ekspertów z Nadrenii Północnej-Westfalii na podstawie źródeł historycznych, zaproponowana przez historyka z Düsseldorfu Michaela Hesemanna. Autor: LKA NRW, Wikipedia, licencja CC BY-SA 2.0 DE, modyfikacje: powiększenie, dodanie tła i wyostrzenie

Tagi: