Olga Bończyk (ur. 1968) jest wszechstronnie utalentowaną aktorką serialową i teatralną oraz wokalistką. Wydała własne płyty, prowadzi programy telewizyjne. Jest miłośniczką kotów, zna język migowy. Prywatnie – raczej samotniczka, która „dobrze się czuje sama ze sobą”.
Wzrost: 165 cm
Instagram: @olgabonczyk
Spis treści
Olga Bończyk – życiorys
Olga Bończyk (z domu Bocek) przyszła na świat 16 stycznia 1968 roku we Wrocławiu. Dorastała w świecie ciszy; jako córka niesłyszących rodziców, co – jak wspominała w wywiadach – nieraz było przedmiotem drwin szkolnych kolegów, ale też hartowało jej charakter. Atmosferę rodzinnego domu zapamiętała jednak jako szczęśliwą, mimo że nie nocowała u koleżanek i nie chodziła na dyskoteki, jak inne dziewczynki w jej wieku. Za to w domu na dzieci (Olga ma o cztery lata starszego brata Mirosława) zawsze czekał ugotowany obiad, a rodzice utulali ich do snu. Nie chodziła – jak rówieśnicy – z kluczem na szyi z powodu nadmiernej aktywności zawodowej rodziców.
„Moja rodzina była wyjątkowa i wspaniała, mimo tego, że mama i tata nie słyszeli. Robili wszystko, żebyśmy z bratem nie odczuwali ich niepełnosprawności. Nie było to proste, ale nigdy nie miałam do nich pretensji, że zafundowali mi właśnie takie dzieciństwo” – mówiła w rozmowie z „Dobrym Tygodniem”.Doświadczenia z młodości sprawiły, żedobrze poznała język migowy.
O pracy na scenie marzyła od dzieciństwa, a rodzice, mimo że nie byli muzykami (tata pracował jako szewc, a później jako malarz pokojowy, mama zajmowała sie domem) wspierali dzieci w ich pasjach. „Kiedy byłam jeszcze bardzo małą dziewczynką, marzyłam o tym, żeby zostać artystką i te marzenia zwyczajnie mi się spełniły” – pisze na swojej stronie internetowej.
Udział w kreowaniu talentu przyszłej artystki miała nauczycielka z przedszkola, która zauważyła, że zarówno Olga, jak wcześniej jej brat, ładnie śpiewają na przedszkolnych akademiach. Zasugerowała rodzicom, aby zapisać 6-letnią wtedy dziewczynkę i jej brata do szkoły muzycznej. Tak też się stało. Mimo że szkoła była oddalona od domu o kilkanaście kilometrów i dzieci przez ponad godzinę same dojeżdżały na zajęcia, oboje ukończyli muzyczną edukację; wrocławską szkołę muzyczną I i II stopnia. Olga w klasie fortepianu, jej brat – w klasie skrzypiec (jest zawodowym skrzypkiem w orkiestrze Agnieszki Duczmal).
Rodzice żyjący w świecie ciszy nigdy nie usłyszeli swoich dzieci na estradzie, lecz mimo to mama nie opuszczała ich szkolnych występów. Olga zapamiętała też rodzicielkę siedzącą obok pianina i pilnującą, aby codziennie ćwiczyli gamy i pasaże.
Kiedy miała zaledwie siedem lat wygrała przesłuchania do „Wesela Figara” w Operze Wrocławskiej i przez kilka lat stała się częścią zespołu. Wykonując repertuar Mozarta połknęła artystycznego bakcyla. Nie liczyło się wtedy, czy będzie to scena, estrada, a może duży ekran. Wiedziała, że chce występować przed publicznością.
Po ukończeniu średniej szkoły muzycznej studiowała na wydziale wokalno-aktorskim wrocławskiej Akademii Muzycznej. W 1995 roku przeniosła sie do Warszawy i postawiła na rozwój teatralny i filmowy.
Olga Bończyk – kariera muzyczna
Pierwsze kroki zawodowe stawiała w zespole Spirituals Singers Band, wykonującym muzykę gospel. W 1999 roku podczas XXXVI Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu wystąpiła w koncercie „Debiuty”. Koncert zapamiętała z nienajlepszej pogody; rzęsistych opadów deszczu i późnej pory transmisji. Wspominała, że bardzo czekała na to wydarzenie, ale nie dostała żadnej nagrody. Po latach wróciła na opolską scenę, biorąc udział w koncercie SuperPremiery z okazji jubileuszowej 50. edycji festiwalu.
Olga Bończyk ma na koncie płyty solowe, na których można znaleźć również jej własne utwory: „Kolędy Olgi Bończyk” (2003), „Piosenki z klasą” (2005) – pierwszy solowy album artystki), „Listy z daleka” (2011) z utworami Kaliny Jędrusik, „Piąta rano” (2013). Koncertuje w towarzystwie najlepszych muzyków jazzowych.
W 2006 roku została ambasadorem projektu „Dźwięki Marzeń”, wspierając środowisko osób niesłyszących. Program realizowany był przez 10 lat, ale po zakończeniu edycji artystka nadal uczestniczy w akcjach charytatywnych.
Olga Bończyk – kariera serialowa i teatralna
Olga Bończyk jest wszechstronnie utalentowana i realizuje się na wielu polach: jako wokalistka, aktorka filmowa, teatralna i serialowa. W serialu zadebiutowała rolą anestezjolog Edyty Kuszyńskiej w „Na dobre i na złe” (2001-10). W „Barwach szczęścia” (od 2016) zagrała uwodzicielską prawniczkę Sylwię. Pojawiła się w serialu „Ojciec Mateusz” (od 2016 w roli Ireny i Ewy), zagrała ofiarę w „Klerze” (2018) i Dorotę w „Na Wspólnej” (2020).
Karierę sceniczną związała z kilkoma teatrami: Piosenki we Wrocławiu; Rampa, Roma, Kamienica, Projekt Teatr Warszawa, z teatrem impresaryjnym Ale! Teatr i Teatrem Capitol w Warszawie.
We Wrocławiu grała w Operetce Gombrowicza oraz „Ptaku Cis” w Studio Grotowskiego. Wystąpiła w roli Gigi w musicalu „Miss Saigon”. Użyczała głosu postaciom w kreskówkach: „Księżniczka Łabędzi”, „Złodziej z Bagdadu”, „Hercules”, „Król Lew”, „Książę Egiptu” itp. W latach 2016/17 świętowała 30-lecie pracy artystycznej.
Olga Bończyk – programy telewizyjne
W 2007 w telewizyjnej „Dwójce” prowadziła program „SmaczneGO”, a rok później zajęła czwarte miejsce w programie „Jak oni śpiewają”. W 2012 roku zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie „Profesjonaliści Forbesa 2012”. Znana z cyklu „On/a ma kota” w „Pytaniu na śniadanie” (2012). Była gospodynią programu „Ocalić świat” w telewizyjnej „Jedynce”. W 2016 roku zajęła czwarte miejsce w programie „Top Chef. Gwiazdy od kuchni”.
Olga Bończyk – małżeństwa, Zbigniew Wodecki
Czuje się spełniona zawodowo, lecz w życiu prywatnym nie ma szczęścia. Z pierwszym mężem – aktorem Jackiem Bończykiem przeżyła siedem lat, drugie małżeństwo z dziennikarzem radiowej „Trójki” Tomaszem Gorazdowskim zakończyło się rozwodem po dwóch latach.
Najwięcej komentarzy wzbudzał jednak związek artystki ze starszym od niej piosenkarzem, Zbigniewem Wodeckim. Dobrze rozumieli się na scenie, a z czasem stali się parą w życiu prywatnym, mimo że Wodecki nigdy nie rozwiódł się z żoną Krystyną. Śmierć popularnego wokalisty była ciosem dla Olgi Bończyk. Ostatnio przyznaje, że „przywykła do własnego świata ciszy”, w którym wychowała się w dzieciństwie i jest jej z tym dobrze. Nie ma dzieci – jak mówi – z wyboru.
Być może to konsekwencja doświadczeń z dzieciństwa; Olga i jej brat musieli szybciej dorosnąć, zwłaszcza gdy mama zachorowała na raka i na dzieci spłynął obowiązek opieki (mama zmarła gdy Olga była w klasie maturalnej). Aktorka nie gloryfikuje swoich doświadczeń, bo jak mówi, były one dla niej w pewien sposób naturalne. Odruch pomagania pozostał natomiast do dzisiaj.
Sama uważa siebie za osobę z poczuciem humoru, która uwielbia robić żarty sobie i kolegom. Jednocześnie przyznaje, że wierzy w teatralne przesądy, a odkąd koledzy zrobili jej psikusa, nadmiernie obciążając walizkę, którą musiała wtargać na scenę w Teatrze Roma, zawsze sprawdza swoje rewizyty przed spektaklem.
Olga Bończyk – ciekawostki
Była twarzą marki Art Deco. Jest ambasadorką marki RevitaLash.
Chętnie angażuje sie w akcje charytatywne; jest ambasadorką akcji profilaktyki raka piersi „Zdrowy Nawyk – Zdrowe Piersi”.
Jest miłośniczką kotów, które zawsze znajdowały się w domu. Wierzy, że szczególnie te czarne przyniosą jej szczęście.
Jest matką chrzestną pomnika kota niezależnego Cyryla (pomnik ma symbolizować troskę o bezdomne koty) na Gocławiu w Warszawie.
Źródła
Zdjęcie: wikimedia.org | Autor: Paweł Matyka | Licencja: CC BY-SA 4.0
https://viva.pl/ludzie/newsy/olga-bonczyk-o-rodzicach-wspomnieniach-z-dziecinstwa-dlaczego-nie-zdecydowala-sie-na-dziecko-128056-r1/http://www.olgabonczyk.pl/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Olga_Bo%C5%84czyk
https://plejada.pl/wywiady/olga-bonczyk-o-karierze-rodzicach-i-zbigniewie-wodeckim/rvtlyj1
