Mozart

Wolfgang Amadeusz Mozart był austriackim kompozytorem i wirtuozem. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli epoki klasycyzmu. Obok Ludwika van Beethovena i Josepha Haydna jeden z trzech najsłynniejszych klasyków wiedeńskich.

Spis treści

Krótki życiorys Mozarta

Wolfgang Amadeusz Mozart przyszedł na świat w Saltzburgu, 21 stycznia, 1756 roku. Był siódmym dzieckiem swych rodziców, którzy stracili aż pięcioro dzieci w wieku niemowlęcym. Umiejętność gry na klawestynie i skrzypcach opanował w wieku 4 lat. Pierwszy natomiast utwór napisał w wieku 5 lat, a był to „Menuet i Trio” KV 1 . Mając osiem lat Mozart mógł zagrać na weselu Ludwika XV oraz dla Jerzego III w Pałacu Buckingham. W wieku lat jedenastu grał koncerty na przykład ze swoją równie utalentowaną siostrą. Ojciec wiedział dobrze co dobre dla jego syna, będąc samemu kompozytorem, oddał więc syna następnie na dwór monachijskiego księcia elektora, pod kuratelą którego zdecydowanie rozwinął swe skrzydła. Rozpoczął koncertowanie – bywał w Rzymie, Bolonii, Mediolanie, Londynie, oprócz tego w Holandii, Francji i Belgii, gromadząc coraz większą widownie, budząc zachwyt. Poznał wtedy wielkich świata muzyki, między innymi Martiniego. Trzeba przy tym zaznaczyć, iż Mozart był dzieckiem bardzo chorowitym, którego podróże znacznie osłabiały. Natomiast wracając już do jego twórczości, tylko w samym Wiedniu doczekał się szczytów swej sławy na miarę prawdziwej ikony, jego koncerty zostały wydarzeniami bezprecedensowymi, a zwłaszcza popularność rosnąca geometrycznie. Był też później wziętym pedagogiem uczącym gry na instrumentech i komponowania. Pogoda i melodyjność, oto czym była i pozostaje jego muzyka – jego utwory niemal epatują równowagą, radością, wspaniałą symetrią i blaskiem. Tymczasem Mozart przeżywał stany depresyjne, które zadręczały go zwłaszcza gdy był sam. Powodem jego załamania było odejście matki oraz nieudane sprawy sercowe – jak choćby nieodwzajemniona miłość niejakiej Alojzy Weber. Twórca cierpiał na samotność. Może to zastanawiać, bowiem u szczytu swych sił twórczych był zazwyczaj otoczony ludźmi, którzy doceniali jego starania za życia, zwłaszcza fakt, iż jego muzyka oznaczała niekończące się występy – w końcu był i pozostaje twórcą aż 41 symfonii, 46 sonat na skrzypce i fortepian. „Wesele Figara”, „Czarodziejski Flet”, „Mała nocna serenada”, „Don Giovanni”, „Symfonia Jowisza”, i wiele innych, można by wymieniać.. Zmarł w Wiedniu w 1791 roku, w wieku zaledwie 35 lat.

Biografia rozszerzona Mozarta

Światłość i radość młodości

Gry na skrzypcach i klawesynie zaczął się uczyć już w wieku 4 lat, by w wieku lat pięciu napisać swój pierwszy utwór. Był zatem jak widać dzieckiem utalentowanym znacznie ponad przeciętną, co jego ojciec zachciał wykorzystać – tak oto w styczniu 1762 polecił swe dziecko do usług księcia elektora w Monachium. Oznaczało to dla młodego Mozarta wielką przygodę z muzyką. Rozpoczął więc swą ścieżkę koncertową, dając wspaniałe pokazy w Rzymie, Mediolanie, Bolonii, Londynie, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech i wreszcie, a przede wszystkim, Wiedniu, gdzie prędko zyskał prawdziwą sławę. Pisał tam też utwory muzyczne, koncertował oraz udzielał lekcji na klawesynie i skrzypcach. Muzyka jego odznaczała się pogodą i melodyjnością, i czyni to przecież po dzień dzisiejszy – muzyka jego to autentyczny blask i radość, pełnia równowagi, podczas gdy Mozart nie przeżywał często tak wzniosłych nastrojów. Bywało bowiem że przygnębienie powodowane zmartwieniami i troskami przybijało go do granic wytrzymałości nerwowej. Dowiadujemy się o tym również ze źródeł sporządzonych przez jemu współczesnych.

Dokonania Mozarta wielkie i liczne:

Co zatem odnajdujemy w twórczości Mozarta? Co sprawia, że jego muzyka była i pozostaje niezwykła?
Twórczość Mozarta to przede wszystkim muzyka liczna, obejmuje bowiem aż 41 symfonii, 46 sonat na skrzypce i fortepian, niemal niezliczone koncerty, olbrzymie fragmenty muzyki kameralnej, sakralnej, chóralnej i operowej. Najbardziej znane utwory to pewnie takie jak „Wesele Figara”, „Mała nocna serenada”, „Czarodziejski Flet”, „Symfonia Jowisza”, „Don Giovanni”, i wiele innych. Przedwczesna śmierć nie pozwoliła mu jednak dokończyć tego ostatniego dzieła, a mianowicie „Requiem”.

Wolfgang Amadeusz Mozart zmarł w 1791 roku, w wieku zaledwie 35 lat, w Wiedniu. Wiele wskazuje na to, że mógł zostać otruty przez artystę Antonia Salieriego, który był zazdrosny o jego twórczość. Tajemnica jego śmierci nie została wyjaśniona do dzisiaj, w dodatku pochowano go pospiesznie w zbiorowej mogile. Jeśli podjąć wysiłek zreasumowania ilości jego dzieł, wówczas okazuje się, że Mozart umierając pozostawił po sobie zawrotną ilość 626 kompozycji. Są to rzecz jasna dzieła o wartości nieprzemijającej. Twórczość Mozarta nie tylko stanowiła wspaniałe ukoronowanie epoki klasycyzmu, lecz również była zwiastunem i w pewnym sensie już wyznacznikiem nowego okresu artystycznego.

Za pewne Wolfgang Amadeusz Mozart to jeden z absolutnie największych geniuszy wszech czasów. Czeski reżyser Milos Forman nakręcił w 1984 roku film muzyczny pt. „Amadeus”. Film ten z muzyką Mozarta i Salieriego został uhonorowany aż 8 Oskarami.

„Muzyka nie może razić i musi podobać się słuchaczowi. Innymi słowy, nie może nigdy przestać być muzyką…”. Wolfgang Amadeusz Mozart.

Ciekawostki o Mozarcie

Grę na instrumentach takich jak skrzypce i klawestyn opanował w wieku zaledwie 4 lat.
Pierwszy swój utwór Mozart napisał w wieku 5 lat.
Istnieją pewne poszlaki mówiące o tym, że Mozart mógł zostać otruty przez artystę Antonia Salieriego, a powodem zazdrość tego drugiego o talent i twórczość. Tymczasem tajemnicza śmierć Mozarta pozostaje bez wyjaśnienia do dzisiaj.
Mozarta pochowano pospiesznie w zbiorowej mogile.
Mozart umierając pozostawił po sobie zawrotną ilość 626 kompozycji.
Twórczość Mozarta była jednocześnie zwiastunem i w pewnym sensie już wyznacznikiem nowej epoki artystycznej.
Czeski reżyser Milos Forman nakręcił w 1984 roku film muzyczny pt. „Amadeus”. Film ten nasycony fragmentami muzyki Mozarta i Salieriego zdobył aż 8 Oskarów.

Cytaty Mozarta

Nie zwracam uwagi na żadną pochwałę ani winę. Po prostu jestem własnymi uczuciami.

Nie jest to wysoki poziom inteligencji czy wyobraźni, nawet te dwa razem nie idą do realizacji geniuszu. Miłość, miłość, miłość to dusza geniuszu.

Dziękuję mojemu Bogu za łaskawe udzielenie mi okazji do nauczenia się, że śmierć jest kluczem otwierającym drzwi do naszego prawdziwego szczęścia.

Kiedy podróżuję lub chodzę po dobrym posiłku lub w nocy, kiedy nie mogę spać, właśnie w takich sytuacjach pomysły ewoluują najlepiej i najobficiej.

Jest dla mnie wielką pociechą, gdy przypominam sobie, że Pan, któremu wyznałem w skromnej infantylnej wierze, cierpiał i umarł za mnie, i że spojrzy na mnie w miłości i współczuciu.