Św. Justyna z Padwy była dziewicą, która za wiarę w Chrystusa zginęła śmiercią męczeńską w 304 roku. Jest świętą Kościoła katolickiego.
Spis treści
Św. Justyna z Padwy – życiorys
Rodzina św. Justyny z Padwy należała do najzamożniejszych w mieście. W wyniku wybuchu prześladowania za cesarza Dioklecjana, została jako chrześcijanka pojmana oraz sprowadzona przed namiestnika Maksymiana Galeriusza, który jednocześnie sprawował w prowincji Włoch najwyższą władzę sądowniczą. Rok później cesarz Dioklecjan obdarzył go władzą oraz godnością cesarską. Po tym, jak zawiodły wszystkie próby, aby bohaterską dziewicę odwieść od wiary, skazano ją na śmierć przez ścięcie mieczem. Wyrok wykonano dnia 7 października 304 roku.
Św. Justyna z Padwy – patronka
Św. Justyna jest patronką włoskich miast: Padwy i Palmanovy.
Św. Justyna z Padwy – kult
Po tym, jak dziesięć lat po jej męczeńskiej śmierci ustały prześladowania po edykcie mediolańskim, wydanym w 313 roku przez cesarza Konstantyna I Wielkiego, na grobie Świętej została wystawiona kaplica. Początkiem VI wieku prefekt miasta Padwa, Opilione, wystawił nad jej grobem bazylikę a Kościół Mediolański włączył imię św. Justyny do kanonu Mszy świętej. Jej grób stał się ulubionym miejscem pielgrzymek, a jej kult szybko rozszedł się po północnych Włoszech, o czym dowodzi jej wizerunek z VI wieku umieszczony w mozaice bazyliki św. Apolinarego w Rawennie. Heroiczna patronka miasta Padwa była wychwalana w niejednym utworze przez św. Wenancjusza Fortunata. Czczono ją również w Rimini, a w Como biskup Agrypin ku jej czci wystawił osobną kaplicę w 10. rocznicę swojej konsekracji.
W 1117 roku bazylika wystawiona przez Opiliona została zniszczona w wyniku trzęsienia ziemi. Benedyktyni posiadający przy kościele św. Justyny w Padwie swoje opactwo, odbudowali bazylikę w jeszcze wspanialszy sposób. Na przestrzeni lat 1521-1587 jeszcze okazalej ją przyozdobili, dzięki czemu stanowi klejnot architektury Padwy. Relikwie św. Justyny w 1627 roku przełożyli do nowej, cyprysowej trumny, która jest bogato złocona na zewnątrz. Na dodatek rozszerzyli kult św. Justyny po całej Europie.
Dnia 7 października 1571 roku w doroczną pamiątkę św. Justyny związek państw katolickich odniósł zwycięstwo nad flotą turecką pod Lepanto. Zwycięstwo to przypisywano wstawiennictwu Świętej.
W 1810 roku nastąpiła likwidacja klasztoru i zamknięcie kościoła przez wojska napoleońskie, co doprowadziło do osłabienia kultu Świętej. Jednakże od 1919 roku w Padwie benedyktyni na nowo objęli opactwo, dzięki czemu ponownie otwarto do kultu klasztor benedyktyński pod wezwaniem świętej męczennicy i w ten sposób kult Świętej został wznowiony.
W Kościele katolickim wspomnienie św. Justyny z Padwy jest obchodzone dnia 7 października.
Bibliografia
Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982
Praca zbiorowa pod red. Antonio Tarzia, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011
Biskup Karol Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego, Księgarnia św. Wojciecha, 1947
Grafika: obraz Bartolomeo Montagna, ok. 1490 rok
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
