Już od dzieciństwa krajobraz Beskidów kształtował wrażliwość na przyrodę młodego Karola Wojtyły. W młodości wraz z ojcem doznawał radości i zachwytu podczas wychodzenia na szczyty górskie, a w czasie pontyfikatu jego niezwykłe głębokie odniesienie do przyrody znajdowało odzwierciedlenie w jego kontakcie z naturą i wypowiadanych słowach. Z kolei w późniejszych latach 90. XX wieku podczas pobytu w Castel Gandolfo codziennie rano z okien pałacu obserwował wschód słońca nad otoczonym wzgórzami jeziorem Albano.
Już w swojej pierwszej encyklice opublikowanej w 1979 roku Redemptor hominis zwrócił uwagę na niebezpieczne skażenie środowiska naturalnego, które kieruje się przeciwko człowiekowi: „Zdaje się, że jesteśmy coraz bardziej świadomi, iż eksploatacja Ziemi, planety, na której żyjemy, domaga się jakiegoś racjonalnego i uczciwego planowania.”
Z kolei w encyklice z 1987 roku pt. Sollicitudo rei socialis Papież piętnuje cywilizację zachłannej konsumpcji, która przemienia się w cywilizację „odpadów i śmieci” oraz marnotrawstwa. Następnie w jednym ze swoich Orędzi mówił o tym, aby pogłębiać swoją świadomość ekologiczną, tak aby mogła ona znaleźć wyraz w konkretnych działaniach.
W Orędziu na XXIII Światowy Dzień Pokoju Papież analizował charakter zagrożeń. Mówił o globalnym ociepleniu, które powstało na skutek ciągłego rozwoju przemysłu, wielkich aglomeracji miejskich i zwiększonego zużycia energii. Powiedział m.in. o szkodliwym wpływie na środowisko odpadów przemysłowych, gazów produkowanych przy spalaniu kopalin, niekontrolowanego wycinania lasów czy stosowania herbicydów. Nawoływał jednostki, państwa i organizacje międzynarodowe do wykazania się należytą odpowiedzialnością za środowisko.
W encyklice z 1991 roku pt. Centessimus annus Papież zauważa, że problemy ekologiczne wynikają z nadmiernej żądzy dóbr konsumpcyjnych.
Jan Paweł II rozumiał, że problemy ekologiczne są jednymi z najważniejszych współczesnych wyzwań ludzkości. Uważał, że należy zrezygnować z despotycznego sposobu zarządzania przyrodą oraz opanować konsumpcyjne zapędy człowieka i zastąpić je zasadami moralnymi, prostotą ducha, a także uporządkowaniem prawa w zakresie ochrony środowiska. Podkreślał, że kryzys ekologiczny jest w swej istocie kryzysem moralnym. Mówił, że konsumpcyjną mentalność powinny zastąpić powściągliwość, umiar, dyscyplina i duch ofiarności.
Jan Paweł II jako przykład do naśladowania przywoływał św. Franciszka z Asyżu, którego 29 listopada 1979 roku ogłosił patronem ekologów. Św. Franciszek dostrzegał niesamowite piękno Bożego stworzenia, dając chrześcijanom przykład prawdziwego szacunku dla całego stworzenia.
Jan Paweł II w Orędziu na Światowy Dzień Turystyki w 2002 roku poczynił uwagę, aby zrównoważony rozwój dotyczył także turystyki, która powinna odznaczać się większym szacunkiem dla środowiska, umiarkowaniem w kwestii korzystania z bogactw naturalnych oraz większą odpowiedzialnością za lokalne kultury.
Jan Paweł II podczas jednego z przemówień niedzielnych powiedział, że na potrzeby ochrony środowiska naturalnego należy uwrażliwić zwłaszcza młodych ludzi, a roztropne korzystanie z natury powinno być istotnym elementem ich wychowania.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Zobacz także:
Źródła
W przygotowaniu tego artykułu skorzystano z publikacji pt. Przyroda w nauczaniu Jana Pawła II. Zapraszam do zapoznania się z całym materiałem, który ukazuje piękno Bożego stworzenia, które dostrzegał Papież, a które i my możemy także dostrzec w większym stopniu poprzez wczytywanie się w jego słowa.
Zdjęcie: L’Osservatore Romano, 1988 rok, domena publiczna
Redaktor, administrator i osoba odpowiedzialna za pozycjonowanie portalu. Jest właścicielem firmy SEO GetLink.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Karolina Kózkówna (1898-1914) wychowywała się w pobożnej i pracowitej rodzinie, z wiekiem wzrastając w cnotach. Pełna wrażliwości i współczucia czyniła dobroć, pomagając rodzinie, chorym, starszym i potrzebującym. Poprzez swoje uczynki pełne miłości i ewangelizację przybliżała Boga wszystkim ludziom spotkanym na swojej drodze. Podczas pierwszej wojny światowej rosyjski żołnierz chciał pohańbić jej czystość. Zginęła śmiercią męczeńską, jednak obroniła swoje dziewictwo dzięki mężnej walce. Dlaczego młoda i piękna dziewczyna tak wybrała? „Wybrałam to, bo wolność, wolność, wolność mam. I nie żałuję nie, bo Chrystus przy mnie jest, I Ukochany mój dał mi biały strój” – śpiewa w swoim utworze Katarzyna Nikiel. Karolina Kózkówna została beatyfikowana w Tarnowie 10 czerwca 1987 roku przez papieża Jana Pawła II.
Polub nas:
Zobacz:
