Św. Franciszek z Asyżu (właściwie Jan Bernardone) urodził się w 1182 roku, a zmarł 3 października 1226. Założyciel zakonu franciszkanów, misjonarz, mistyk oraz święty Kościoła Katolickiego.
Krótki życiorys św. Franciszka z Asyżu
Św. Franciszek z Asyżu, czyli Jan Bernardone. Przyszedł na świat w Asyżu w 1182 roku, miejscowości położonej w środkowych Włoszech. W zamożnej rodzinie kupieckiej. Wiódł z początku życie zgodne z uciechami młodości, a także wojownicze – brał udział w w wojnie między Asyżem a Perugią, następnie wojnie papiestwa z Fryderykiem II. W międzyczasie uwięziony, odbywał karę, wciąż pełen rycerskich ambicji. Jednak przyszło mu zmienić podejście, bowiem za sprawą jednego zasadniczego snu, w którym Bóg napomniał go do życia konsekrowanego. Przywdział ubranie żebraka. Zaczął też nawracać, z początku swoich kompanów rycerskiego życia, później i wielu innych. W końcu z nich wszystkich powstała grupa zwana braćmi mniejszymi. Kościół Matki Bożej Anielskiej w Asyżu został kolebką Zakonu. W ślad za tym powstał Zakon Ubogich Pań – klarysek, który nazwę wziął od św. Klary, która była z Franciszkiem za pan brat. Później Franciszek już tylko nawracał. Powstał Franciszkański Zakon Świeckich. Bywał następnie w Syrii, ale i w Egipcie oraz Jerozolimie. Po powrocie do Włoch udało mu się zainscenizować grób Pański, dał w ten sposób początek corocznym jasełkom. Nie był to koniec, a początek świętości Franciszka, ponieważ na dwa lata przed jego śmiercią otrzymał łaskę stygmatów, zostając stygmatykiem pierwszym Kościoła. Zmarł 3 października 1226 r. w kościele Matki Bożej Anielskiej w Asyżu.
Biografia rozszerzona św. Franciszka z Asyżu
Św. Franciszek z Asyżu – nazywał się Jan Bernardone i urodził się w 1182 roku w Asyżu, miejscowości w środkowych Włoszech. Jego rodzina należała do bogatych, będąc lokalnym kwiatem kupiectwa. Młody Jan snuł wielkie plany z karierą rycerską, pędząc przy tym życie pełne uciech. Doceniał także dobrą sztukę. Zwykle dobrze ubrany, reprezentował wszystko co związane z ambicjami szlacheckimi. Niestety zdecydował się wówczas także wziąć udział w wojnie Asyżu z Perugią, wskutek czego został pojmany i osadzony w lochu, zwolniony po roku, jednak popadł w długą chorobę. Lecz mimo to wziął następnie udział w wojnie Fryderyka II z papiestwem. Wówczas miał pomny sen, w którym Bóg napomniał go do życia w ubóstwie i modlitwie. Niezwłocznie więc zrzucił zbroje i ostrogi, nakładając ubranie żebracze. Głos jednak nie ustawał, gdy pewnego razu nakazał mu odbudować kościół św. Damiana. Tak też rozpoczął odbudowę kościoła inwestując część funduszy pozyskanych w domu rodzinnym, przy czym uczynił to wbrew woli ojca, za co został wydziedziczony. Wówczas powziął ambitny plan odbudowywania innych zniszczonych wiekiem kościołów. Zapragnął żyć według Ewangelii, zaczął więc głosić nawrócenie, a przyjmować pokutę. Posiadając wciąż dawną charyzmę zdobył współtowarzyszy wśród dawnych kompanów zabaw. Wraz ze swymi braćmi następnie udał się do Rzymu. Papież Innocenty III zatwierdził jego propozycję jako regułę. W ten sposób powstała grupa braci mniejszych. Wrócili do Asyżu, by na siedzibę obrać kościół Matki Bożej Anielskiej, który został kolebką Zakonu. Wówczas franciszkowy ideał życia zaczęły przyjmować również kobiety. Już dwa lata później, powstał w ten sposób Zakon Ubogich Pań – klarysek, który nazwę wziął od św. Klary, dobrego wiarusa Franciszka. Tak oto Franciszek pielgrzymował od jednej miejscowości do drugiej zdobywając nowych braci i siostry. Powstał Franciszkański Zakon Świeckich. Następnie Franciszek udał się do Syrii, lecz wkrótce wrócił do Włoch. Jednak ciągle myślał o podróży do Egiptu i tam też wyruszył. Spotkał się tam z sułtanem Melek-el-Kamelem, którego zdobył swymi opowiadaniami, zyskując zgodę i eskortę w celu odwiedzenia świętych miejsc w Palestynie, wówczas pod kuratelą muzułmańską.
W 1220 r. Franciszek wrócił do Italii. Tam też w święta zainscenizował żłób pański złożony z aktorów, dając początek tradycyjnym inscenizacjom, w tym również jasełkom. Był to moment kulminacyjny w życiu Franciszka, bowiem Chrystus objawił mu się wtedy pewnego dnia obdarzając łaską stygmatów. Został w ten sposób, na dwa lata przed śmiercią, pierwszym w historii Kościoła stygmatykiem. Zmarł 3 października 1226 r. o zachodzie słońca w kościele Matki Bożej Anielskiej w Asyżu.
Zachęcamy do lektury zbioru krótkich opowiadań o życiu św. Franciszka z Asyżu i jego dwunastu towarzyszach, w książce pt. „Kwiatki Świętego Franciszka”, autorstwa prawdopodobnie brata Ugolino z Montegiorgio i pewnego brata z regionu Marchii.
Ciekawostki o św. Franciszku z Asyżu
- Zanim został zakonnikiem przepadał za towarzystwem dam, wina i śpiewu. Jak również zapachem wojny, zgodnie z ambicjami młodego rycerza.
- Jego życiową drogę określił jeden sen, będący swoistym objawieniem. Nie był to bynajmniej sen jedyny – miał ich więcej, a za każdym razem utwierdzając się w przekonaniu, że czyni dobro.
- W Egipcie zaskarbił sobie niezwykłą sympatię sułtana, który dał mu zbrojnych oraz pozwolenie na spokojne i bezpieczne zwiedzanie grobu pańskiego w Jerozolimie.
- Obecny papież Franciszek nazwał się tak na cześć właśnie tego Franciszka z Asyżu, który pracował nad pobożnością u podstaw, wśród wyrzeczeń i biednych potrzebujących Boga.
- W związku z przedsięwziętą drogą duchownego, ojciec Franciszka wydziedziczył go.
Cytaty św. Franciszka z Asyżu
„Bądź pochwalony Panie przez siostrę naszą Śmierć cielesną,
przed którą żaden człowiek żyjący nie może uciec.”
„Błogosławiony sługa gotowy kochać tak samo swego brata chorego, który nie może mu się w niczym odwzajemnić, jakby go kochał, gdyby będąc zdrowym, mógł mu się służbą swoją odwdzięczyć.”
„Bożemu słudze nic nie może wydawać się godnym wzgardy oprócz grzechu.”
„Ci, którzy otrzymują władzę, na tyle mogą się nią szczycić, na ile szczyciliby się, gdyby im zostało powierzone zadanie obmywania nóg braciom.”
„Grzeszy człowiek, który chce otrzymać od swego bliźniego więcej, niż jest gotów dać sam z siebie Bogu.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Franciszek_z_Asy%C5%BCu
- http://www.franciszkanie.org/franciszek.htm
- http://wypracowania24.pl/historia/4208/sw-franciszek-z-asyzu