Irena Jarocka

Irena Jarocka (ur. 1946 – zm. 2012) była popularną polską piosenkarką.

Krótki życiorys Ireny Jarockiej

Irena Jarocka była polską piosenkarką urodzoną się 18 sierpnia 1946 w Srebrnej Górze. Studiowała później w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku, następnie zdobyła dyplom Wydziału Biologii Studium Nauczycielskiego. Jako studentka brała udział w wielu amatorskich konkursach piosenki, zwracając w końcu uwagę publiczności. Przełom lat 60. i 70. Jarocka spędziła na stypendium w  Paryżu, pobierając lekcje w prestiżowym Petit Conservatoire de la Chanson. Tam też powstały jej pierwsze płyty pod skrzydłami wytwórni Philips. Irena Jarocka zaczęła wkrótce koncertować z dużymi gwiazdami, jak Charles Aznavour, Mireille Mathieu, czy też Enrico Macias. Po powrocie do Polski zdołała wydać pięć albumów studyjnych. Współpracowała z takimi grupami jak Polanie, Czerwone Gitary, Budka Suflera, występowała też za granicą. W 1990 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie dalej prowadziła swoją karierę. Po siedemnastu latach jednak powróciła do Polski. Jej come-back był całkiem głośny, towarzyszyła temu akcja promocyjna „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej”, bo i pod takim tytułem ukazała się jej autobiografia. Ostatnią płytę, pt. „Małe rzeczy” Jarocka wydała w 2008 r. Zmarła wskutek złośliwego glejaka mózgu. Odeszła 21 stycznia 2012 r. w Warszawie.

Irena Jarocka była dwukrotnie zamężna. Z Marianem Zacharewiczem i drugim mężem Michałem Sobolewskim. W 1982 r. urodziła córkę, Monikę.

Rozszerzona biografia Ireny Jarockiej

W obiektywie kariery muzycznej

Zaczęła śpiewać w chórze katedralnym w siódmej klasie podstawówki. W 1964 roku trafiła do średniej szkoły muzycznej w Gdańsku. Wówczas to też została słuchaczką Gdańskiego Studia Piosenki.

W 1965 roku nagrała swoje pierwsze piosenki na zlecenie Polskiego Radia w Gdańsku – znalazły się tam numery takie jak „Gdański most” i „Wróć”. Podjęła też współpracę z Zespołem Artystycznym Marynarki Wojennej „Flotylla”. W tym czasie pojawiała się w gdańskich klubach studenckich.

W 1967 roku Irena Jarocka wystąpiła na koncercie Debiutów w opolskim Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej. Wówczas to Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało artystce Dyplom Zawodowej Piosenkarki.

Tymczasem karierę otworzyła Jarockiej piosenka „Gondolierzy znad Wisły”, czyli utwór wyróżniony w 1968 roku na festiwalu w Opolu. W tym samym roku artystka miała okazję wyjechać na stypendium PAGART-u do Paryża. Tam jako stypendystka w słynnej szkole przy paryskiej Olympii, uczyła się w pięcioosobowej klasie dla wybitnie uzdolnionych. Wydała wkrótce pierwszy francuskojęzyczny singel, który promowała we Francji, Belgii i Szwajcarii. Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rennes Irena Jarocka zdobyła wówczas aż trzy nagrody.

Jej pierwszy longply, „W cieniu dobrego drzewa” sprzedał się w ciągu kilku miesięcy w nakładzie 100 tysięcy egzemplarzy. Z płyty pochodzi m.in. przebój „Wymyśliłam Cię”, z którym artystka wystąpiła na festiwalu w Sopocie, zdobywając tam tytuł Przeboju Festiwalu oraz nagrodę publiczności.

Wydany natomiast w 1976 roku drugi jej longplay, „Gondolierzy znad Wisły”, powtórzył poprzedni sukces jej debiutu i przyniósł takie hity jak „Kocha się raz”, a także „Sto lat czekam na twój list” oraz „Odpływają kawiarenki”. Kolejny album, zatytułowany „Wigilijne życzenia” (1977), zawierał 12 specjalnie zaaranżowanych pastorałek napisanych przez czołowych krajowych kompozytorów i podobnie jak dwa albumy poprzednie zyskał status płyty złotej.

Później z powodzeniem kontynuowała karierę w Europie Zachodniej. Jako Irena Jarova podbiła na przykład listy RFN piosenką „Junge Liebe”, czego efektem były występy Jarockiej w tamtejszej telewizji m.in. z takimi uznanymi jak Suzi Quatro i zespół ABBA.

Kolejne lata przyniosły trasy koncertowe Ireny Jarockiej w całej Europie, ale i w USA, oraz wyróżnienie na prestiżowym Yamaha Pop Song Festival w Tokio (za utwór „Odpływają kawiarenki”). W Polsce tymczasem tryumfy święcił jej przebój pt. „Beatlemania story”. Inną nie mniej znaną kompozycją był numer zatytułowany „To za mało” nagrany z Budką Suflera.

W 1989 roku artystka wyjechała wraz z rodziną do USA. Pobyt w Ameryce miał zgodnie z jej założeniem trwać dwa lata, jednak po przedłużeniu kontraktu osiedliła się tam na stałe. Po dziewięciu latach wokalistka wreszcie otrzymała obywatelstwo amerykańskie.

Już na początku pobytu w USA Jarocka miała pewien problem z głosem. Lekarz zdiagnozował guzki wyrosłe na strunach głosowych. Zaczęła wracać okresowo do Polski. Sporadycznie wydawała płyty, w tym takie jak „Mój wielki sen” w 2001 oraz tą zatytułowaną „Kolędy bez granic” w 2004 roku.

W 2007 roku na rynek księgarski wyszła jej autobiografia napisana w formie wywiadu rzeki „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej”.

Z kolei w 2008 na półki sklepowe trafiła nowa płyta Jarockiej, zatytułowana „Małe rzeczy”. Muzykę skomponowali m.in. Seweryn Krajewski oraz Jarosław Kukulski, a wśród autorów jej tekstów znalazł się m.in. Jacek Cygan. Wreszcie, po wielu latach przerwy, Irena Jarocka wystąpiła na festiwalu w Opolu, a słuchacze Programu I Polskiego Radia w ślad za tym przyznali artystce tytuł Muzykomaniaka roku 2008.

Życie artystki przez pryzmat życia osobistego

Dzieciństwo i młodość

Irena Jarocka urodziła się w rok po II wojnie światowej. – Po powrocie z obozów niemieckich rodzice zamieszkali w Srebrnej Górze u dziadków. Tam przyszłam na świat – wspominała. – Po roku przeprowadziliśmy się do Gdańska. Mama nie pracowała, bo opiekowała się nami, tj. czwórką dzieci. Pracował więc tylko ojciec, był szewcem ortopedą. Niestety, miał problemy z alkoholem. Pił, bo mówił, że aby cokolwiek załatwić, trzeba się napić z kolegami.

Piosenkarka miała trudne dzieciństwo. – Byliśmy bardzo biedni – wspominała po latach. – Pamiętam, rodzice wysyłali nas czasami do sąsiadów po pożyczkę. Na nasz widok drzwi nieraz się zamykały. Do dziś boję się biedy… To było takie poniżające. Do dziś to pamiętam, do dziś boję się biedy… – wyznała szczerze.

I choć Jarocka po latach szybko zaczęła budować swoją karierę, bolesne przeżycia powodowały, że całe życie faktycznie bała się biedy.

Talent rozpoznany w rodzinie

Matka zaprowadziła Irenkę do chóru Katedry Oliwskiej, do prof. Haliny Mickiewiczówny, która dołożyła starań aby Irena mogła dostać się do gdańskiej średniej szkoły muzycznej, a ściślej – na wydział wokalny.

– Po maturze zdawałam na architekturę, ale nie dostałam się. Poszłam więc do studium nauczycielskiego wychowania fizycznego i biologii. Chciałam mieć jakiś zawód, na wszelki wypadek – wspominała artystka.

Piosenkarka szybko zaczęła rozwijać swoją karierę. Występowała w takich gdańskich klubach jak Rudy Kot i Żak. Zdobywała wreszcie laury na festiwalach.

– A w Studiu Piosenki poznałam Mariana Zacharewicza, który później został moim mężem. To on przedstawił mnie Sewerynowi Krajewskiemu, który z Krzysztofem Dzikowskim napisał dla mnie „Gondolierów znad Wisły”. To był mój pierwszy wielki przebój.

Szerokie wody muzyczne

Wyjechała później do Paryża, na stypendium. Było jej trudno. Chorowała, brała nawet leki psychotropowe, miała jedną próbę samobójczą. Po latach wspominała:

– Śpiewałam w rosyjskim kabarecie Chez Raspoutine za głodową stawkę. Ciągle chorowałam na anginę, ale musiałam śpiewać. Aż pewnego dnia trafiłam do szpitala z polipami na strunach głosowych.

Po operacji miała od lekarzy zakaz śpiewania. Aby przeżyć, prowadziła domy dwóch swych zaprzyjaźnionych rodzin.

– Byłam bardzo młoda i zupełnie nieprzygotowana psychicznie na wyjazd do Paryża. Czułam się tam samotna, zostawiona samej sobie. Miałam koszmary senne, brałam leki psychotropowe. Pewnej nocy nie wytrzymałam, połknęłam całą garść. Ale się obudziłam. Po 24 godzinach.

W Paryżu odwiedził ją w końcu Marian Zacharewicz: – Przywiózł mi piosenkę „Wymyśliłam cię”. Postanowiłam: wrócę do Polski.

Zakochali się w sobie. Wkrótce się pobrali. Związek trwał 6 lat.

– Pracowaliśmy na okrągło. Nie mieliśmy czasu na dziecko, na dom, na zwyczajne życie – oceniała swoje małżeństwo piosenkarka.

Na decyzję o rozwodzie miał spory wpływ jej wypadek.

– Wracałam z koncertu. Do domu wiózł mnie Michał Sobolewski, mój przyszły mąż. Tego dnia Michał wiózł mnie maluchem do domu na warszawskim Marymoncie. Na ul. Anielewicza wpadł na nas duży samochód. Ponad pół doby byłam nieprzytomna. Kiedy się obudziłam, zaczęłam przewartościowywać moje życie. Michał wpadał do szpitala co chwila. Był dla mnie jak balsam.

Irena i Michał po rozwodzie Jarockiej pobrali się. – W roku 1982 przyszła na świat nasza córka Monika. Spełniło się moje marzenie o prawdziwym domu – wyznała.

W 1989 r. jej mąż podjął pracę USA. Zamieszkali w Lubbock w Teksasie, gdzie Sobolewski oddawał się profesurze na Texas Tech University.

Artystka wróciła do Polski

W Polsce zaczęła koncertować i wydawać albumy. Przerwała dobrą passę choroba – Irena Jarocka zachorowała latem 2011 roku. Trafiła do hospicjum. Jej stan się pogorszył. Piosenkarka odeszła w jednym z warszawskich szpitali 21 stycznia 2012.

Ciekawostki o Irenie Jarockiej

• W 1976 r. Irena Jarocka wystąpiła w filmie „Motylem jestem, czyli romans 40-latka”, który to obraz był ekranizacją serialu „Czterdziestolatek”.
• Zmarła na skutek złośliwego nowotworu mózgu.
• Pewnego razu wzięła całą garść tabletem psychotropowych. Szczęśliwie nic złego się nie stało, ponieważ artystka… obudziła się po 24 godzinach.
• Po powrocie do Polski z USA odbyła się jaj akcja promocyjna „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej”, pod takim tez tytułem wyszła wówczas jej książka autobiograficzna.
• Szczególnym źródłem lęku Jarockiej była bieda, jakiej doświadczyła w dzieciństwie.

Cytaty Ireny Jarockiej

„Wymyśliłam cię nocą przy blasku świec,
Nauczyłam się ciebie po prostu chcieć,
Wystarczyła mi chwila niewielka,
Byś imię miał, byś po prostu się stał.”

„I gorzko, i słono
Za miłość szaloną,
Za podróż do Chin,
Za piekło i Rzym
Nie piję, bo z kim?

I gorzko, i słono,
Za miłość szaloną,
Za życie do dna,
Za szczęście, co trwa
Najdłużej dzień, dwa…”

„Pomyliłam się – tak przecież bywa też,
Wymyśliłam cię, więc zostań – jeśli chcesz,
Wystarczyła mi chwila niedługa,
Byś imię miał, byś na zawsze je miał.”

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu wikimedia.org. Autorem jest Daniel Kruczynski. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.0.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Jarocka_Irena.JPG
https://biografia24.pl/irena-jarocka/
https://www.se.pl/wiadomosci/gwiazdy/irena-jarocka-historia-zycia-cale-zycie-bala-sie-biedy-zycia-aa-ukLk-xi2s-Y4Ju.html
https://pl.wikiquote.org/wiki/Irena_Jarocka

Tagi: