Seweryn Krajewski

Seweryn Krajewski przyszedł na świat w miejscowości Nowa Sól 3 stycznia 1947 roku. Jest polskim kompozytorem, piosenkarzem, multiinstrumentalistą oraz byłym liderem zespołu Czerwone Gitary.

Krótki życiorys Seweryna Krajewskiego

Seweryn Krajewski urodził się w Nowej Soli 3 stycznia 1947 roku. Od najmłodszych lat interesował się muzyką. Mieszkał w Sopocie, gdy podjął liceum muzyczne. Instrumentem ulubionym została gitara. Bywał na koncertach, na których podpatrywał pracę kolegów ”po fachu”. Wkrótce mógł już zasilić skład kapel takich jak Złote Struny, Błękitnie i Pięciolinie. Później dołączył do Niebiesko – Czarnych. Mając natomiast 19 lat był współzałożycielem zespołu Czerwone Gitary. Debiut płytowy grupy przypadł na rok 1966 i słynne „Nie zadzieraj nosa”. Od tamtego momentu kariera Seweryna Krajewskiego potoczyła się szybko – okazał się być na tyle utalentowanym muzykiem, by Krzysztofa Klenczona w końcu zmienić na stanowisku lidera – autora piosenek. Ponadto Seweryn Krajewski jest słynny również z powodu swoich utworów, które coverowali inni wybitni twórcy sceny muzycznej. Został też laureatem nagród branżowych. W końcu Seweryn Krajewski to również autor muzyki filmowej i dobry znajomy wielu twórców, którym pomagał również w komponowaniu ich płyt. W roku 1997 Krajewski jednak opuścił Czerwone Gitary i rozpoczął już tylko komponowanie swoich autorskich utworów solo. Mówiąc zatem o Sewerynie Krajewskim, mowa o twórcy niezapomnianych piosenek – hitów, na których wychowywały się kolejne pokolenia. Dość wspomnieć słynną „Anne Marie” czy „Takie ładne oczy”. Rzecz jasna można przytoczyć podobnych tytułów wiele, natomiast najistotniejsza jest pasją, widoczna w twórczości właśnie Seweryna Krajewskiego.

Biografia rozszerzona Seweryna Krajewskiego

Początki

Seweryn Krajewski urodził się w Nowej Soli 3 stycznia 1947 roku. Swe zdolności muzyczne przejawiał już w przedszkolu, widać też było zamiłowanie do muzyki. Jako dziecko próbował naśladować grającego muzyka, czy to perkusistę, czy też skrzypka. W tych celach wykorzystywał przedmioty do dziecięcych zabaw.

W końcu jego matka zdecydowała, by zapisać syna do szkoły muzycznej. Było nią sopockie liceum muzyczne. Na początku instrumentem, na którym ćwiczył, były skrzypce. Do istotnych należy fakt zamieszkiwania właśnie w Sopocie, ponieważ pozwoliło to Krajewskiemu na szerszy kontakt z muzyką w ogóle, a zwłaszcza z nagraniami płytowymi całego świata. Okiem w jego głowie została gitara, którą to postanowił jak najszybciej opanować. Poniekąd reszte przedmitów złożył w ofierze, bowiem to muzyka nadawała mu sens i inspiracje na drodze kształcenia.

Nastoletnie sukcesy

Będąc osobą nastoletnią często bywał w sopockim klubie „Non Stop”, gdzie mógł zobaczyć grających pionierów polskiego nurtu big bit, wśród nich Czerwono-Czarnych oraz takie sławy jak Karin Stanek i Czesław Niemen. Seweryn zasilił w tym czasie składy początkujących zespołów, do których należeli Błękitni i grupa Złote Struny. Był również kompozytorem grupy Pięciolinie. Wkrótce padło poważne zaproszenie, mianowicie od muzyków grupy Czerwono-Czarni, z którymi to zaczął grać na basie. W wieku zaledwie 19 lat, Krajewski zajął miejsce Henryka Zomerskiego zostając współtwórcą początkującego wówczas zespołu Czerwone Gitary, któremu liderował Krzysztof Klenczon.

Czerwone Gitary w skali krajowej zyskały szybko sporą popularność. Motto kapeli brzmiało: „Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce!”. W 1966 roku ukazała się debiutancka płyta pt. „To właśnie my”, na której wydawnictwo umieściło przeboje takie jak choćby „Matura”, „Nie zadzieraj nosa” i „Historia jednej znajomości”. Grupa ponadto zyskała uznanie prestiżowego czasopisma ”Jazz”, przyznającego wtedy kapeli tytuł zespołu roku dwukrotnie. W 1967 roku dzięki opolskiemu festiwalowi Krajewski otrzymał nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej – został najlepszym kompozytorem. A co najważniejsze, w dwa lata po tym ważnym sukcesie, przyszła kolej na następny, czyli wyróżnienie przez amerykański magazyn muzyczny „Billboard”.

Rozkwitu czas

Z punktu widzenia kolei zespołu ważne było powstanie utworu i hitu zatytułowanego „Anna Maria”. Popularność piosenki sprawiła, że polskie pary zaczęły w nieznanych dotąd ilościach nazywać swoje córki dokładnie tytułem utworu. Kompozycja „Anny Marii” była dziełem Krajewskiego, jednak tekst był autorstwa Krzysztofa Dzikowskiego. Przebój ten wielokrotnie wykonywali później znani polscy artyści, m.in. Grzegorz Turnau, Stanisław Sojka, czy też kolejna Anna Maria, czyli Anna Maria Jopek.

Lata 60. oznaczały dla grupy dwa longplaye zespołu: pierwszym był „Czerwone Gitary 2”, drugim „Czerwone Gitary 3”, z utworami takimi jak „Kwiaty we włosach”, „Takie ładne oczy”, „Dozwolone do lat 18-stu” oraz „Nikt na świecie nie wie”. Wkrótce skład Czerwonych Gitar opuścił Krzysztof Klenczon, przez co Seweryn Krajewski został jedynym kompozytorem nr 1.

Lata 70. zapisały się m.in. przebojami Czerwonych Gitar. Utwory takie jak „Ciągle pada”, „Płoną góry, płoną lasy” i „Nie spoczniemy”, cieszyły ucho słuchaczy. Krajewski został też autorem przeboju zatytułowanego „Remedium”, który jednak spopularyzowała dopiero Maryla Rodowicz.
Seweryn Krajewski jest również autorem muzyki filmowej. Wystarczy wspomnieć film ”Jan Serce”, ale i takie numery jak piosenka „Uciekaj moje serce” – a także, może nawet przede wszystkim, „Czekasz na tę jedną chwilę”, z filmu w reżyserii Marka Piwowskiego pt. „Uprowadzenie Agaty”. Pisał piosenki dla takich jak Halina Frąckowiak, Zdzisława Sośnicka, Edyta Geppert i Jerzy Połomski.

Komponowanie w zaciszu

W 1997 roku Seweryn Krajewski opuścił skład Czerwonych Gitar i skupił się wyłącznie na karierze solowej. Komponował muzykę do tekstów chociażby Agnieszki Osieckiej i Jacka Cygana. Wydał kilka solowych płyt.

W 2007 roku, odbył się koncert poświęcony jego twórczości, a z okazji XLIV Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Utwór „Płoną góry, płoną lasy” wykonała Kasia Kowalska, „Czekam na twój przyjazd” Małgorzata Ostrowska, Krzysztof Kiljański („Kołysanka dla okruszka”) Wilki („Remedium”), i Maryla Rodowicz („Nie spoczniemy”).

Później Seweryn Krajewski wspomagał Andrzeja Piasecznego nagrywając z nim jego nową płytę. Skomponował wtedy muzykę do wszystkich utworów Piasecznego, udzielając młodszemu wokaliście wielu istotnych rad. Album „Spis rzeczy ulubionych” ukazał się na początku 2009 roku.

Seweryn Krajewski mieszka w gminie Wiązowna pod Warszawą. Całkiem już zarzucił koncertowanie, mimo że ciągle z przyjemnością komponuje nowe utwory.

Ciekawostki o Sewerynie Krajewskim

• W 2011 r. został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
• Nagrał w sumie aż 9 albumów solowych.
• Jego utwory grane są przez takich jak Grzegorz Turnau czy Stanisław Sojka, ale i wielu innych.
• Od najmłodszych lat przepadał za graniem na instrumentach. W dzieciństwie udawał perkusistę grając na odwróconym wiaderku, lub na skrzypcach, którymi był patyk.
• Udziałem Seweryna Krajewskiego było wiele nagród indywidualnych. Najważniejszymi były liczne wyróżnienia na festiwalach organizowanych nie tylko rzecz jasna w Opolu, bowiem również w Los Angeles (World Song Festival) oraz Curacao (Międzynarodowy Festiwal Trubadurów).
• Był Seweryn Krajewski doceniony aż trzykrotnie na festiwalu w Berlinie, gdzie triumfowały jego utwory „Na dach świata”, „Słowo jedno – ty” oraz „Trzecia miłość – żagle”.
• Dzięki Czerwonym Gitarom Seweryn Krajewski zaistniał w ZSRR i NRD, czyli tam, gdzie mógł wówczas koncertować.
• To właśnie Krajewski skomponował wielkie hity „Niech żyje bal” Maryli Rodowicz oraz „Gondolierzy znad Wisły” Ireny Jarockiej.

Cytaty Seweryna Krajewskiego

„Czesław (Niemen) był dla mnie wzorem, gdyby nie on nie zdecydowałbym się nigdy na granie muzyki rozrywkowej. Jego odejście jest dla mnie jak śmierć Agnieszki Osieckiej. Czuję się tak, jakby mi ktoś coś zabrał cennego. Był częścią mojego życia, choć nie byliśmy bliskimi przyjaciółmi.”

„Od chwili, kiedy [z Czerwonych Gitar] odszedł Kossela, rzeczywiście zostały [w zespole] dwie indywidualności, ale nam to zupełnie nie przeszkadzało. Nigdy. To ludzie z zewnątrz chcieli rozbić zespół, dla własnych interesów. No i ubili interes, ale na krótko. Udało im się namówić Krzysztofa, żeby stworzył własną grupę. Twierdzili, że beze mnie będzie mógł się lepiej rozwijać. A przecież wszystko było w porządku. On był taki, ja byłem inny, nie przeszkadzaliśmy sobie. Uzupełnialiśmy się. Wszystko robiliśmy razem. (…) Piosenki komponowaliśmy pół na pół. (…) Niestety, Krzysztof uwierzył w to, że powinien zrobić własną grupę. No i jak uwierzył, musiał powtarzać te głupoty, że to będzie nowy styl (…). Zespół stworzył nowy, ale grali jak Czerwone Gitary.”

Źródła

• Zdjęcie
  • Helena Giersz
• Treść
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Seweryn_Krajewski
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Czerwone_Gitary
  • http://muzyka.wp.pl/aid,2818,title,Seweryn-Krajewski,artysta_biografia.html?ticaid=11bac3

Tagi: