Pablo Picasso

Pablo Picasso (1881 – 1973) był wybitnym hiszpańskim malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem oraz ceramikiem, uznawanym za artystę jednego z najważniejszych w XX wieku. Był twórcą nurtu w malarstwie, który nazwano kubizmem.

Krótki życiorys Pablo Picasso

Pablo Ruiz Picasso urodził się w Maladze w roku 1881. Jego ojciec był rysownikiem i to on dawał mu pierwsze warsztaty i odkrył w nim talent. W wieku lat czternastu Pablo wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste m.in. spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji.

Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins.

W ciągu swojego życia Pablo Picasso był w siedmiu dłuższych związkach. Miał czwórkę dzieci: Paul (z Olgą Kokhlovą, pierwszą żoną), Maya (z Marią Teresą Walter), Claude i Paloma (z Francoise Gilot, drugą żoną).

Biografia rozszerzona Pablo Picasso

Pablo Ruiz Picasso przyszedł na świat 25 października 1881 roku w Maladze.

Rodzice

Jego rodzicami byli Jose Ruiz y Blasco i Maria Picasso y Lopez. Wzrastał w artystycznej atmosferze, dzięki ojcu który był rysownikiem. To właśnie ojciec przygotowywał go i dawał pierwsze warsztaty. Odkrył on w swoim synu talent i dał mu możliwość rozwijania tego talentu.

Rys biograficzny

Młody Picasso przeprowadził się do Barcelony i zasilił w 1895 roku Królewską Akademię Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Z awangardą intelektualną i artystyczną związał się wkrótce, by osiąść na stałe w Paryżu jako członek bohemy francuskiej. Miał wówczas kontakt z G. Stein, A. Salmonem, G. Apollinairem, M. Laurencinem i M. Vlaminckiem. W czasie I wojny przebywał we Włoszech, by stamtąd dostać się do Hiszpanii pogrążonej w wojnie domowej drugiej połowy lat trzydziestych XX wieku. Ale to Paryż był miejscem, w którym spędził II wojnę, natomiast Francuska Partia Komunistyczna tą organizacją, która zasilił w 1944 roku. Charakterystyczny gołąbek namalowany przez Picassa został później wykorzystywany w propagandzie krajów komunistycznych, i nie tylko. Na Światowy Kongres Intelektualistów odbywający się we Wrocławiu w roku 1948 Picasso przybył jako światły komunista. Resztę życia spędził na południu Francji, m.in. pod Cannes, gdzie zmarł w roku 1973.

W ciągu swojego życia był związany na dłużej z 7 różnymi kobietami

Twórczość przedwojenna

Był bez wątpienia twórcą sztuki XX wieku, bez którego trudno sobie wyobrazić jej dorobek, zwłaszcza w dziedzinie zmodernizowanego realizmu czy neoimpresjonizmu oraz symbolizmu. Dzieła takie jak np. „Longchamp” zagościły na stałe w dorobku tych nurtów, gdzie jaskrawa kolorystyka idzie w parze z ekspresją form. Nie inaczej jest z okresem błękitnym Picassa później, bowiem to błękit odzwierciedlał uczucie wzruszenia oraz smutku i współczucia. Ukazywał egzystencję pogrążoną w niedoli, jak np. „Stary gitarzysta” z roku 1903. Miała tam swoje miejsce eschatologia, pokazana wyraźnie w dziele „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też „Życie” (1903). Nastał w ślad za tym okres różowy twórczości Picassa, czyli liryzm i traktowanie motywów pogodniej, czego dowodzi dzieło z 1905 roku zatytułowane „Rodzina arlekina”. Wreszcie miał miejsce okres prekubistyczny Picassa z jego ostrymi krawędziami rozłożonych na części, dotąd pełnych brył, nagle ukazanych fragmentarycznie jako zlepek nie do końca przystających figur. Z tego okresu lat takich jak 1906 i 1907 pochodzi chociażby „Portret Gertrudy Stein” oraz na przykład „Panny z Awinionu”. Wreszcie przyszedł czas na kubizm i dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915, oraz „Martwa natura z gazetą” z roku 1914. Po I wojnie miał nawrót klasycyzmu, na przykład widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”, by przerodzić się w surrealizm połowy lat dwudziestych, co widać w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Wspomniany pobyt w Hiszpanii drugiej połowy lat trzydziestych zaowocował słynnym obrazem „Guernica”.

Twórczość powojenna

Po II wojnie natomiast był poniekąd zaangażowany politycznie, co wiedzą świadomi jego dzieła”Masakra w Korei” z roku 1951 – rok później powstał obraz „Wojna i pokój”. Jego twórczość powojenna uważana jest za mniej oryginalną niż przed II wojną, znawcy dopatrują się nawet w jego ówczesnych dziełach manieryzmu. Picasso wówczas podejmował próby reinterpretacyjne innych twórców, a to na bazie zmysłowości i erotyki, tak też uczynił np. z dziełem Velaswueza „Las meninas” oraz słynnym dziełem „Śniadanie w trawie”.

Inne formy wyrazu

Na przestrzeni swej twórczości towarzyszyły Picassowi również rysunek, grafika i ilustracja, widoczne m.in. w dziele „Nieznane arcydzieła” Balzaca i „Metamorfoz” Owidiusza. Były też oprócz tego rzeźby, takie jak „Postać” z roku 1906 oraz przepełniona kubizmem rzeźba z 1914 roku pt. „Szklanka absyntu”, aby wreszcie w czasie II wojny stworzyć „Metamorfoza, Głowa byka”. Po II wojnie swoją uwagę skierował nawet w kierunku ceramiki, wyrabiając na przykład naczynia polichromowane, wśród nich talerze, które swoje miejsce znalazły w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Podsumowanie twórczości

Pablo Picasso jest postrzegany jako najbardziej twórczy malarz świata. W ciągu kariery obejmującej ponad 78 lat stworzył 13,5 tys. obrazów, 100 tys. szkiców i rysunków oraz 34 tys. ilustracji, które używano w książkach. Wyprodukował 300 rzeźb i wyrobów ceramicznych. Szacuje się, że spośród dzieł, które stworzył podczas swojej kariery, 350 zostało skradzionych.

Kobiety, żony i dzieci

Pablo Picasso był związany w latach 1904-1912 z Fernande Olivier. Zakochał się w artystce i modelce w Paryżu. Występowała w ponad 60 portretach Picasso, w tym słynnym obrazie „Panny z Awinionu”. Gdy stał się sławny opuścił Olivier, która kojarzyła mu się z trudniejszymi czasami.

Evę Gouel poznał w 1911 roku i romans ich zaistniał, gdy oboje mieli swoich partnerów. Ich romans zakończyła śmierć Gouel w 1915 roku.

Pablo Picasso związany był w latach 1917-1927 z rosyjską tancerką baletową Olga Khoklovą. Była jego pierwszą żoną. Ze związku urodził się syn, Paulo.

W latach 1927-1936 Picasso związany był z Marie-Therese Walter. Ze związku urodziła się córka, Maya.

W latach 1936-1944 Pablo Picasso związał się z surrealistyczną panią fotograf, Dorą Maar.

W 1943 roku Picasso poznał Francoise Gilot, wówczas dwudziestoletnią studentkę sztuki, gdy sam był sześćdziesięciodwuletnim malarzem. Ich związek zakończył się w 1953 roku. Mieli dwójkę dzieci, syna Claude i córkę Palomę.

W 1954 roku Picasso był związany z 19-letnią Sylvette David, jednak była ona zbyt nieśmiała, by pozować dla niego nago, a ich relacje nigdy nie zostały skonsumowane.

W 1952 roku Pablo Picasso spotkał na francuskiej Riwierze Jacqueline Roque. Pracowała tam w pracowni ceramicznej. Miała 28 lat i była o 44 lata od niego młodsza. Gdy jego żona Olga Khoklova zmarła w 1961 roku, zawarli małżeństwo i byli razem do śmierci Picasso w 1973 roku. Podczas tych wspólnych lat z Jacqueline Picasso stworzył ponad 400 portretów z jej wizerunkiem.

Ciekawostki o Pablo Picasso

• Z siedmiu kobiet które odegrały największą role w życiu Picassa dwie popełniły samobójstwa, a dwie inne oszalały.
• Picasso miał romanse z dziesiątkami – jeśli nie setkami – kobiet.
• Każda z kobiet Picassa wyznaczała inny okres w jego twórczości.
• Obecnie ceny najbardziej znanych i pożądanych prac Picassa często sięgają ponad 100 milionów dolarów, co automatycznie czyni go jednym z najdroższych malarzy świata.
• Do pracowni Picassa przyszedł kiedyś listonosz, nowy w swoim rewirze, oddał malarzowi list i rozejrzał się po pracowni, a potem powiedział „Zdolnego ma Pan synka”, zdziwiony artysta zapytał go czemu tak uważa, listonosz niezrażony odpowiedział „Przecież widać, tyle tu dziecinnych obrazków”.

Cytaty Pablo Picasso

• „Dla mnie istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: boginie i wycieraczki”.
• „Długo trwa nim staniemy się młodzi”.
• „Komputery są bezużyteczne. Mogą nam dać tylko odpowiedź”.

Książka biograficzna o Pablo Picasso

„Picasso. Biografia” jest książką Henry’ego Gidela ukazującą biografię artysty w świetle dzieł, ale i niuansów z życia ściśle prywatnego.

Źródła:

Tagi: