Pablo Picasso

Pablo Picasso (1881 – 1973) był wybitnym hiszpańskim malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem oraz ceramikiem, uznawanym za artystę jednego z najważniejszych w XX wieku. Był twórcą nurtu w malarstwie, który nazwano kubizmem.

Krótki życiorys Pablo Picasso

Pablo Ruiz Blasco urodził się w Maladze w roku 1881. W wieku lat czternastu wstąpił do szkoły sztuk pięknych oraz do Akademii San Fernando. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste m.in. spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji.

Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins.

Biografia rozszerzona Pablo Picasso

Rys biograficzny

Pablo Ruiz Blasco przyszedł na świat w Maladze. Od najmłodszych lat rysował, zasilając później w roku 1895 barcelońską Escuela de Bellas Arte oraz Academia Real de San Fernando. Z awangardą intelektualną i artystyczną związał się wkrótce, by osiąść na stałe w Paryżu jako członek bohemy francuskiej. Miał wówczas kontakt z G. Stein, A. Salmonem, G. Apollinairem, M. Laurencinem i M. Vlaminckiem. W czasie I wojny przebywał we Włoszech, by stamtąd dostać się do Hiszpanii pogrążonej w wojnie domowej drugiej połowy lat trzydziestych XX wieku. Ale to Paryż był miejscem, w którym spędził II wojnę, natomiast Francuska Partia Komunistyczna tą organizacją, która zasilił w 1944 roku. Charakterystyczny gołąbek namalowany przez Picassa został później wykorzystywany w propagandzie krajów komunistycznych, i nie tylko. Na Światowy Kongres Intelektualistów odbywający się we Wrocławiu w roku 1948 Picasso przybył jako światły komunista. Resztę życia spędził na południu Francji, m.in. pod Cannes, gdzie zmarł w roku 1973.

Twórczość przedwojenna

Był bez wątpienia twórcą sztuki XX wieku, bez którego trudno sobie wyobrazić jej dorobek, zwłaszcza w dziedzinie zmodernizowanego realizmu czy neoimpresjonizmu oraz symbolizmu. Dzieła takie jak np. „Longchamp” zagościły na stałe w dorobku tych nurtów, gdzie jaskrawa kolorystyka idzie w parze z ekspresją form. Nie inaczej jest z okresem błękitnym Picassa później, bowiem to błękit odzwierciedlał uczucie wzruszenia oraz smutku i współczucia. Ukazywał egzystencję pogrążoną w niedoli, jak np. „Stary gitarzysta” z roku 1903. Miała tam swoje miejsce eschatologia, pokazana wyraźnie w dziele „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też „Życie” (1903). Nastał w ślad za tym okres różowy twórczości Picassa, czyli liryzm i traktowanie motywów pogodniej, czego dowodzi dzieło z 1905 roku zatytułowane „Rodzina arlekina”. Wreszcie miał miejsce okres prekubistyczny Picassa z jego ostrymi krawędziami rozłożonych na części, dotąd pełnych brył, nagle ukazanych fragmentarycznie jako zlepek nie do końca przystających figur. Z tego okresu lat takich jak 1906 i 1907 pochodzi chociażby „Portret Gertrudy Stein” oraz na przykład „Panny z Awinionu”. Wreszcie przyszedł czas na kubizm i dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915, oraz „Martwa natura z gazetą” z roku 1914. Po I wojnie miał nawrót klasycyzmu, na przykład widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”, by przerodzić się w surrealizm połowy lat dwudziestych, co widać w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Wspomniany pobyt w Hiszpanii drugiej połowy lat trzydziestych zaowocował słynnym obrazem „Guernica”.

Twórczość powojenna

Po II wojnie natomiast był poniekąd zaangażowany politycznie, co wiedzą świadomi jego dzieła”Masakra w Korei” z roku 1951 – rok później powstał obraz „Wojna i pokój”. Jego twórczość powojenna uważana jest za mniej oryginalną niż przed II wojną, znawcy dopatrują się nawet w jego ówczesnych dziełach manieryzmu. Picasso wówczas podejmował próby reinterpretacyjne innych twórców, a to na bazie zmysłowości i erotyki, tak też uczynił np. z dziełem Velaswueza „Las meninas” oraz słynnym dziełem „Śniadanie w trawie”.

Inne formy wyrazu

Na przestrzeni swej twórczości towarzyszyły Picassowi również rysunek, grafika i ilustracja, widoczne m.in. w dziele „Nieznane arcydzieła” Balzaca i „Metamorfoz” Owidiusza. Były też oprócz tego rzeźby, takie jak „Postać” z roku 1906 oraz przepełniona kubizmem rzeźba z 1914 roku pt. „Szklanka absyntu”, aby wreszcie w czasie II wojny stworzyć „Metamorfoza, Głowa byka”. Po II wojnie swoją uwagę skierował nawet w kierunku ceramiki, wyrabiając na przykład naczynia polichromowane, wśród nich talerze, które swoje miejsce znalazły w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Ciekawostki o Pablo Picasso

• Z siedmiu kobiet które odegrały największą role w życiu Picassa dwie popełniły samobójstwa, a dwie inne oszalały.
• Picasso miał romanse z dziesiątkami – jeśli nie setkami – kobiet.
• Każda z kobiet Picassa wyznaczała inny okres w jego twórczości.
• Obecnie ceny najbardziej znanych i pożądanych prac Picassa często sięgają ponad 100 milionów dolarów, co automatycznie czyni go jednym z najdroższych malarzy świata.
• Do pracowni Picassa przyszedł kiedyś listonosz, nowy w swoim rewirze, oddał malarzowi list i rozejrzał się po pracowni, a potem powiedział „Zdolnego ma Pan synka”, zdziwiony artysta zapytał go czemu tak uważa, listonosz niezrażony odpowiedział „Przecież widać, tyle tu dziecinnych obrazków”.

Cytaty Pablo Picasso

• „Dla mnie istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: boginie i wycieraczki”.
• „Długo trwa nim staniemy się młodzi”.
• „Komputery są bezużyteczne. Mogą nam dać tylko odpowiedź”.

Książka biograficzna o Pablo Picasso

„Picasso. Biografia” jest książką Henry’ego Gidela ukazującą biografię artysty w świetle dzieł, ale i niuansów z życia ściśle prywatnego.

Źródła: