Éric-Emmanuel Schmitt przyszedł na świat 28 marca 1960 roku. Miejscem jego urodzenia było Sainte-Foy-lès-Lyon. Jest francuskim dramaturgiem, eseistą i powieściopisarzem. Jest z wykształcenia filozofem.
Biografia i życiorys Érica-Emmanuela Schmitta
Éric-Emmanuel Schmitt studiował na prestiżowej francuskiej uczelni École Normale Supérieure. Jest uznanym twórcą teatralnym. Jest autorem sztuki „La Nuit de Valognes” wystawionej w 1991 w paryskim teatrze Comedie des Champs-Elysees. Następna była sztuka „Le Visiteur” z roku 1993, była triumfem uhonorowanym trzema Molierami (dla: 1. najlepszego aktora, 2. odkrycia teatralnego i 3. przedstawienia). Sztuka została przetłumaczona i wystawiona później wielokrotnie na całym świecie – doczekała się też wersji muzycznej.
Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił jednak pracę jako wykładowca filozofii na Uniwersytecie Sabaudzkim. Uczynił to bowiem, by podjąć się pisania pełnoetatowego. Wkrótce dzięki temu nadszedł triumf autora za sprawą publikacji jego „Variations énigmatiques”.
W ciągu zaledwie dziesięciu lat dzięki swej pracy Éric-Emmanuel Schmitt został jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych pisarzy na świecie. Jego książki przetłumaczono na 35 języków, a sztuki wystawiono w ponad czterdziestu krajach.
W 1997 Schmitt napisał doktorat zatytułowany „Diderot i filozofia uwodzenia”. Przetłumaczył ponadto na język francuski słynne „Wesele Figara”, a to będąc zapalonym melomanem.
W październiku 2005 ukazała się powieść Schmitta zatytułowana „Moje życie z Mozartem”.
Obecnie Schmitt mieszka w Brukseli, otrzymał również belgijskie obywatelstwo.
Ciekawostki o Éricu-Emmanuelu Schmittcie
- Uczęszczał do École Normale Supérieure, czyli jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam doktorat z filozofii oraz najbardziej prestiżowy z francuskich certyfikat nauczycielski.
- Wersja muzyczna sztuki Schmitta „Le Visiteur” została wystawiona w Operze Londyńskiej.
- „Variations énigmatiques” uznawana jest za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.
- Jego książki przetłumaczono na 35 języków, a sztuki wystawiono w ponad czterdziestu krajach. Książki Schmitta poza tym w większości bazują na sztukach teatralnych noszących te same tytuły.
- We Francji wszystkie prace Schmitta wydawane są pod szyldem wydawnictwa Albin Michel.
- W 2001 roku Schmitt otrzymał nagrodę Grand Prix du Théâtre de l’Académie Française.
- W roku 2010 za zbiór opowiadań „Trucicielka” otrzymał Nagrodę Goncourtów.
Cytaty Érica-Emmanuela Schmitta
„Człowieczeństwo jest dobrem niezbywalnym, którego nie można się pozbyć, ani nie można zostać go pozbawionym.”
„Nałóg to dowód człowieczeństwa.”
„Ci, którzy zabierają zbyt wiele bagażu, sądzą, że przenosząc się, ułożą sobie życie. Tymczasem nigdy go sobie nie ułożą.”
„Kochać to woleć od innych, przedkładać ponad innych. To uczucie nie ma nic wspólnego z wiedzą, to coś w rodzaju zaślepienia.”
„Przyjaźń to prawda, która sama się narzuca.”
„Ale mężczyzna i kobieta nigdy nie będą się kochać równie autentycznie jak dwóch przyjaciół, gdyż ich relacja jest zepsuta uwodzeniem. Odgrywają role. Gorzej, każde z nich szuka najpiękniejszej roli. Teatr. Komedia. Kłamstwo. Nie ma bezpieczeństwa w miłości, gdyż każdy myśli, że musi udawać, że nie może być kochanym takim, jaki jest. Pozory. Sztuczna fasada. Wielka miłość to udane i wciąż ponawiane kłamstwo.”
Źródła
- Zdjęcie
- Michaël Bemelmans
- Treść
- https://pl.wikipedia.org/wiki/%C3%89ric-Emmanuel_Schmitt
- http://www.eric-emmanuel-schmitt.com/portrait-short-biography.html
- https://www.brainyquote.com/authors/ericemmanuel_schmitt
- https://pl.wikipedia.org/wiki/%C3%89cole_Normale_Sup%C3%A9rieure_(Pary%C5%BC)
Z wykształcenia socjolog. Swoje dziennikarskie doświadczenie zdobywał pracując w lokalnym czasopiśmie na Podkarpaciu i w regionalnej telewizji na Podbeskidziu.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Karolina Kózkówna (1898-1914) wychowywała się w pobożnej i pracowitej rodzinie, z wiekiem wzrastając w cnotach. Pełna wrażliwości i współczucia czyniła dobroć, pomagając rodzinie, chorym, starszym i potrzebującym. Poprzez swoje uczynki pełne miłości i ewangelizację przybliżała Boga wszystkim ludziom spotkanym na swojej drodze. Podczas pierwszej wojny światowej rosyjski żołnierz chciał pohańbić jej czystość. Zginęła śmiercią męczeńską, jednak obroniła swoje dziewictwo dzięki mężnej walce. Dlaczego młoda i piękna dziewczyna tak wybrała? „Wybrałam to, bo wolność, wolność, wolność mam. I nie żałuję nie, bo Chrystus przy mnie jest, I Ukochany mój dał mi biały strój” – śpiewa w swoim utworze Katarzyna Nikiel. Karolina Kózkówna została beatyfikowana w Tarnowie 10 czerwca 1987 roku przez papieża Jana Pawła II.
Polub nas:
Zobacz:
