Albert Camus, przyszedł na świat w Mondovi 7 listopada 1913 roku. Zmarł w Villeblevin 4 stycznia 1960 roku. Był francuskim pisarzem, dramaturgiem, eseistą, jednym z najważniejszych filozofów XX-wieku. Był czołowym reprezentantem egzystencjalizmu.
Biografia i życiorys Alberta Camusa
W 1957 roku Albert Camus został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Światowy rozgłos zyskał za sprawą eseju zatytułowanego „Mit Syzyfa” z roku 1942, oraz dzięki powieści z 1942 roku pt. „Obcy”. Przypieczętował to natomiast utwór z 1947 roku, mianowicie „Dżuma”.
Camus przyszedł na świat w Algierii, która była kolonią francuską. Urodził się tam w rodzinie francuskich osadników, w warunkach które dziś uważane są za trudne, lecz dzieciństwo i młodość wspominał później dość dobrze.
Wykształcenie zawdzięczał osobie swego szkolnego wychowawcy, którego starania zaowocowały stypendium dla zdolnego ucznia nazwiskiem Camus. Dzięki temu w końcu ukończył algierski uniwersytet, zostając zatem absolwentem filozofii i historii kultury antycznej.
Do faktów istotnych w biografii młodego Alberta Camusa należy ten, iż przez pewien czas był on związany z Partią Komunistyczną, pracując już wówczas jako dziennikarz.
W 1940 roku opuścił rodzinną Algierię i przeniósł się do Paryża, jednak Algieria z jej problemem kolonializmu i ścierania się dwóch kulturowych kręgów pozostała dość częstym tłem dla książek Camusa.
Dalsza część biografii Camusa to w zasadzie jego aktywność filozoficzna oraz szerzej – w dziedzinie literatury. Uczestniczył w światowym życiu literackim, publikował swe dzieła, zyskiwał zwolenników, ale i oponentów. Ukoronowaniem jego działalności na polu literackim i filozoficznym stała się Nagroda Nobla, przyznana mu w 1957 roku.
Życiorys Camusa został tragicznie zakończony 4 stycznia 1960 roku, kiedy to pisarz stracił życie w wypadku samochodowym.
Ciekawostki o Albercie Camusie
- W młodości uwielbiał sport, grał w futbol często, na pozycji bramkarza. W 1930 zachorował jednak na gruźlicę, która przekreśliła jego wczesne marzenia o sportowym zawodowstwie.
- Pod niezwykle silnym wpływem utworu Camusa pt. „Upadek”, Jarosław Iwaszkiewicz napisał swój „Wzlot”.
- Albert Camus został wydalony z Partii Komunistycznej z powodu zbyt dużej różnicy zdań.
- Karierę i całą swoją biografię zawodową zawdzięczał swemu nauczycielowi z Algieru, który postarał się o stypendium dla podopiecznego, za sprawą którego Camus mógł podjąć studia.
Cytaty Alberta Camusa
„Aby istnieć, człowiek musi się buntować.”
„Bunt nie jest żądaniem totalnej wolności, na odwrót, występuje przeciwko niej. Neguje nieograniczoną władzę, która zezwala władzy na naruszenia nienaruszalnej granicy.”
„Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.”
„Trzeba walczyć w taki czy inny sposób i nie padać na kolana.”
„W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.”
„Jeśli wierzyć Homerowi, Syzyf był najmądrzejszym i najbardziej przezornym ze śmiertelnych. Wedle innej tradycji jednak miał skłonności zbójeckie. Nie widzę w tym sprzeczności.”
Źródła
- Zdjęcie
- DietrichLiao (Flickr)
- Treść
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert_Camus
- https://wypracowania24.pl/jezyk-polski/5429/albert-camus-biografia-zyciorys
- http://www.notablebiographies.com/Ca-Ch/Camus-Albert.html
- https://www.brainyquote.com/authors/albert_camus
Zobacz także
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) była zakonnicą, która wielką miłością ukochała Jezusa. Pan Jezus przemawiał do niej w jej duszy i uczynił ją apostołką Miłosierdzia Bożego. Przez św. Siostrę Faustynę Jezus przekazał nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia.
Do św. Siostry Faustyny Pan Jezus skierował zdumiewające słowa: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca”. Mówił do niej także o Swoim niezgłębionym miłosierdziu: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz sprawiają Mi dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim”.
Polub nas:
Zobacz:
