Św. Aleksandra z Galacji

Święta Aleksandra z Galacji (ok. 250 – ok. 303) to męczennica chrześcijańska, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Św. Aleksandra – święte o tym imieniu

Najczęściej napotykamy na trzy święte o tym imieniu: Św. Aleksandra Cesarzowa, Św. Aleksandra Romanowa i Św. Aleksandra z Galacji. Najpopularniejszą z tej trójki świętych jest Św. Aleksandra z Galacji i to właśnie jej poświęcamy ten artykuł.

Św. Aleksandra z Galacji – patronka

Święta Aleksandra z Galacji jest uważana za patronkę każdego człowieka będącego w potrzebie, jednocześnie jest symbolem obrony własnych racji i przekonań.

Św. Aleksandra z Galacji – życiorys

Aleksandra urodziła się około 250 roku. Pochodziła z okolic Ancyry w Galacji (współcześnie Ankara w Turcji), które należały do imperium rzymskiego w Azji Mniejszej. Żyła w czasach, gdy panował cesarz Dioklecjan, który wsławił się najstraszliwszymi w starożytności prześladowaniami chrześcijan. O jej życiu nie wiemy zbyt wiele, do obecnych czasów zachowała się głównie informacja na temat jej męczeńskiej śmierci.

W marcu 303 roku cesarz Dioklecjan wydał edykt, na mocy którego religia chrześcijańska została zdelegalizowania na obszarze państwa rzymskiego, a obywatele zobowiązani do oddawania czci pogańskim bożkom. Praktyki chrześcijańskie oraz oddawanie czci prawdziwemu Bogu zostały zabronione.

Wg. tego edyktu lokalny zarządca Ancyry, gubernator Teoktenus, nakazał, aby wszystkie dobra, którymi handlowano w mieście, przed sprzedażą lub kupnem poświęcić bożkom. Zarządził także obowiązkowe procesje ku czci tych bóstw. Prześladowania w Ancyrze przybrały szczególnie okrutną formę. Część chrześcijan uciekło z miasta w góry i na pustynię. Na ulicach Ancyry grasowały gangi, które wyszukiwały wiernych i wymuszały oddanie czci bożkom. Część wiernych wsadzono do więzień, kobiety gwałcono, dzieci poddawano umyślnym prześladowaniom, a posiadłości chrześcijan rabowano. Nie wszyscy mieli siły, aby zbiec na pustynię i w góry, aby tam przeczekać złe czasy. Pozostali słabsi i starsi, a wśród nich była około 60-letnia Aleksandra, która żyła w dziewictwie. Na tle zamieszania związanego z prześladowaniami wyróżniała się ascetycznym stylem życia oraz pełnieniem dobrych uczynków.

Około 303 roku pochwycono ją wraz z sześcioma niewiastami, które również żyły w dziewictwie. Ich imiona to Klaudia, Eufrazja, Matrona, Julianna, Eutymia oraz Teodozja. Oddano je w ręce młodych libertynów i zaprowadzono do domu publicznego. Napastnicy, którzy mogliby być ich synami czy nawet wnukami, uciekli, gdy Teodozja pokazała im swoje siwe włosy.

Następnie postanowiono je zmusić do wzięcia udziału w procesji ku czci bóstw Artemidy i Ateny, w której zgodnie z ceremonią miały zanurzyć posążki w pobliskim stawie rytualnie je obmywając. One jednak odmówiły, publicznie świadcząc o Jezusie.

Następnie zawieziono je nagie na wozach, wystawiając na pośmiewisko pospólstwa, nad grzęzawiska znajdujące się w okolicy. Zamysł morderców był taki, aby były one ofiarami na cześć pogańskich bogiń czczonych w procesji. Torturowano je w okrutny sposób: bito pałkami, obcinano piersi, ich ciała strugano ostrymi narzędziami, aż do kości. Żadna z nich nie wyrzekła się Chrystusa. Obciążono je kamieniami i utopiono w bagnach.

Niejaki Teodot, właściciel restauracji, który od dawna pomagał chrześcijanom, postanowił wydobyć z wody ciała dziewic (jedna z nich była jego ciotką) i sprawić im chrześcijański pogrzeb. Udało mu się tego dokonać pod osłoną burzy i ulewy oraz mimo wystawionych straży, jednak po pochowaniu męczennic, został zdradzony przez jednego z sąsiadów.

Ciała męczennic podobno wydobyto z grobu, zbezczeszczono oraz spalono. Natomiast Teodota poddano torturom i po kilku dniach ścięto. Jego szczątki miała uratować ukrywająca się społeczność chrześcijańska i przenieść do pobliskiego Malos, gdzie pochował je lokalny kapłan.

Św. Aleksandra z Galacji – ikonografia i wspomnienie

Święta jest w ikonografii przedstawiana zawsze w towarzystwie męczennic, z którymi poniosła śmierć. Ich twarze są niemal identyczne, różnią się one między sobą jedynie kolorem szat. Św. Aleksandra ma na sobie czerwony płaszcz oraz białą chustę na głowie.

Wspomnienie liturgiczne św. Aleksandry i jej Towarzyszek obchodzone jest w Kościele katolickim 20 maja. Kościół prawosławny czci ją dnia 18 maja.

Źródła

http://www.swzygmunt.knc.pl/SAINTs/HTMs/0320stALEXANDRAofANCYRAmartyr01.htm
https://www.radioem.pl/doc/5406875.Sw-Aleksandra-z-Ancyry
https://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/03-20a.php3
https://www.youtube.com/watch?v=MwoQ13wvlJo

Tagi: