Św. Natalia – pod tym imieniem znamy św. Natalię z Nikomedii oraz św. Natalię z Kordoby. Istniała także św. Natalia z Tuluzy, jednak prośba o aprobatę jej kultu została oddalona.
Św. Natalia z Nikomedii – życiorys i patronka
Fakty z życia św. Natalii poznajemy dzięki Martyrologium Hieronimiańskim.
Św. Natalia i jej mąż św. Adrian byli poganami, którzy pobrali się na rok przed ich męczeńską śmiercią. Był to początek IV wieku. Mieszkali w Nikomedii (współcześnie Izmit w Turcji) za panowania cesarza Maksymiana, który ogłosił nagrodę dla tych, którzy dostarczą informację o chrześcijanach. Rozpoczęły się prześladowania chrześcijan. W jaskini w pobliżu Nikomedii schwytano dwudziestu czterech chrześcijan. Torturowano ich i nakłaniano do oddania czci bożkom, aby później postawić ich przed pretorem w celu spisania imion i zeznań. Dowódcą pretorii był św. Adrian, który obserwował z jaką odwagą ci ludzie znoszą cierpienia za swoją wiarę. Gdy zobaczył jak odważnie przyznają się do Chrystusa zapytał: „Jakiej nagrody oczekujecie od swego Boga za takie cierpienia?” Usłyszał odpowiedź: „Nagrody, której nie da się opisać i nawet nie jesteś w stanie jej sobie wyobrazić”. Wtedy św. Adrian zwrócił się do skryby: „Dopisz do listy i moje imię, też jestem chrześcijaninem i z radością umrę dla Chrystusa”.
Skrybowie donieśli tę informację do cesarza, który to wezwał św. Adriana i zapytał: „Czy ty oszalałeś? Naprawdę chcesz umrzeć? Skreśl swoje imię z listy, złóż ofiarę naszym bogom prosząc ich o przebaczenie.” Św. Adrian odpowiedział: „Bynajmniej nie straciłem rozumu, nawet rzekłbym, że dopiero go odnalazłem”. Wtedy to został wtrącony do więzienia. Gdy Św. Natalia dowiedziała się, że jej mąż będzie umęczony za Chrystusa – uradowała się, gdyż w międzyczasie potajemnie nawróciła się na chrześcijaństwo. Udała się do więzienia przebrana za chłopa i takimi słowami dodawała odwagi mężowi: „Dostąpiłeś błogosławieństwa mój mężu, gdyż uwierzyłeś w Chrystusa. Czeka cię wielka nagroda. Nie żałuj niczego co ziemskie: ani piękna, ani młodości (Adrian miał 28 lat), ani bogactw. Wszystko co ziemskie obróci się w proch i pył. Tylko wiara i dobre uczynki są miłe Bogu”. Podania mówią, że św. Natalia troszczyła się o wszystkich uwięzionych za wiarę.
Św. Adrian, aby powiadomić św. Natalię o dniu egzekucji, został zwolniony z więzienia, a pozostali chrześcijanie zostali zakładnikami na wypadek jego ucieczki. Początkowo św. Natalia myślała, że mąż wyrzekł się Chrystusa, więc nie chciała go wpuścić do domu, jednak św. Adrian zapewnił ją, że nie ucieka od męczeństwa, lecz przyniósł wiadomość o dniu, w którym zostanie stracony.
W dniu egzekucji św. Adrian był okrutnie torturowany. Cesarz powiedział mu, że jest mu wstyd za niego przed ich bogami. Na to św. Adrian odrzekł: „Niechaj twoi bogowie powiedzą jakie błogosławieństwo mi obiecują, a wtedy ich uczczę, lecz jeśli tego nie zrobią, dlaczego ja miałbym ich czcić? W tym czasie jego żona dodawała mu odwagi. Prosiła również, aby modlił się za nią, aby nie została zmuszona do małżeństwa z poganinem, gdy on już umrze. Kat rozkazał połamać ręce i nogi św. Adriana na kowadle. Św. Natalia obawiała się, że jej mąż może zachwiać się w wierze, gdy zobaczy męczarnie innych, dlatego poprosiła aby kat rozpoczął od jej męża i pozwolił jej ułożyć kończyny św. Adriana na kowadle. Podczas palenia ciał św. Adriana i innych męczenników, św. Natalia pragnęła spłonąć wraz z nim, dlatego rzuciła się w ogień, jednak została siłą odciągnięta. Rozpętała się burza i ogień zgasł. Św. Natalia zabrała oderwaną rękę męża i schowała ją w zaszczytnym miejscu swojego domu.
Po śmierci św. Adriana o zgodę na ślub ze św. Natalią poprosił imperatora jeden z dowódców wojskowych. Był on bogaty i młody. Św. Natalia ukryła się w Bizancjum. Pewnej nocy ukazał się jej we śnie św. Adrian i powiedział, że wkrótce spocznie w Panu. Wkrótce jego prorocze słowa się wypełniły – św. Natalia wycieńczona wcześniejszymi cierpieniami oddała ducha Bogu.
W VII wieku w Rzymie wzniesiono kościół pw. św. Adriana dla jego relikwii. Później z Konstantynopola do Rzymu przeniesiono również relikwie św. Natalii, aby święci małżonkowie mogli wspólnie spoczywać oraz odbierać kult od czcicieli. W 1110 roku relikwie św. Natalii i św. Adriana przeniesiono do flamandzkiego klasztoru w Gheraerdoberghe (Grammont).
Św. Natalia z Nikomedii jest patronką więźniów. Patronuje także rolnikom uprawiającym len. Wspólnie ze św. Adrianem jest patronką dobrych relacji w małżeństwie.
Św. Natalia z Kordoby – życiorys
Św. Natalia z Kordoby żyła w IX wieku. Jej ojciec był muzułmaninem, a matka chrześcijanką. Św. Natalia porzuciła islam dla chrześcijaństwa. Jej mąż św. Aureliusz pochodził z zamożnej rodziny i był synem Araba oraz Hiszpanki wysokiego rodu, także nowo nawróconym chrześcijaninem. Zamieszkiwali hiszpańskie miasto Kordoba, w którym obowiązywała religia islamu. Na pozór żyli według obyczajów mahometańskich, ukrywając swoje prawdziwe przekonania.
Pewnego dnia Aureliusz przypadkowo zobaczył chrześcijanina, który cierpliwie znosił szyderstwa motłochu i wściekłe uderzenia bata za to, że publicznie wyznał swoją wiarę. Widok ten spowodował przemianę św. Aureliusza. Od tej chwili on i jego żona zaczęli jawnie żyć w wierze chrześcijańskiej. Odłożywszy pewną sumę pieniędzy, aby zapewnić przyszłość swojej córce, resztę swoich dóbr rozdali biednym i oddali się pokucie i modlitwom.
Prawda o ich wyznawaniu wiary w Chrystusa została ujawniona publicznie, dlatego św. Natalia ze św. Aureliuszem zostali aresztowani, następnie torturowano ich i skazano na śmierć. Zmarli śmiercią męczeńską 27 lipca 852 roku. Wraz z nimi życie stracili: kuzyn Aureliusza Feliks wraz z żoną Liliozą i prawdopodobnie miejscowy mnich Grzegorz, który odmówił wyznawania wiary w proroka Mahometa. Wszyscy należą do grona męczenników z Kordoby z czasów pogromu chrześcijan przez wojska kalifa Abd ar-Rahman II.
Wspomnienie św. Natalii z Kordoby i jej małżonka św. Aureliusza jest obchodzone w Kościele katolickim dnia 27 lipca.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
http://wrodzinie.pl/swieci-na-kazdy-dzien-adwentu-1-grudnia/https://pl.wikipedia.org/wiki/Adrian_i_Natalia_z_Nikomedii
https://nasipatroni.pl/swieta-natalia-z-nikodemii/
https://nasipatroni.pl/sw-natalia-z-kordoby/
Żywoty Świętych Pańskich, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1993
https://deon.pl/imiona-swietych/natalia,6497
Specjalista SEO, redaktor i administrator strony Zyciorysy.info. Prowadzi ten portal od ponad pięciu lat i jest autorem ponad 450 życiorysów.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Karolina Kózkówna (1898-1914) wychowywała się w pobożnej i pracowitej rodzinie, z wiekiem wzrastając w cnotach. Pełna wrażliwości i współczucia czyniła dobroć, pomagając rodzinie, chorym, starszym i potrzebującym. Poprzez swoje uczynki pełne miłości i ewangelizację przybliżała Boga wszystkim ludziom spotkanym na swojej drodze. Podczas pierwszej wojny światowej rosyjski żołnierz chciał pohańbić jej czystość. Zginęła śmiercią męczeńską, jednak obroniła swoje dziewictwo dzięki mężnej walce. Dlaczego młoda i piękna dziewczyna tak wybrała? „Wybrałam to, bo wolność, wolność, wolność mam. I nie żałuję nie, bo Chrystus przy mnie jest, I Ukochany mój dał mi biały strój” – śpiewa w swoim utworze Katarzyna Nikiel. Karolina Kózkówna została beatyfikowana w Tarnowie 10 czerwca 1987 roku przez papieża Jana Pawła II.
Polub nas:
Zobacz:
