Miron Białoszewski

Miron Białoszewski urodził się w Warszawie 30 czerwca 1922 roku. Zmarł na atak serca w Warszawie, w roku 1983. Jako przede wszystkim poeta, był również aktorem teatralnym oraz dramatopisarzem.

Spis treści

Biografia i życiorys Mirona Białoszewskiego

Szkołę średnią i studia wyższe ze względu na mającą miejsce II wojnę światową i okupację niemiecką Miron Białoszewski ukończył na tak zwanych tajnych kompletach, którymi był kierunek polonistyki UW (Uniwersytetu Warszawskiego). Współprowadził również wówczas odbywający się w konspiracji Teatr Swena, pracował później również na stanowisku dziennikarza, m.in. w „Kurierze Codziennym” oraz tytule „Świat Młodych”. Lecz na szczególną uwagę w jego biografii zasługuje czas Powstania Warszawskiego, w czasie którego Miron Białoszewski przeżył chwile graniczne, które określiły go i jego mentalność oraz życie artysty lat późniejszych. Otóż dramatem okazało się być już nie tylko samo powstanie, ale to co miało wydarzyć się z nim później, ponieważ został Białoszewski wraz ze swym ojcem przetransportowany do przymusowych robót w głębi Rzeszy. Następnie mógł powrócić na terytoria polskie, lecz nadal będąc robotnikiem pod nieustannym dozorem koncentracyjnym. Później, można śmiało rzec, miało być już tylko lepiej – udało mu się opublikować utwór „Chrystus powstania” oraz pozycje, która zatytułował „Fioletowy gotyk”.

Jego debiut przypadł na rok 1955, wtedy to na łamach „Życia Literackiego” ukazały się wiersze Białoszewskiego, które zbiegły się w czasie z publikacjami takich gigantów poezji jak Herbert. Pierwszy tomik Mirona Białoszewskiego autor opatrzył tytułem „Obroty rzeczy”. Dało się w nim dostrzec cały jego wachlarz przeżyć, którymi poeta żył doznając ich w czasie wojny i okrucieństwa okupacji. Następne lata dzięki temu mogły przynieść kolejne tomy wierszy, wśród których odnajdujemy takie jak choćby jego„Rachunek zachciankowy”, „Mylne wzruszenia”, czy wreszcie „Było i było”, które to sprawiły, że Miron Białoszewski zaczął być poetą popularnym, zaprzestając tym samym anonimowości piszącego tylko do szuflady, lecz przeciwnie. W 1970 roku Mironowi Białoszewskiemu udało się wydać prozą jego jakże popylarny dziś utwór zatytułowany „Pamiętnik z powstawania warszawskiego”, w którym to opisał wojenny koszmar, jaki autor przeżył w czasie powstania.

Zmarł na zawał serca w 1983 roku.

Przeczytaj życiorys: Krzysztof Daukszewicz

Ciekawostki o Mironie Białoszewskim

Po jego debiucie krytycy byli zdezorientowani, nie wiedzieli bowiem, jak właściwie twórczość Mirona Białoszewskiego zaklasyfikować. Ostatecznie chcieli go przypisać do tak zwanej grupy „Współczesności”. Tymczasem sam Białoszewski uważał się za indywidualnego twórcę, nie związanego z żadnym z istniejących nurtów i żadną z grup. Był odrębny, nieomal genialny, a przede wszystkim – inny. Ta inność uwidacznia się w temacie tekstów, jak i kunszcie oraz formie.
Za sprawą swych utworów zyskał tytuł i pseudonim za razem – „Mistrz Miron”.

Cytaty Mirona Białoszewskiego

„To po tym wszystkim matkę Janka wsadzili z innymi jeszcze Niemcy na czołg i ruszyli Alejami Ujazdowskimi do placu Trzech Krzyży. Użyli ich jako żywego zabezpieczenia dla swojego ataku. Mama Janka siedzi na czołgu. I myśli: „No dobrze, ale co to będzie?” Są coraz bliżej. „Jeszcze chwila… no dobrze, ale co to będzie…” Powstańcy jakoś nie strzelają… Bo nie strzelali w takich wypadkach. Tu nastąpił jakiś nieoczekiwany zwrot w sytuacji. Chyba trafienie w czołg czymś. Ci zeskoczyli. Niemcy zginęli (albo w nogi, albo do niewoli). No i – byli u swoich. Nasi. Tu chyba dopiero matka Janka zobaczyła się z nim. I byli do końca razem. On miał wtedy mało lat. Prawie jeszcze harcerski wiek.”