Hanna Chrzanowska (1902-1973) była polską pielęgniarką, działaczką charytatywną, pisarką, pedagogiem, instruktorką oraz prekursorką pielęgniarstwa rodzinnego, domowego, a także parafialnego. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej oraz członkini Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych. Była także naczelną redaktorką czasopisma Pielęgniarka Polska i współorganizatorką Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Jest błogosławioną Kościoła katolickiego.
Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|
Bł. Hanna Chrzanowska – krótki życiorys
Źródła nie podają, aby na przestrzeni lat żyła jakaś święta Hanna, jednak znany jest życiorys błogosławionej Hanny Chrzanowskiej, która jest patronką wszystkich kobiet noszących imię Hanna.
Hanna Helena Chrzanowska herbu Korab urodziła się w 1902 roku w Warszawie. W 1920 roku ukończyła z odznaczeniem Gimnazjum Sióstr Urszulanek. Rozpoczęła studia na polonistyce na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednakże przerwała je, aby rozpocząć naukę w nowo otwartej Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa. Po ukończeniu nauki w tej Szkole wyjechała na stypendium do Francji i Belgii, aby tam kontynuować naukę.
Po powrocie w latach 1926-1929 pracowała w charakterze instruktorki w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. Kilka lat później w ramach działalności Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych uczestniczyła w przygotowywaniu projektu ustawy o pielęgniarstwie, która ostatecznie została uchwalona w roku 1935. Z kolei dwa lata później miała swój udział w powołaniu Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich. Od roku 1929 aż do wybuchu II wojny światowej pełniła funkcję redaktor naczelnej czasopisma „Pielęgniarka Polska”.
Kiedy zaczęła się wojna zgłosiła się w Krakowie do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, w trakcie której zajmowała się osieroconymi dziećmi, uchodźcami oraz więźniami. Już po wojnie pracowała jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko-Położniczej, dawnej reaktywowanej Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarek i Higienistek. Prowadziła później zajęcia w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie, natomiast w 1957 roku została dyrektorką Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie. Kiedy placówka ta została zlikwidowana przeszła na wcześniejszą emeryturę.
Nadal jednak uczestniczyła w pracach Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Opracowała również niezwykle istotny w tamtym czasie podręcznik Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej. Co więcej, postanowiła zorganizować opartą o struktury kościelne i niezależną od państwa pomoc pielęgniarską w Polsce, w czym znalazła wsparcie wtedy jeszcze tylko u księdza Karola Wojtyły. W Krakowie i na terenie archidiecezji udało jej się utworzyć placówki pielęgniarstwa parafialnego. Wspierali ją tak księża, jak i profesorowie, oraz oczywiście pielęgniarki. Rozwijając tę działalność współpracowała już później z kardynałem Wojtyłą. Paweł VI odznaczył ją medalem Pro Ecclesia et Pontilice. Zmarła 29 kwietnia 1973 roku. W 1995 roku Katolickie Stowarzyszenie Pielęgniarek i Położnych zwróciło się do kardynała Franciszka Macharskiego z prośbą o wszczęcie jej procesu beatyfikacyjnego. Hanna Chrzanowska została beatyfikowana 28 kwietnia 2018 roku, już za pontyfikatu papieża Franciszka.
Bł. Hanna Chrzanowska – patronka
Bł. Hanna Chrzanowska jest patronką wielu szkół i placówek o charakterze opiekuńczym.
W 2007 roku powstała Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „AGAPE” im. Hanny Chrzanowskiej w Krakowie.
Wspomnienie liturgicznej błogosławionej Hanny Chrzanowskiej wyznaczono na 28 kwietnia.
W kościele św. Mikołaja w Krakowie przy ul. Kopernika sprawowana jest msza wieczorna w każdą trzecią środę miesiąca o jej rychłą kanonizację.
Bibliografia
Beatyfikacja Hanny Chrzanowskiej, https://parafiamikolaj-krakow.pl/2018/04/28/beatyfikacja-hanny-chrzanowskiej/, dostęp: 22.11.2021.
M. Dziedzic, Hanna Chrzanowska : biografia niepospolitej pielęgniarki na tle epoki. W kręgu patriotycznej powinności i trudnych wyborów, „Niepodległość i Pamięć”, część I w numerze 1/2015, część II w numerze 4/2017.
Życiorys, https://hannachrzanowska.pl/sample-page/, dostęp: 22.11.2021.M. Moskalewicz, Totalitaryzm, narracja, tożsamość. Filozofia historii Hannah Arendt, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2013.
Hanna Chrzanowska, https://pl.wikipedia.org/wiki/Hanna_Chrzanowska, dostęp 30.11.2021.
Autor zdjęcia nieznany – archiwum postulacji, Domena publiczna.
Z wykształcenia politolog (UMCS w Lublinie). Autor jednej monografii, która uzyskała wyróżnienie w konkursie Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych i współautor kolejnej. Pasjonat ciekawostek z przeszłości bliższej i dalszej.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Bernard Nathanson (1926-2011) był amerykańskim lekarzem, profesorem nauk medycznych, który miał wielki udział w kulturowym przewrocie proaborcyjnym w USA w latach 60. i 70. Ponadto jako dyrektor największej kliniki aborcyjnej na świecie odpowiadał za 75 tysięcy aborcji. Kiedy jednak pojawiły się ultrasonografy i zobaczył na ekranie żywe dziecko, zaczął rezygnować z dokonywania aborcji, a po tym jak jego kolega nagrał na kasetę wideo „zabieg” aborcji, przeżył wielki szok. Zaczął rozumieć, że w brutalny sposób zabijał niewinne istoty. Świadomość życia od poczęcia i dokonanych zbrodni wywołała w nim wielkie poczucie winy, z którym długo nie mógł sobie poradzić. Stał się obrońcą życia i przyjął wiarę katolicką. Resztę życia poświęcił obronie nienarodzonych dzieci. Podróżował po świecie, świadcząc o świętości życia, uświadamiając ludziom kłamstwa grup proaborcyjnych (w końcu sam był współzałożycielem jednej z nich) i świadcząc o miłosierdziu okazanym mu przez Boga.
Polub nas:
Zobacz:
