Jerzy VI Windsor (ur. 14 grudnia 1895 r. – zm. 6 lutego 1952 r.) był królem Zjednoczonego Królestwa i Królestwa Brytyjskiej Wspólnoty Narodów od 11 grudnia 1936 r. do swej śmierci. Zasłynął z mobilizowania swych rodaków do walki z Niemcami.
Krótki życiorys Jerzego VI
Późniejszy Jerzy VI był drugim synem Jerzego V i jako taki nie miał w planach objęcia tronu. Tak się jednak stało biegiem wypadków, pomimo, że ojciec gorąco modlił się, by ten nigdy tronu nie objął.
Jerzy VI uczęszczał do marynarki wojennej będąc jeszcze nastolatkiem, aby móc później służyć w Royal Navy i Royal Air Force podczas pierwszej wojny światowej.
Ożenił się z Lady Elizabeth Bowes-Lyon w 1923 roku, natomiast tron Anglii objął w 1936 roku.
Zmarł w 1952 roku zasłynąwszy szczególnie jako ten monarcha w historii Anglii, który dzielił niedole wojenne wraz z bombardowaną wówczas angielską ludnością cywilną.
Rozszerzona biografia Jerzego VI Windsora
Jerzy VI Windsor (Albert Frederick Arthur George; ur. 14 grudnia 1895 r. – zm. 6 lutego 1952 r.) był królem Zjednoczonego Królestwa i Królestwa Brytyjskiej Wspólnoty Narodów od 11 grudnia 1936 r. do swej śmierci. Zasłynął jako symbol brytyjskiej determinacji związanej bezpośrednio z planami zwycięstwa w drugiej wojnie światowej – nad nazistowskimi Niemcami.
Znany jako „Bertie” wśród rodziny i bliskich przyjaciół, Jerzy VI urodził się za panowania swojej prababki, Królowej Wiktorii, i został nazwany na cześć jego pradziadka Alberta, księcia Consorta. Jako drugi syn króla Jerzego V nie oczekiwano, że odziedziczy on tron , więc swoje wczesne życie spędził w cieniu swojego starszego brata Edwarda.
Uczęszczał do marynarki wojennej jako nastolatek i służył w Royal Navy i Royal Air Force podczas pierwszej wojny światowej. W 1920 r. został księciem Yorku. Ożenił się z Lady Elizabeth Bowes-Lyon w 1923 roku, mając później ze związku dwie córki, Elizabeth i Margaret. W połowie lat dwudziestych książę przeszedł terapię logopedyczną dla jąkającego się, pracował więc nad swą wadą, lecz pomimo dużych sukcesów nigdy w pełni jej nie pokonał.
Od 1939 r. Imperium Brytyjskie i Wspólnota Narodów – z wyjątkiem Irlandii – wypowiedziały wojnę nazistowskim Niemcom. Wojna z Królestwem Włoch i Imperium Japonii nastąpiła odpowiednio w 1940 i 1941 r. Król i jego rodzina pozostali w Londynie podczas bombardujących miasto. Był postrzegany jako dzielący trudności zwykłych ludzi, zatem jego popularność wzrosła. Wielka Brytania i jej sojusznicy odnieśli zwycięstwo w 1945 r., ale kolonialne Imperium Brytyjskie ostatecznie jako wielka idea, upadło. Irlandia w dużej mierze oderwała się, a następnie doszło do niepodległości Indii i Pakistanu w 1947 r. Jerzy zatem zrzekł się tytułu cesarza Indii w czerwcu 1948 r. I zamiast tego przyjął nowy tytuł głowy państwa. W późniejszych latach swego panowania nękały go problemy zdrowotne związane z paleniem.
Zmarł na zakrzepicę wieńcową w 1952 r. Jego następcą była jego córka, Elżbieta II.
Ciekawostki o Jerzym VI
- Wojna wywarła bardzo negatywny wpływ na zdrowie Jerzego VI. Po wojnie pogorszyło się ono na skutek częstego palenia. Przeszedł operację nogi, aby uniknąć gangreny, a to z powodu zakrzepicy. Zachorował później na raka płuc oraz gardła. W efekcie, na skutek operacji krtani, do swej śmierci z trudnością mógł mówić.
- Na podstawie książki opowiadającej o pracy króla Jerzego VI z jego logopedą, w 2010 roku powstał film zatytułowany „Jak zostać królem”, w reżyserii Toma Hoopera. W postać króla wcielił się Colin Firth.
Cytaty Jerzego VI Windsora
“By uhonorować dzielnych Mieszkańców, odznaczam Krzyżem Świętego Jerzego Wyspę Fortecę Maltę, aby dawał świadectwo heroizmu i poświęcenia, które długo sławić będzie historia.”
(O Windsorach:) “Nie jesteśmy rodziną, lecz firmą.”
Źródła
https://en.wikipedia.org/wiki/Prince_George,_Duke_of_Kenthttps://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_VI_Windsor
https://pl.wikiquote.org/wiki/Jerzy_VI
https://www.biography.com/royalty/george-vi
Jakub Mazur jest z wykształcenia socjologiem, który swoje zawodowe życie poświęcił pracy dziennikarskiej. Doświadczenie dziennikarskie zdobywał pracując m.in. w podkarpackim czasopiśmie oraz regionalnej telewizji na Śląsku. Prywatnie jest wielkim fanem historii, a pasją tą dzieli się poprzez publikacje na portalu Zyciorysy.info. Jest autorem ponad 1000 tekstów biograficznych.