Znamy cztery święte Emilie. Pierwsza z nich to św. Emilia z Cezarei, która żyła w IV wieku. Trzy pozostałe święte to francuskie zakonnice, które żyły w XVIII oraz XIX wieku.
Św. Emilia z Cezarei – życiorys, patronka
Święta Emilia z Cezarei, również: Emmelia, urodziła się w Cezarei Kapadockiej, prowincji Imperium Rzymskiego, na przełomie III i IV wieku, w okresie, gdy chrześcijaństwo stawało się coraz bardziej powszechne, stanowiąc wyzwanie dla rzymskiego rządu i jego pogańskich rządów. Była żoną Bazylego i urodziła dziewięcioro lub dziesięcioro dzieci. Chwały ołtarzy dostąpiło pięcioro jej dzieci: Bazyli Wielki, Grzegorz z Nyssy, Piotr z Sebasty, Makryna Młodsza i Thesseove.
Emilia spędziła swoje późniejsze lata mieszkając z najstarszą córką, Makryną Młodszą, która wywarła głęboki wpływ na swoją matkę. Nie mając już męża, Emilia i jej córka prowadziły życie poświęcone chrześcijaństwu, otoczone służącymi, których traktowały jak równych sobie, zgodnie z naleganiami Makryny Młodszej. Ich ascetyczny styl życia przyciągnął rzeszę kobiet, które stworzyły klasztor, gdzie za bogatą uważano osobę, która prowadziła czyste i pobożne życie chrześcijańskie, nie zważając na materialistyczne pokusy ziemskich przyjemności i dóbr.
Przyjmuje się, że zmarła w klasztorze 30 maja 375 roku, w opinii świętości. Jej wspomnienie jest obchodzone 30 maja.
Św. Emilia z Cezarei jest uznawana za patronkę matek.
Św. Emilia de Rodat (1787-1852) – życiorys
Emilia Maria Wilhelmina de Rodat przyszła ona na świat 6 września 1787 roku, zaś miejscem jej urodzin był zamek Druelle znajdujący się niedaleko Rodez. Jest to obecnie liczące ok. 25 000 mieszkańców miasto w południowej Francji. Dość wcześnie zaczął jej leżeć na sercu los ubogich, na rzecz których w roku 1804 zrezygnowała z części dziedziczonego majątku. W młodości przebywała w trzech zakonach: u szarytek w Nevers, panien adoratorek w Cahors oraz u sióstr miłosierdzia w Moissac. Jednakże prawdziwym jej powołaniem okazało się nauczanie, którego wagę dostrzegła już wcześniej podczas pobytu w Villefranche. Przełomowy był dla niej rok 1815, w którym to wraz z trójką innych dziewcząt zaczęła uczyć biedne dzieci. W ten sposób powstało później zgromadzenie zakonne Świętej Rodziny, które jeszcze za jej życia rozrosło się do 36 domów. Emilia de Rodat zmarła 19 września 1852 roku. Została beatyfikowana, jak i kanonizowana przez Piusa XII, odpowiednio w 1940 i 1950 roku.
Św. Emilia de Vialar (1797-1856) – życiorys
Emilia de Vialar urodziła się w Gaillac (południe Francji) 12 września 1797 roku. Wcześnie straciwszy matkę przez długi czas była skazana na towarzystwo ojca, który miał trudny charakter. Dopiero w roku 1832 prowadzenie domu rodzinnego przejęła jej bratowa, zaś ona odziedziczyła dość pokaźny spadek. Zrobiła z niego pożytek: wraz ze swoimi trzema przyjaciółkami założyła zgromadzenie pod wezwaniem św. Józefa od Zjawienia. Za aprobatą biskupa przyjęła później zaproszenie swojego brata, oficera armii francuskiej, do Algieru. Tu jednak popadła w konflikt z lokalnym biskupem, który po pierwsze oczekiwał przeniesienia tam macierzystego domu zakonnego, a po drugie chciał narzucić Emilii własne reguły zakonne. Kiedy odmówiła biskup zemścił się nakładając na nią i jej współpracowniczki ekskomunikę.
Jak podkreślają Henryk Fros i Franciszek Sowa, jak sobie mentalnie i duchowo z tym poradziła stało się w kontekście dekretu kanonizacyjnego dowodem heroiczności. Emilia powróciła do Francji i kilkakrotnie się przenosząc osiadła w końcu wraz ze swoim domem zakonnym w okolicach Marsylii. Jej praca została doceniona: w roku 1842 otrzymała dekret pochwalny Stolicy Świętej. Łącznie założyła 42 domy zakonne, które zajmowały się edukacją lub działalnością szpitalną. Emilia de Vialar zmarła 24 sierpnia 1856 roku. Została beatyfikowana i kanonizowana przez Piusa XII, odpowiednio w 1939 i 1951 roku.
Św. Emilia de Villeneuve (1811-1854) – życiorys
Joanna Emilia de Villeneuve przyszła na świat 9 marca 1811 w Tuluzie (południe Francji). Urodziła się w zamożnej rodzinie markiza de Vileneuve. Na zamku w Hauterive w pobliżu Castres spędziła swoje pierwsze lata życia. Chociaż wzrastała w bogactwie to dzięki bogobojnym i troszczącym się o innych rodzicom, od najmłodszych lat była wrażliwa na ludzką biedę i potrzeby. Miała 14 lat, gdy straciła matkę, a trzy lata później zmarła jej siostra Oktawia. Te tragiczne wydarzenia oraz kontakt z jezuitą Le Blanc, który stał się jej powiernikiem i spowiednikiem, wywarły decydujący wpływ na jej dalsze losy. W wieku 19 lat przeniosła się z rodziną na zamek, prowadziła dom i odciążała ojca, który w latach 1826-30 był burmistrzem Castres. Wówczas poczuła w sobie powołanie zakonne.
W 1836 roku założyła w Castres Zgromadzenie Sióstr od Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, zwane „błękitnymi siostrami z Castres”. Do zakonu poza podstawowymi ślubami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa wprowadziła czwarty ślub, wyrażający charyzmat zgromadzenia, który dotyczy pracy dla zbawienia dusz i uświęcenia bliźnich. W 1853 roku zatwierdził je bł. Pius IX. Polami działań sióstr są głównie opieka i wychowanie dzieci oraz młodzieży, przede wszystkim dziewcząt, ze szczególnym uwzględnieniem formacji chrześcijańskiej oraz przygotowania do dorosłego życia. Pierwszą przełożoną generalną była założycielka, która w 1853 roku ustąpiła, aby lepiej poświęcić się posłudze zakonnej. Zmarła w opinii świętości, w domu zgromadzenia w Castres dnia 2 października 1854 roku w wyniku szalejącej tam cholery.
Obecnie ponad 700 „błękitnych sióstr” pracuje w 16 państwach, gdzie prowadzą różne dzieła, m.in. ponad 50 kolegiów, przytułki, liczne sierocińce, placówki służby zdrowia, pomagają także biednym rodzinom.
Siostra Emilia de Villeneuve została beatyfikowana 5 lipca 2009 roku przez papieża Benedykta XVI. Dnia 17 maja 2015 roku wraz z trzema innymi zakonnicami została kanonizowana przez papieża Franciszka.
Bibliografia
Emmelia of Caesarea, https://en.wikipedia.org/wiki/Emmelia_of_Caesarea, dostęp: 22.01.2022
Emilia z Cezarei, https://pl.wikipedia.org/wiki/Emilia_z_Cezarei, dostęp: 22.01.2022
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 2, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997.
Emilia de Villeneuve – nowa błogosławiona z Francji, https://www.ekai.pl/emilia-de-villeneuve-nowa-blogoslawiona-z-francji/, dostęp: 22.01.2022
Redaktor, administrator i osoba odpowiedzialna za pozycjonowanie portalu. Jest właścicielem firmy SEO GetLink.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Bernard Nathanson (1926-2011) był amerykańskim lekarzem, profesorem nauk medycznych, który miał wielki udział w kulturowym przewrocie proaborcyjnym w USA w latach 60. i 70. Ponadto jako dyrektor największej kliniki aborcyjnej na świecie odpowiadał za 75 tysięcy aborcji. Kiedy jednak pojawiły się ultrasonografy i zobaczył na ekranie żywe dziecko, zaczął rezygnować z dokonywania aborcji, a po tym jak jego kolega nagrał na kasetę wideo „zabieg” aborcji, przeżył wielki szok. Zaczął rozumieć, że w brutalny sposób zabijał niewinne istoty. Świadomość życia od poczęcia i dokonanych zbrodni wywołała w nim wielkie poczucie winy, z którym długo nie mógł sobie poradzić. Stał się obrońcą życia i przyjął wiarę katolicką. Resztę życia poświęcił obronie nienarodzonych dzieci. Podróżował po świecie, świadcząc o świętości życia, uświadamiając ludziom kłamstwa grup proaborcyjnych (w końcu sam był współzałożycielem jednej z nich) i świadcząc o miłosierdziu okazanym mu przez Boga.
Polub nas:
Zobacz:
