Znamy cztery święte Emilie. Pierwsza z nich to św. Emilia z Cezarei, która żyła w IV wieku. Trzy pozostałe święte to francuskie zakonnice, które żyły w XVIII oraz XIX wieku.
Św. Emilia z Cezarei – życiorys, patronka
Święta Emilia z Cezarei, również: Emmelia, urodziła się w Cezarei Kapadockiej, prowincji Imperium Rzymskiego, na przełomie III i IV wieku, w okresie, gdy chrześcijaństwo stawało się coraz bardziej powszechne, stanowiąc wyzwanie dla rzymskiego rządu i jego pogańskich rządów. Była żoną Bazylego i urodziła dziewięcioro lub dziesięcioro dzieci. Chwały ołtarzy dostąpiło pięcioro jej dzieci: Bazyli Wielki, Grzegorz z Nyssy, Piotr z Sebasty, Makryna Młodsza i Thesseove.
Emilia spędziła swoje późniejsze lata mieszkając z najstarszą córką, Makryną Młodszą, która wywarła głęboki wpływ na swoją matkę. Nie mając już męża, Emilia i jej córka prowadziły życie poświęcone chrześcijaństwu, otoczone służącymi, których traktowały jak równych sobie, zgodnie z naleganiami Makryny Młodszej. Ich ascetyczny styl życia przyciągnął rzeszę kobiet, które stworzyły klasztor, gdzie za bogatą uważano osobę, która prowadziła czyste i pobożne życie chrześcijańskie, nie zważając na materialistyczne pokusy ziemskich przyjemności i dóbr.
Przyjmuje się, że zmarła w klasztorze 30 maja 375 roku, w opinii świętości. Jej wspomnienie jest obchodzone 30 maja.
Św. Emilia z Cezarei jest uznawana za patronkę matek.
Św. Emilia de Rodat (1787-1852) – życiorys
Emilia Maria Wilhelmina de Rodat przyszła ona na świat 6 września 1787 roku, zaś miejscem jej urodzin był zamek Druelle znajdujący się niedaleko Rodez. Jest to obecnie liczące ok. 25 000 mieszkańców miasto w południowej Francji. Dość wcześnie zaczął jej leżeć na sercu los ubogich, na rzecz których w roku 1804 zrezygnowała z części dziedziczonego majątku. W młodości przebywała w trzech zakonach: u szarytek w Nevers, panien adoratorek w Cahors oraz u sióstr miłosierdzia w Moissac. Jednakże prawdziwym jej powołaniem okazało się nauczanie, którego wagę dostrzegła już wcześniej podczas pobytu w Villefranche. Przełomowy był dla niej rok 1815, w którym to wraz z trójką innych dziewcząt zaczęła uczyć biedne dzieci. W ten sposób powstało później zgromadzenie zakonne Świętej Rodziny, które jeszcze za jej życia rozrosło się do 36 domów. Emilia de Rodat zmarła 19 września 1852 roku. Została beatyfikowana, jak i kanonizowana przez Piusa XII, odpowiednio w 1940 i 1950 roku.
Św. Emilia de Vialar (1797-1856) – życiorys
Emilia de Vialar urodziła się w Gaillac (południe Francji) 12 września 1797 roku. Wcześnie straciwszy matkę przez długi czas była skazana na towarzystwo ojca, który miał trudny charakter. Dopiero w roku 1832 prowadzenie domu rodzinnego przejęła jej bratowa, zaś ona odziedziczyła dość pokaźny spadek. Zrobiła z niego pożytek: wraz ze swoimi trzema przyjaciółkami założyła zgromadzenie pod wezwaniem św. Józefa od Zjawienia. Za aprobatą biskupa przyjęła później zaproszenie swojego brata, oficera armii francuskiej, do Algieru. Tu jednak popadła w konflikt z lokalnym biskupem, który po pierwsze oczekiwał przeniesienia tam macierzystego domu zakonnego, a po drugie chciał narzucić Emilii własne reguły zakonne. Kiedy odmówiła biskup zemścił się nakładając na nią i jej współpracowniczki ekskomunikę.
Jak podkreślają Henryk Fros i Franciszek Sowa, jak sobie mentalnie i duchowo z tym poradziła stało się w kontekście dekretu kanonizacyjnego dowodem heroiczności. Emilia powróciła do Francji i kilkakrotnie się przenosząc osiadła w końcu wraz ze swoim domem zakonnym w okolicach Marsylii. Jej praca została doceniona: w roku 1842 otrzymała dekret pochwalny Stolicy Świętej. Łącznie założyła 42 domy zakonne, które zajmowały się edukacją lub działalnością szpitalną. Emilia de Vialar zmarła 24 sierpnia 1856 roku. Została beatyfikowana i kanonizowana przez Piusa XII, odpowiednio w 1939 i 1951 roku.
Św. Emilia de Villeneuve (1811-1854) – życiorys
Joanna Emilia de Villeneuve przyszła na świat 9 marca 1811 w Tuluzie (południe Francji). Urodziła się w zamożnej rodzinie markiza de Vileneuve. Na zamku w Hauterive w pobliżu Castres spędziła swoje pierwsze lata życia. Chociaż wzrastała w bogactwie to dzięki bogobojnym i troszczącym się o innych rodzicom, od najmłodszych lat była wrażliwa na ludzką biedę i potrzeby. Miała 14 lat, gdy straciła matkę, a trzy lata później zmarła jej siostra Oktawia. Te tragiczne wydarzenia oraz kontakt z jezuitą Le Blanc, który stał się jej powiernikiem i spowiednikiem, wywarły decydujący wpływ na jej dalsze losy. W wieku 19 lat przeniosła się z rodziną na zamek, prowadziła dom i odciążała ojca, który w latach 1826-30 był burmistrzem Castres. Wówczas poczuła w sobie powołanie zakonne.
W 1836 roku założyła w Castres Zgromadzenie Sióstr od Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, zwane „błękitnymi siostrami z Castres”. Do zakonu poza podstawowymi ślubami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa wprowadziła czwarty ślub, wyrażający charyzmat zgromadzenia, który dotyczy pracy dla zbawienia dusz i uświęcenia bliźnich. W 1853 roku zatwierdził je bł. Pius IX. Polami działań sióstr są głównie opieka i wychowanie dzieci oraz młodzieży, przede wszystkim dziewcząt, ze szczególnym uwzględnieniem formacji chrześcijańskiej oraz przygotowania do dorosłego życia. Pierwszą przełożoną generalną była założycielka, która w 1853 roku ustąpiła, aby lepiej poświęcić się posłudze zakonnej. Zmarła w opinii świętości, w domu zgromadzenia w Castres dnia 2 października 1854 roku w wyniku szalejącej tam cholery.
Obecnie ponad 700 „błękitnych sióstr” pracuje w 16 państwach, gdzie prowadzą różne dzieła, m.in. ponad 50 kolegiów, przytułki, liczne sierocińce, placówki służby zdrowia, pomagają także biednym rodzinom.
Siostra Emilia de Villeneuve została beatyfikowana 5 lipca 2009 roku przez papieża Benedykta XVI. Dnia 17 maja 2015 roku wraz z trzema innymi zakonnicami została kanonizowana przez papieża Franciszka.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Bibliografia
Emmelia of Caesarea, https://en.wikipedia.org/wiki/Emmelia_of_Caesarea, dostęp: 22.01.2022
Emilia z Cezarei, https://pl.wikipedia.org/wiki/Emilia_z_Cezarei, dostęp: 22.01.2022
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 2, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997.
Emilia de Villeneuve – nowa błogosławiona z Francji, https://www.ekai.pl/emilia-de-villeneuve-nowa-blogoslawiona-z-francji/, dostęp: 22.01.2022
Redaktor i administrator strony Zyciorysy.info. Od 2018 roku zgłębia historie znanych ludzi, w czym pomagają mu dziesiątki książek z życiorysami znanych postaci, wideo wywiady czy publikacje internetowe. Efektem tych działań jest ponad 450 opublikowanych życiorysów. Jego publikacje bywają źródłem dla wielu znanych portali.
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: