Św. Jakub

O Jakubie Większym Apostole wiemy, iż zmarł śmiercią męczeńską w 43 lub 44 roku. Był jednym z 12 apostołów Chrystusa. Jako męczennik, jest świętym Kościoła katolickiego oraz wielu innych, jak na przykład ormiańskiego, koptyjskiego czy ewangelickiego.

Krótki życiorys św. Jakuba

Święty Jakub, zwany także Jakubem, synem Zebedeusza, lub Jakubem Większym (urodzony w Galilei, w Palestynie – zmarł w 44 r., w Jerozolimie; święto 25 lipca), jeden z Dwunastu Apostołów, czyli członek najgłębszego kręgu Jezusa, również jako jedyny apostoł, którego męczeństwo jest zapisane w Nowym Testamencie.

Jako członek wewnętrznego kręgu Jakub był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (Ew. Marka 5:37, Ew. Łukasza 8:51), Przemienienia Pańskiego (Ew. Marka 9: 2) i agonii Jezusa w Ogrodzie Getsemani (Ew. Mark 14: 33, Ew. Mateusza 26:37). Jakub i Jan poprosili Jezusa, aby pozwolił im usiąść w swej przyszłej chwale, jeden po prawej, a drugi po jego lewej stronie (Mk 10: 35–40).

Jakub został ścięty na rozkaz króla Heroda Agryppy I z Judei; zgodnie z hiszpańską tradycją jego ciało zabrano do Santiago de Compostela, gdzie jego sanktuarium przyciąga pielgrzymów z całego świata.

Biografia rozszerzona św. Jakuba

Apostoł (po grecku: apostolos, „osoba posłana”) którykolwiek z 12 uczniów wybranych przez Jezusa Chrystusa. Termin ten odnosi się czasem do innych, zwłaszcza Pawła, który nawrócił się na chrześcijaństwo kilka lat po śmierci Jezusa. W Ewangelii Łukasza 6:13 jest powiedziane, że Jezus wybrał 12 spośród swoich uczniów „których nazwał apostołami”, a w Ewangelii Marka 6:30 dwunastu nazywa się apostołami, gdy wspomina się o ich powrocie z misji głoszenia i uzdrawiania, na której Jezus ich wysłał. Pełna lista Dwunastu jest podana z pewnymi zmianami u Marka (3), Mateusza (10) i Łukasza (6), a mianowicie jako: Piotr; Jakub i Jan (synowie Zebedeusza); Andrzej; Philip; Bartłomiej; Mateusz; Tomasz; Jakuba, syna Alfeusza; Tadeusz, czyli Judasz, syn Jakuba; Szymon Kananejczyk lub Zelota; i Judasz Iskariota.

Szczęśliwa liczba 12

Wydaje się, że szczególne znaczenie przypisano numerowi 12, który niektórzy uczeni interpretują jako odniesienie do 12 plemion Izraela. Kiedy po odejściu i śmierci zdrajcy Judasza Iskarioty pozostała luka, podjęto natychmiastowe kroki, aby wypełnić go wyborem Macieja (Dz 1). Do członków tego 12-osobowego zespołu słowo „apostoł” jest zwykle stosowane w „Dziejach Apostolskich”. Tam też odnajdujemy Jakuba.

Wczesne lata

Jakub Większy był synem Zabedeusza i Salome. Miał młodszego brata, którym był słynny św. Jan Ewangelista. Obaj trudnili się rybactwem, mieszkając nad wodami Jeziora Galilejskiego. Ze źródeł wiemy, że obaj współpracowali ze św. Piotrem Apostołem. Natomiast ich matka zaliczała się do grona kobiet, które usługiwały samemu Jezusowi podczas jego działalności publicznej.

Zaufany Jezusa

Jakub należał do grona osób najbliższych Jezusowi, tak przynajmniej wynika z dostępnych źródeł, był zatem Apostołem Chrystusa, lecz nie szeregowym, bowiem mowa w Piśmie o tym, iż stał na czele uczniów Jezusa najbliższych. Fakty takie jak jego obecność jego przy wskrzeszeniu córki Jaira, przy modlitwie w Ogrójcu czy też na Górze Tabor oraz o cudownym połowie ryb, świadczy o dostojeństwie św. Jakuba i zaufaniu, jakim darzył go Mesjasz.

„Syn gromu”

To zatem, czyli jego uprzywilejowana bliskość, zapewne była kluczowa i pozwoliła mu na wypowiedzenie propozycji, która według wielu ujawniła jego temperament. Otóż, gdy przechodzili przez Samarię, Jakub zechciał, aby Jezus sprawił, by wyładowanie atmosferyczne spaliło niegościnne miasto (Łk 9,54). W drodze do Jerozolimy natomiast Jakub nalegał na swoją matkę lub ją nakłonił, by to dla niego i jego brata Jana, uzyskała od Pana Jezusa pierwsze dla nich miejsce w królestwie mesjańskim (Mt 20,20-28). Kiedy Jezus zapowiedział zniszczenie świątyni, Jakub to chciał wówczas bezzwłocznie dowiedzieć się, w jakim to dokładnie czasie wydarzenie to nastąpi. Żywe usposobienie Jakuba sprawiło, że uzyskał dobry przydomek: „syn gromu” (Mk 3, 17).

Patron Hiszpanii i Portugalii

Tradycja zapisana w źródłach podaje, że św. Jakub Większy po Zesłaniu Ducha Świętego udał się na tereny hiszpańskie, aby to tam głosić właśnie Dobrą Nowinę. Z tego też zapewne powodu jest to Jakub właśnie szczególnie czczony w Portugalii i Hiszpanii, będąc pierwszym patronem wymienionych krajów. W efekcie swych zasług w Hiszpanii i Portugalii, został biskupem Jerozolimy.

Śmierć

Jakub został ścięty na rozkaz króla Heroda Agryppy I z Judei; zgodnie z hiszpańską tradycją jego ciało zabrano do Santiago de Compostela, gdzie jego sanktuarium przyciąga pielgrzymów z całego świata.

Znaczenie

Jakub był jednym z apostołów, którzy szukali również władzy nad innymi, czymś, co Jezus wyrzucał mu: „I Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, przychodzą do niego, mówiąc: Nauczycielu, chcemy, abyś nam uczynił, czego tylko zapragniemy. I rzekł do nich: Cóż byście chcieli, abym wam uczynił? Daj nam, abyśmy siedzieli, na prawicy twojej, a drugi na lewicy twojej, w chwale twojej.” (Marek 10: 35-40)

Jezus wykorzystuje tę okazję, aby powtórzyć swoją lekcję o tym, jak osoba, która chce być „wielka” w królestwie Bożym, musi nauczyć się być „najmniejszym” tutaj na ziemi, służyć wszystkim innym i wyprzedzać ich własne potrzeby i pragnienia. Nie tylko Jakub i Jan są karani za poszukiwanie własnej chwały, ale reszta jest karana za to, że są zazdrośni o to.

Jest to jedna z niewielu okazji, w których Jezus ma wiele do powiedzenia na temat władzy politycznej. W przeważającej części trzyma się kwestii religijnych. W rozdziale 8 przemawiał przeciwko kuszeniu „zaczynem faryzeuszy … i zaczynu Heroda”, ale gdy chodzi o szczegóły, zawsze skupiał się na problemach z faryzeuszami.

Ciekawostki o św. Jakubie

• Apostoł Jakub poniósł śmierć męczeńską jako pierwszy z dwunastu apostołów. Jego szczątki znajdować się mają w Santiago de Compostela, przeniesione tam w VII wieku z Jerozolimy.
• Tradycja oraz źródła utrzymują, że Apostoł Jakub przed śmiercią ucałował swego kata, który wówczas to nawrócił się na wiarę chrześcijańską i również poniósł śmierć jako męczennik.
• Legenda mówi, że ciało Jakuba dotarło do Hiszpanii w cudowny sposób, bowiem w łodzi bez wioseł. Położone natomiast na kamieniu przybrzeżnym roztopiło się, tworząc sarkofag.
• Diecezja krakowska w XV wieku liczyła aż 28 kościołów jego imienia. Najstarsze pochodzą z przełomu wieków XI-XII, większość natomiast z XIII wieku.

Źródła

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Jakub_Wi%C4%99kszy_Aposto%C5%82
• https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-25a.php3
• http://www.niedziela.pl/artykul/56936/nd/Jakub-Starszy-apostol-z-Composteli
• https://www.learnreligions.com/james-the-apostle-profile-and-biography-248809

Tagi: