Św. Józef

Józef z Nazaretu – małżonek Marii z Nazaretu, opiekun Świętej Rodziny, święty Kościoła powszechnego. Jest patronem chrześcijańskich małżeństw, rodzin oraz ludzi pracy i dobrej śmierci.

• Św. Józef był z zawodu stolarzem i cieślą.
• Jego żoną była Maryja, a Jezus poczęty za sprawą Ducha Świętego był jego przybranym synem.
• Musieli uciekać do Egiptu, gdyż Herod chciał zgładzić ich dziecię. Po powrocie osiedlili się w Nazarecie (Galilea).
• Ostatni raz na kartach Pisma Świętego Józef pojawia się, gdy podczas powrotu z paschalnej pielgrzymki do Jerozolimy, dwunastoletni Jezus odłączył się od nich.

To kilka ważnych punktów w życiorysu św. Józefa. Poniżej znajduje się jego życiorys dzięki któremu możesz bliżej zapoznać się z postacią Świętego.

Życiorys św. Józefa

Imię św. Józefa w Ewangeliach pojawia się 14 razy i poświęcają mu one 26 wierszy. Więcej na temat Świętego odnajdziemy w apokryfach, które opowiadają o jego rodzinie, małżeństwie, pracy i śmierci, jednak zbyt wiele w nich legend, aby można je traktować poważnie.

Ewangelie św. Mateusza i św. Łukasza podają, że Józef pochodził z rodu króla Dawida.

Majątku nie odziedziczył, a z zawodu był stolarzem i cieślą. Św. Justyn, który żył blisko czasów apostolskich podaje, że Józef wykonywał narzędzia gospodarcze i rolnicze.

Po zaślubinach Matki (Jezusa), Marii z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego (Mt 1:18). Józef gdy dowiedział się, że oczekuje Ona dziecka, które nie będzie jego potomkiem, postanowił Ją dyskretnie oddalić i nie narażać Jej na zniesławienie. Jednak we śnie ukazał mu się anioł Pański, który rzekł Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. (Mt 1:20). Józef wziął Maryję do swojego domu, a następnie udał się z Nią na spis ludności do Betlejem, gdzie narodził się Jezus. Według ciała Józef nie był ojcem Jezusa, jednak był nim według prawa żydowskiej jako prawomocny małżonek Maryi. Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo, jednak wobec prawa żydowskiego i otoczenia Józef był uważany za ojca Pana Jezusa.

Zanim Jezus się urodził, ukazało się zarządzenie cesarza Augusta o spisie ludności, gdzie każdy mieszkaniec był spisywany wg. miejsca swego urodzenia. Józef pochodził z Betlejem, dlatego udał się tam z Maryją. Gdy dotarli na miejsce, Maria urodziła Jezusa i położyła Go w złobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. Święty Józef był świadkiem pokłonu pasterzy wobec nowo narodzonego dziecięcia. Dziecię po ośmiu dniach obrzezano i zaniesiono do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu oraz złożyć ofiarę wykupującą.

Ponownie Józefowi we śnie ukazał się anioł Pański, gdyż Herod chciał zgładzić dziecię. Józef dostał polecenie ucieczki do Egiptu, gdzie też się udali i wrócili stamtąd dopiero po śmierci Heroda. Osiedli w Nazarecie w Galilei.

Józef był na tym świecie najbliższym Jezusowi po Maryi świadkiem tajemnicy Wcielenia, Bożego Narodzenia i młodości Chrystusa. „Mąż sprawiedliwy”, jak nazywa go Ewangelia, wierny sługa i opiekun Syna Bożego i Jego Matki.

Józef na kartach Pisma Świętego po raz ostatni pojawia się, gdy podczas powrotu z paschalnej pielgrzymki do Jerozolimy, dwunastoletni Jezus odłączył się od rodziców i został po trzech dniach poszukiwań odnaleziony w świątyni (Łk 2,42). Później ewangelie milczą na temat św. Józefa. Ewangelia przy rozpoczęciu nauczania Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej już nie wspomina o Józefie, co skłania do wniosku, że najprawdopodobniej wtedy już nie żył. Można się domyślać, że miał najpiękniejszą śmierć i pogrzeb, jaki można sobie wyobrazić, gdyż byli przy nim w tych ostatnich chwilach jego życia Jezus i Maryja. Może właśnie dlatego tradycja nazwała go patronem dobrej śmierci.

Św. Józef – patron

Św. Józef jest patronem Kościoła powszechnego, wielu zakonów, krajów, diecezji i miast oraz patronem małżonków i rodzin chrześcijańskich, ojców, sierot. Jest także patronem robotników, cieśli, drwali, rękodzielników, rzemieślników, wszystkich pracujących i uciekinierów oraz wspomnianej już dobrej śmierci.

Ciekawostki o św. Józefie

Gdy poślubił Maryję nie był stary. Dopiero sztuka renesansu (a także i nasze kolędy) robią z niego niesłusznie staruszka.

Wedle powszechnej wiary Kościoła Zachodniego żył w dziewictwie.

Franciszkanie darzą szczególną czcią św. Józefa, który jest jednym z patronów ich zakonu. W konstytucjach braci mniejszych jest zapis, iż „wszyscy bracia będą czcić i naśladować świętego Józefa, Opiekuna zakonu, przedziwny wzór życia zakonnego”. Na zakończenie dnia franciszkanie powierzają się św. Józefowi, prosząc aby patron dobrej śmierci wraz z Najświętszą Maryją Panną towarzyszyli im w chwili umierania.

Kościół katolicki obchodzi uroczystość liturgiczną Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny dnia 19 marca. Tego samego dnia jego święto przypada w kościele anglikańskim i ewangelickim, natomiast w Kościele prawosławnym jego święto przypada w styczniu.

Kult św. Józefa, wcześniejszy na Wschodzie, na Zachodzie zaznacza się wyraźniej dopiero w IX wieku. W średniowieczu do jego rozwoju przyczyniają się zakony, św. Brygida Szwedzka, św. Bernard z Clairveaux, św. Bernardyn ze Sieny, a w XVI wieku św. Teresa z Avili.

Początki kultu św. Józefa w Polsce sięgają przełomu XI i XII wieku. Główne sanktuarium z wizerunkiem Świętego, które słynie wieloma łaskami, znajduje się w Kaliszu. Papież Jan XXIII (tercjarz franciszkański) przesłał w 1963 dla sanktuarium swój pierścień, który ofiarował jako specjalne wotum.

Przy kościołach franciszkańskich dawniej działały bractwa dobrej śmierci, których patronem jest właśnie św. Józef. Najbardziej znanym stowarzyszeniem, które działa do dziś jest Arcybractwo Męki Pańskiej, które od ponad 400 lat działa nieprzerwanie przy bazylice franciszkanów w Krakowie.

Kościół katolicki ukazuje świętego Józefa jako wzór wielu cnót, takich jak: posłuszeństwo Bogu, wiara, męstwo, pracowitość, czystość, sprawiedliwość, piękna miłość, ubóstwo, skromność, milczenie czy opanowanie.

Na świecie istnieją ośrodki badawcze, które prowadzą studia z zakresu józefologii, czyli refleksji teologicznej na temat św. Józefa.

Kościół katolicki uważa św. Józefa za postać wyjątkową, gdyż Bóg obdarzył go łaską i zaufaniem powierzając mu Marię i Jezusa pod jego opiekę. Święty Józef jest ukazywany przez Kościół katolicki również jako pogromca duchów piekielnych.

W ikonografii Święty Józef jest przedstawiany na wiele sposobów, m.in. w obrazie Świętej Rodziny, z narzędziami cieśli, z lilią (symbolem czystości) czy z Jezusem (trzyma go na ręku lub stoi obok Niego). Jest przedstawiany również w scenach: w szopce betlejemskiej, ofiarowaniu w świątyni, przy pokłonie Mędrców ze Wschodu, ucieczce do Egiptu i znalezieniu 12-letniego Jezusa w świątyni.

Istnieje wiele zgromadzeń pod wezwaniem Świętego; kilka sanktuariów jemu poświęconych – ośrodków licznych pielgrzymek (Montreal, Barcelona, Louvain itd.); wiele czasopism oraz dwa główne ośrodki naukowe, poświęcone specjalistycznym studiom teologicznym: w Montrealu (Kanada) oraz w Valladolid (Hiszpania).

Św. Józef – najczęściej zadawane pytania

Źródła

https://www.franciszkanie.pl/artykuly/sw-jozef-z-nazaretu
https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_z_Nazaretu
„Święci i Błogosławieni Kościoła Katolickiego”, Biskup Karol Radoński, 1947
„Twoje imię”, Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, 2000

Tagi: