Jan Chrzciciel

Jan Chrzciciel był żydowskim pustelnikiem, prorokiem muzułmanów i chrześcijan. Jest świętym kościoła katolickiego i prawosławnego.

Spis treści

Krótki życiorys Jana Chrzciciela

Jan Chrzciciel – w języku hebrajskim imię Jan oznacza „Bóg jest łaskawy” albo „Jahwe się zmiłował”. Św. Jan, czyli syn kapłana Zachariasza i Elżbiety. Historia Jana zaczyna się w Piśmie już w momencie, gdy anioł Gabriel zwiastował Zachariaszowi na temat jego przyszłego syna, który będzie człowiekiem niezwykłym, na co też wskazuje już samo jego imię. Warto tez zaznaczyć, że Jan był od Jezusa starszy zaledwie o sześć miesięcy.

Według źródeł istotny w życiu Jana był okres, gdy pędził żywot pustelnika i anachorety. Przełom nastąpił gdy skończył 30 lat, bowiem zgodnie z literą ówczesnego prawa mógł występować publicznie lub głosić nowinę. Źródła mówią, że Jan zadebiutował w piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza. Świat usłyszał wówczas z jego ust, że nadejście Mesjasza jest rychłe. Wiąże się z tym taki oto opis: „Miał bowiem za odzienie sierść wielbłąda i pas skórzany na biodrach. Żywił się zaś jedynie szarańczą i miodem leśnym”. Przy czym akcentowany jest też fakt, iż podkreślał często doniosłość czynienia pokuty i potrzebę wewnętrznego przeobrażenia, jednocześnie chrzcząc w Jordanie coraz większą ilość chętnych do wejścia na Ścieżkę.

W ten sposób Jan uruchomił cały nowy ruch religijny, który miał ogarnąć wtedy Palestynę. „Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie: ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów”, zwykł wtedy powiadać.

Prawdziwy przełom miał miejsce w życiu Jana, gdy przyszedł do niego Jezus. Wówczas to ochrzcił go, jednak nie bez wątpliwości, bowiem wiedział, że to co głosi, dotyczy właśnie Jezusa. Nie ulega wątpliwości, że Jan w owym czasie miał wielu wrogów, którzy, wg Pisma, bali się jednak jego, zajmując stanowisko raczej wyczekujące.

Jan poniósł śmierć męczeńską z rąk kata działającego z rozkazu króla Heroda II Antypasa. Motywem, który zadecydował, był fakt, iż Jan rzucił mu prosto w oczy, że spółkuje z żoną swego brata. W tenże sposób naraził się śmiertelnie. Herod Antypas działał wówczas pod wpływem decyzji owej żony brata, którą zabrał oddalając swoją ślubną. Rozkazała ona poniekąd przynieść jej głowę Jana na tacy – a Herod przystał na to, wydając odpowiednią decyzję.

„Kilka myśli o świętym Janie Chrzcicielu” jest książką Jana Twardowskiego, która wspaniale oddaje postać Świętego.

Biografia rozszerzona Jana Chrzciciela

Jan Chrzcieciel przyszedł na świat w En Kerem w latach pomiędzy 6 a 2 r. p.n.e. Był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety. Geneza Jana Chrzciciela opiera się na zwiastowaniu – Zachariaszowi ukazał się bowiem anioł Gabriel, mówiąc, że będzie miał niezwykłego syna. Stąd też pochodzi imię Jan, oznaczające w hebrajskim „Jahwe się zmiłował” czy też „Bóg jest łaskawy”. Mowa rzecz jasna o faktach kreślonych w Piśmie Świętym, które jest tu źródłem najlepszym.

Przed ukończeniem trzydziestego roku życia Jan był pustelnikiem, wiądącym żywot anachorety. Zmiana nadeszła wraz z ukończeniem wieku lat trzydziestu, ponieważ ten wiek dawał wówczas ludziom prawo głoszenia i publicznego występowania. Jan Chrzciciel głosił, iż rychło nadejdzie mesjasz który odmieni oblicze świata. Natomiast więcej światła w sprawie Jana, jego trybu życia i osobowości, odnajdujemy w takich oto zdaniach: „Miał bowiem za odzienie sierść wielbłąda i pas skórzany na biodrach. Żywił się zaś jedynie szarańczą i miodem leśnym”.

Jan głosił, iż wewnętrzne przeobrażenie jest koniecznością, bez której nie można wejść w kontakt z Bogiem. Podkreślał przy tym szereg konieczności, na czele z czynieniem pokuty, oraz, jak wiadomo – z chrztem, którego udzielał chętnym w rzece Jordan. Jan zapoczątkował niejako cały nowy ruch religijny na terenach ówczesnej Palestyny, natomiast czynił przy tym wielkie zastrzeżenie, mówiąc i powtarzając, iż „Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie: ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów”, zwykł wtedy powiadać.

Śledząc sprawę Jana Chrzciciela w Piśmie Świętym, zwraca uwagę jeden istotny wątek, mianowicie zdarzenie, w którym dochodzi do spotkania Jana Chrzciciela z Jezusem Chrystusem. Wówczas to Jan udziela Mesjaszowi chrztu, lecz jednocześnie oddaje mu hołd, jako temu, którego od lat chciał zapowiadać. Pismo jednakowoż wypowiada się bynajmniej nie na marginesie, iż obaj mieli wówczas wielu wrogów, Jan szczególnie. Budził on pewnie rodzaj lęku, rzecz jasna nie tylko w faryzeuszach, ale lęk ten miał wkrótce sprowadzić na Jana nieszczęście.

Z rozkazu króla Heroda II Antypasa Jan poniósł śmierć męczeńską po tym, jak prosto w oczy powiedział królowi, że spółkuje z żoną brata, czyniąc mu w ten sposób prawdziwy wyrzut. Tym nie mniej nie sam Herod Antypas był osobą decyzyjną, ponieważ obrażona żona brata Antypasa wywarła na królu stosowny nacisk, oddając Jana pod sąd i ręce kata. Głowa Jana, zgodnie z życzeniem owej kobiety, została jej przyniesiona na tacy.
Jan Chrzciciel zmarł ok. 32 roku n.e. w Macheroncie. Chrześcijanie uważają Jana Chrzciciela za proroka biblijnego ostatniego przed Chrystusem. Natomiast wyznawcy mandeizmu (nurtu religijnego będącego mieszanką wierzeń żydowskich, egipskich, gnostycznych, perskich i chrześcijańskich) uważają go za swego największego proroka. Jest równie doceniany jako prorok przez muzułmanów (zwiastowanie narodzin Jana występuje w Ewangelii Łukasza, jak również w Koranie).

Ciekawostki o Janie Chrzcicielu

Jan był od Jezusa starszy zaledwie o sześć miesięcy.
Żydowski historyk Józef Flawiusz wypowiada się na temat działań Jana Chrzciciela, zwłaszcza chrztu, który jednak według historyka nie miał siły usuwania grzechu pierworodnego, ponieważ miał polegać wyłącznie na oczyszczaniu ciała.
Zwiastowanie narodzin Jana Chrzciciela ma miejsce również w Koranie.
Zachariasz, mianowicie ojciec Jana, uległ zwątpieniu w możliwość posiadania syna, o którą to gorliwie się modlił. Spotkała go za to kara. Zwiastowanie, które objawiło mu tę możliwość, jednocześnie odebrało mu głos, który odzyskał dopiero po nadaniu jego synowi imienia.

Cytaty Jana Chrzciciela

„Ja wprawdzie chrzczę was wodą ze względu na waszą skruchę, ale ten, który przychodzi za mną, jest silniejszy niż ja; nie jestem godzien zdjąć mu sandałów. Ten będzie was chrzcił duchem świętym i ogniem. Ma on w ręce szuflę do odwiewania i całkowicie oczyści swe klepisko, i zbierze swą pszenicę do spichrza, ale plewy spali ogniem nieugaszonym.”

„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi.”