Św. Zuzanna Rzymska żyła w III wieku. Została ścięta za wiarę. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Spis treści
Św. Zuzanna Rzymska – życiorys
Świadectwo o świętej Zuzannie Rzymskiej związane jest z tytułem znajdującego się w pobliżu Term Dioklecjana kościoła, który nazywany był właśnie kościołem św. Zuzanny. Istnieje Passio o niej, jednakże można spotkać opinie (bollandyści), według których wartość historyczna tego utworu hagiograficznego nie jest pewna. Jest też możliwe, że była fundatorką wymienionego powyżej kościoła (Fros, Sowa, s. 544). Natomiast zgodnie ze wspomnianą pasją Zuzanna była córką kapłana Gabiniusza, bratanicą papieża Kajusa oraz krewną cesarza Dioklecjana. Zuzanna miała stać się męczennicą, ponieważ nie chciała zgodzić się zostać żoną syna cesarza.
Dokładniej jej historię prezentuje Piotr Skarga. Według niego Dioklecjan wysłał do Gabiniusza swojego krewnego Klaudiusza, który w imieniu cesarza zażądał, aby Zuzanna została żoną Maxymina, przysposobionego syna Dioklecjana. Zuzanna odpowiedziała, że została poświęcona Bogu w panieńskim stanie oraz że dzięki pomysłowi Dioklecjana ma nadzieję dostąpić męczeńskiej korony. Sam Klaudiusz nie powrócił do Dioklecjana z odpowiedzią, ponieważ za namową Zuzanny przyjął chrzest od jej stryja, biskupa Gajusa, zaś później zaczął pomagać potrzebującym. Ochrzczony został również brat Klaudiusza i jednocześnie podskarbi cesarza Maxym, wysłany przez Dioklecjana w ślad za Klaudiuszem. Samego Dioklecjana od jego zamiarów w odniesieniu do Zuzanny próbowała bezskutecznie odwieść jego żona Serena, która również była chrześcijanką, lecz ukrywała to przed mężem.
W porozumieniu z cesarzem jego „poufalec” Juliusz kazał pojmać Klaudiusza i Maksyma, którzy zostali zamordowani, natomiast Gabiniusz i Zuzanna zostali wtrąceni do więzienia. Dioklecjan próbował jeszcze wysłać do celi Zuzanny swoją żonę, aby ta przekonała ją do małżeństwa z Maxyminem, jednakże Serena postanowiła zamieszkać z Zuzanną. Natomiast mężowi swojemu odpowiedziała, żeby nie miał nadziei co do małżeństwa Maxymina z Zuzanną, gdyż ta w panieńskim stanie została poświęcona Bogu. Oburzony tym cesarz nakazał przyprowadzić Zuzannę do domu jej ojca, gdzie miała zostać osądzona za obrazę majestatu.
Sądu miał dokonać Macedoniusz, który nakazał Zuzannie pokłonić się przed złotym bałwanem Jowisza. Zuzanna pomodliła się i dmuchnęła w kierunku bałwana, ten zaś wypadł za okno. Kiedy o tym, że bałwan leży na ulicy powiadomił Macedoniusza jego sługa, wyznaczony przez Dioklecjana sędzia wpadł we wściekłość i zaczął okładać kijem Zuzannę, żądając od niej ofiary dla bogów. A kiedy ona wciąż się opierała, nakazał ją ściąć, a ciało porzucić w domu jej ojca. Po kryjomu została pochowana przez Serenę, a biskup Gajus przekształcił dom Gabiniusza w chrześcijański kościół. Wspomnienie o św. Zuzannie obchodzone jest w dniu 11 sierpnia.
Bibliografia
Św. Zuzanna, „Sanctus”, nr 37/2013.Ks. Piotr Skarga, Żywoty Świętych starego i nowego zakonu, Warszawa 1857.
Zdjęcie: wikimedia.org, Autor: José Luiz Bernardes Ribeiro, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zobacz także
Z wykształcenia politolog (UMCS w Lublinie). Autor jednej monografii, która uzyskała wyróżnienie w konkursie Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych i współautor kolejnej. Pasjonat ciekawostek z przeszłości bliższej i dalszej.
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
